O widzę że Gregor myśli, że Biblia powstała jak Koran. A może przy pomocy pisma automatycznego. Ciekawego do czego dojdzie Gregor. Robi się coraz ciekawiej

Wystarczy popatrzeć na praktykę chrztu w czasach apostolskich:

[Dz.2.38]:A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych,

[Dz.8.16]:Na nikogo bowiem z nich nie był jeszcze zstąpił, bo byli tylko ochrzczeni w imię Pana Jezusa.

[Dz.10.48]: I rozkazał ich ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa.

[Dz.19.5]:A gdy to usłyszeli, zostali ochrzczeni w imię Pana Jezusa.

[Kol.3.17]:I wszystko, cokolwiek czynicie w słowie lub w uczynku, wszystko czyńcie w imieniu Pana Jezusa, dziękując przez niego Bogu Ojcu.

Masz więc przedstawioną praktykę i nauczanie apostolskie.
[Mt.28.19] nie ma z tym nic wspólnego, co nawet stwierdzają katoliccy bibliści.
Pan Bóg honoruje wszelkie działanie wierzących tylko w jednym imieniu - Jezus.

1 x 1 x 1 = 1
W tym temacie już się wypowiadałem - nie mam nic więcej do powiedzenia.

W czasach apostolskich nikt z nich nie miał wątpliwości, że imię ich Pana było imieniem JHWH gdyż On sam im to objawił...nie wiedziałeś ?
No oczywiście...toż twierdząc, że usłyszane przez Mojżesza słowo nie wypowiedziała żadana z osób stanowiących JHWH zaprzeczyłeś, że wypowiedział je JEDYNY...

1 x 1 x 1 = 1
Ojciec x Syn x DuchŚwięty = Bóg

Kto wymyślił takie równanie.
Chętnie bym poznał źródło.
Chyba, że pomysł autorski.

To równanie może sugerować, że:
1) Ojciec, Syn i Duch Święty niczym się nie "odróżniają"?
(każdy jest 1)
I Bóg też jest jedynką.
Czyli zaprzeczenie różnic między Osobami Boskimi?
A nawet "różnic" między Bogiem a jedną Osobą Boską.

Bóg = 1
Ojciec = 1
Syn = 1
Duch Święty = 1

Czyli:
Bóg = Ojciec = Syn = Duch Święty?

2) Gdzie jest w Biblii napisane, że tak to należy rozumieć jako "równanie z mnożeniem"?
"Tylko Biblia" ponownie.

A może (1/1)^1 = 1
Albo:
1*1/1 = 1
1+1-1 = 1
(1^1)^1 = 1
1^(1/1) = 1
(1/1)^1 = 1

No to wskaż fragmenty, które potwierdzą to co mówisz.

Zapomniałem, że Ty przecież zgłębiłeś trynitarną naturę Pana Boga za pomocą logiki.
Uważaj więc jak chcesz.

A w ogóle gdzie jest napisane w Biblii, że istnieje tzw. Trójca?
Podasz werset?

W Biblii napisano też wiele opowiadań, których nie potwierdzają żadne badania naukowe historyczne, literackie czy archeologiczne. Wręcz temu przeczą traktując jako wyobrażenia. Jakieś wydarzenie mogło być, ale nie w takiej postaci jak to opisuje Biblia. To nie przeszkadza biblistom wierzyć jak wierzyli. Teologia jest refleksją intelektualną co oznacza jej twórczy charakter; łączy fakty i podaje nową jakość. Naukowcy widzą w Biblii to co przeoczy zwykły czytelnik, bo znają symbolikę starożytności i sposób formułowania myśli przez ówczesnych ludzi. Korzystają z osiągnięć nauk w innych dziedzinach. Ty chełpisz się, że nie musisz, bo Duch Święty podpowie. Nie zauważysz, że podpowiada ludziom inaczej. Mylisz więc Ducha Świętego z innym duchem.
Twój argument jest niezwykle naiwny. To dziś slogan wynikający z niewiedzy. Nie tylko nie wiesz, że każda nauka jest refleksją intelektualną i obserwacje mogą prowadzić do różnych wniosków, ale do tego nie wiesz, że posługuje się określoną metodologią. Przeszedłeś z katolicyzmu na protestantyzm, bo kierowałeś się wyobrażeniami. Szukałeś ideału a to już naiwność. Gdybyś dziś zapoznał się z badaniami dotyczącymi Biblii to odszedłbyś od wiary lub pozostałbyś z lęku, który zracjonalizowałby wiedzę ogólną na taką, którą jesteś w stanie przyjąć.
Jeśli krytykujesz bez składu i ładu katolicyzm, musisz liczyć się z demaskowaniem tego dlaczego to musisz czynić...bo musisz.

Rabini żydowscy pytają profesora teologii czy rozumie Ewangelię Mateusza. To było zasadne zapytanie, bo chodziło o rozumienie nakładki teologicznej na ST oraz tego jak myśli autor Ewangelii Mateusza. Ty zadajesz pytania, które wynikają z powierzchownego czytania Biblii, bo pogłębione rozmowy na temat Trójcy były.
Wyznania z okresu reformacji odczytują Trójcę w Biblii i przyjmują ją. Różnica polega na wyciąganiu innych wniosków co do Jej natury, bo i sam Bóg jest opisywany inaczej. Chrzest w chrześcijańskich wyznaniach też odbywa się w imię Trójcy Świętej.

Jeśli musisz mieć wszystko nazwane to jest to myślenie formalistyczne, naiwne. Bibliści nie są zgodni do dziś, czy formuła Jestem który Jestem to odpowiedź pozytywna czy odmówienie podania swego imienia Mojżeszowi. Obie grupy to argumentują biblijnie. Jest imię czy go nie ma? A podano je w Biblii jako odpowiedź na zapytanie Mojżesza o imię Boga.
Kiedy chciano przycisnąć do muru Lutra a uczynił to najtęższy umysł teologiczny ówczesnej Europy to zmusił go do powiedzenia, że nowa teologia to chcenie. Argumentacja z chcenia. Kończy się więc krytyka na argumenty. O co innego chodziło reformatorowi niż to deklarował. Odczytano więc to czego nie chciał powiedzieć, ale na chwilę się zapomniał i nie sądził, że będzie to tak ważne.


Katolicy mają nadzieję na zbawienie i ono odbywa się ponad religiami. Też należy to dobrze odczytać z Biblii. Protestanci przechodzą w tryb chcenia. Jedni wierzą w przeznaczenie, inni wiedzą, że zbawienie mają w kieszeni, bo Bóg ma obowiązek ich zbawić. Zadeklarowali bowiem wiarę. A jeszcze inni nie wiedzą co o zbawieniu mówi ich własna denominacja lub ich sprawy eschatologiczne nie interesują. Te wszystkie poglądy przypisują Biblii. Pytanie zadaje się wówczas na innym poziomie. czy istnieje obiektywna prawda? Jak do niej dojść? Czego wówczas człowiek potrzebuje, by poruszać się właściwą drogą? To są pytania człowieka refleksyjnego. Może nigdy nie pokonać bardzo trudnej przeszkody przedzałożenia w oparciu o które myśli. To już jednak oceni Bóg; czy człowiek dobrze wykorzystał łaski pozwalające mu dojść do prawdy, najpierw o sobie. Czy odczytał co jest myślą przewodnią Biblii i jak tę myśl zdrożyć w swoim życiu, by przekuć na myślenie i spójne z nim działanie.

Stary Testament przedstawia ekumenię wiary przedstawioną przez piszących te pisma.
Wiemy, że najpierw był głoszony ustny przekaz pewnych prawd i wyobrażeń. Ten przekaz postanowiono utrwalić na piśmie. Piszący te pisma czerpali wiedzę z dawnychprzekazów ustnych zasłyszanych w różnych miejscach swojego pobytu. Utworzono na podstawie tych zasłyszeń formę religijną, której celem było scalenie życia ludzi z wyznawaniem pewnych zasad moralnych i społecznych. To były spisane formy pojmowania wiary z uwzględnieniem prototypów przeszłości i chęcią jej ulepszania, by bardziej prawo etyczne i moralne scalało tą społeczność z chęcią służenia Bogu jakiego wówczas pojmowano i znano.
Nowy Testament jest prawdą objawioną przez samego Boga.
Naucza nas o tym, że Bóg Ojciec, który jest Ojcem wszystkich ludzi, kocha nas wielką i bezwarunkową miłością. Miłością, która wnosi piękno i dobro do naszego życia.
Żyjemy w ciele, które nas ogranicza i tworzy pokusy grzechy. Jednak otrzymaliśmy od Boga pomocną dłoń, by Duchem uświęcać ciało a nie ulegać pokusą grzechu. Duch Boży ujarzmia żądzę ciała ale trzeba pragnąć go przyjąć do swojego życia. Trzeba zaprosić Ducha Świętego, by w nas mieszkał i królował. Bez naszej woli i naszego wyrażonego pragnienia trudno jest, by Duch Boży na siłę w nas mieszkał. Nasza wola decyduje jakiego Ducha pragniemy królowania. Gdy będziemy poddawali się złu, to zły duch nas obezwładni.
Słowo Boże ma moc, dlatego w swych słowach musimy wyrażać swoje pragnienia. Bardzo pomaga nam w tym modlitwa i oczy zwrócone na Ewangelię Zbawienia. Trzeba przyjąć Ewangelię Zbawienia jako jedyną prawdę dla chrześcijanina. Ta Ewangelia zgłosi, że to miłość i miłosierdzie ma królować w naszym życiu. Wyrządzona krzywda drugiemu człowiekowi jawnie i z premedytacją - jest pogwałceniem tej miłości.

Kwestionujesz istnienie Trzech Osób Boskich w Jednym Bogu?
A może jesteś na etapie wybierania sobie,
które fragmenty Biblii są prawdziwe,
a które nieprawdziwe?

Czy ten fragment jest prawdą
czy Twoim zdaniem jest do usunięcia z Biblii:
Mateusz 28
19 Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody,
udzielając im chrztu
w imię
Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
?

A Twoje równanie jest zupełnie losowe
czy kto Ci je przekazał?

Może:
1*2*3=6
1! * 2! * 3! = 12
1*7*11=77

Jakie masz uzasadnienie na takie równanie?
Wymyślasz sobie takie rzeczy od tak czy kto Ci to opowiada?
Pastor?
Uznajesz wszytsko co mówi?

Filtruj lepiej myśli, zanim je upublicznisz.

™™™™™™™
Tomasz z Akwinu:

Hieronim:
"wypowiedzi nieścisłe czy nieprzemyślane
wikłają w herezję,
dlatego w rozprawianiu o Trójcy
należy postępować z ostrożnością i oględnością.
"Nie ma bowiem,
mówi Augustyn,
błędów bardziej niebezpiecznych
jak w tej materii,
nic trudniejszego w dociekaniu,
i nie ma też owocniejszych nad te zdobyczy".

człowiek może przeciwstawić się pokusie do grzechu
jedynie przy pomocy rozumu,
diabeł zaś może człowieka pozbawić używania rozumu
przez zaburzenie wyobraźni oraz popędów zmysłowych,

™™™™™™™

Czy dla Ciebie "detale" Trójcy są "nieistotnymi szczegółami Boga"?
Oby Bóg dodał Ci prawdziwej wiary i rozróżniania fałszu.

Wybrana. Inaczej czyni się założenia. ST i NT są świętymi księgami. Niosą prawdę teologiczną związaną z Objawieniem się tego samego Boga. Jeśli jednak mamy kontrowersje i zderzenia się dwóch wersji to należy przyjąć np prawdę naukową jako podstawową. Mogą to być badania archeologiczne, czy historyczne źródła, zwłaszcza powtarzające się i niebiblijne. Nie wolno ich negować.
Założenie o natchnieniu tekstów świętych jest niepodważalne, więc przystępuje się do innego odczytywania tekstu biblijnego. Tekst był w interpretacji niesprzeczny historycznie do czasów odkrycia sprzeczności. Dochodzi wówczas do wydobycia z tego tekstu warstwy ukrytej wcześniej przed czytającym. Zauważa się czytając w innym kluczu niż dotychczas elementy na które wcześniej nie zwracano uwagi skupiając się np na opisie wydarzenia. Okazuje się, że to nie opis walk a liturgia. Klucz bowiem literacki i analogie z innych części Biblii się pojawiają w sformułowaniach.

Wielokrotnie pisałam o tym, że teologia to refleksja intelektualna i ma charakter wtórny w stosunku do rzetelnie przeprowadzonych badań archeologiczno - historyczno - literackich.
Tymczasem domorośli czytacze Biblii odrzucają możliwości zmian teologicznych i wyrzucają tekst biblijny traktując go jak śmieć. Ten tekst im pasuje, inny im nie pasuje z różnych powodów.

W NT też znajdujemy sprzeczności, więc wybrana sobie tak odrzucała co jej było wygodne. W końcu ją Peter zapytał jakie księgi NT uznaje. W założeniu mamy w takiej sytuacji autorytet własny, który nie ma żadnych umocowań w wiedzy biblijnej ani naukowej. Nie rozumie, więc odrzuca. Kończy się zawsze jazdą w dół, bo mamy coraz bardziej doskonałe metody w badaniach archeologicznych, pojawiają się kolejne teksty historycznej i wiele myśli teologicznych będzie wymagało reinterpretacji. Warto znać dogmaty, by wiedzieć na czym religia stoi a co podlega modyfikacjom.

Nawet Dekalog wymaga umiejętności interpretacji, by wiedzieć, że konstytucja to nie nakazy moralne. Nakazy i zakazy moralne są wtórne w stosunku do zrozumienia czym jest tak naprawdę chrześcijaństwo i jak ono płynnie przeszło z judaizmu biblijnego (symbol rozerwanej zasłony, która zrywała ostateczną granicę dzielącą Boga i człowieka. Teraz Bóg jest tak blisko jak nie był nigdy wcześniej). Korzeń starotestamentalny pozostał i to żaden spis mitów (bajek). Z tego korzenia wyrósł też judaizm rabiniczny i łączy z chrześcijaństwem je to, że się wspólnie oddalają od siebie (pomijam założenie o odmianach w obu religiach).

Merss, piszesz o znaczeniu Dekalogu ale czy prawa Dekalogu przestrzegano?
Jezus nauczał tak:
Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie (J 13,32)

W Ewangelii Mateusz czytamy:
8:21
A drugi z uczniów rzekł do niego: Panie, pozwól mi wpierw odejść i pogrzebać ojca mojego.
8:22
Ale Jezus rzekł mu: Pójdź za mną, a umarli niechaj grzebią umarłych swoich.

Jak sądzisz kim byli umarli?

Nie odrzucam to, co jest mi niewygodne.
Myślę, że w moich postach Peter wielokrotnie otrzymał odpowiedź
Nowy Testament zawiera prawdę ujętą w formie potęcjału pojmowania piszącego.
Prawda Ewangelii Chrystusowej jest w nim zachowana, bo najważniejszą prawdą jest poznanie naszego Ojca, który jest miłością. Najważniejszą prawdą jest to, że my mamy w tej miłości uświęcać swoje życie kierując się miłością do bliźniego i miłosierdziem.
Nasze utwierdzenie w prawdzie otrzymujemy przez Ducha Świętego, który w nas króluje i nas poucza.
To nie są moje wymysły, bo o tym dużo nauczali Apostołowie a szczególnie Ap. Paweł.
W Liście do Hebrajczyków czytamy:
8:10
Takie zaś jest przymierze, które zawrę z domem Izraela po upływie owych dni, mówi Pan: Prawa moje włożę w ich umysły i na sercach ich wypiszę je, i będę im Bogiem, a oni będą mi ludem.
8:11
I nikt nie będzie uczył swego ziomka ani też swego brata, mówiąc: Poznaj Pana, bo wszyscy mnie znać będą od najmniejszego aż do największego z nich.
8:12
Gdyż łaskawy będę na nieprawości ich, a grzechów ich nie wspomnę więcej.
8:13
Gdy mówi: Nowe, to uznał pierwsze za przedawnione; a to, co się przedawnia i starzeje, bliskie jest zaniku.

W Ewangelii Jana Jezus nauczał o Duchu Prawdy, który będzie dany ludziom, gdy On odejdzie.

Zły przykład, bo on akurat i w takiej formie dotyczy rozumienia żydowskiego. Przesłanie Jezusa odnośnie przykazań miłości dotyczy nie chrześcijan, ale wszystkich ludzi. Mamy i porządek miłości i tutaj zgoda. Chodziło o to, że miłość przekreśla podziały w chrześcijaństwie. Jezus wiedział, że nastąpią, więc uprzedzał, by pilnować miłości. Idąc jej drogą ludzie się zawsze dogadają, problemy stają się rozwiązywalne. Nie będzie rozłamów z powodu pychy, którą się usprawiedliwia tym, że księża np żyją karykaturalnie i życie niewielu rzutowane jest na wszystkich. Miłość rozumie i nie szuka furtek ucieczki, ale tak naprawdę co innego uwiera. Miłość dąży do naprawy a nie rozłamów. Św. Franciszek usłyszał od Boga, że wyremontować ma Kościół i początkowo myślał, że konkretny kościół, który znał, bo rzeczywiście wymagał remontu. Luter oderwał od Kościoła pół Europy i zapoczątkował lawinę podziałów.

Bliźnim był dla Izraelity współbratymca. Znał przykazanie miłości, ale inaczej definiował bliźniego. Odwrócił Jezus zapytanie o bliźniego opowiadając przypowieść o Samarytaninie. Nie kto jest twoim bliźnim, ale ty bądź bliźnim. Nie klasyfikuj ludzi w kluczu bliźnich, ale pomóż sam. Ty pytasz jak Izraelita...inni. Poza tym Izraelita miał dylemat natury moralno - prawnej. Co stoi wyżej? Kondycja duchowa pozwalająca na udział w kulcie czy pomoc człowiekowi? Pomógł więc ten, który był naturalnym wrogiem Izraelitów (z klasyfikacji wrogów), ale był wolny i nie musiał myśleć stadnie. Nie ograniczała go też czystość rytualna czy z powodu udziału w kulcie czy przekonania, że leżący może być umarły i zaciągnie z jego powodu poważną nieczystość. A chrześcijanin powinien być wolny i roztropny.
Nie stawiamy się na miejscu Izraelitów, bo my nie mamy pojęcia o tym. Jezus ich uczył, że coś się kończy...po czasie to zrozumieli. Powstały dwie odrębne religie: chrześcijaństwo i judaizm rabiniczny. Jedni powiedzieli Jezusowi TAK a drudzy NIE. Wszyscy odpowiedzieli.

Dla kogo? Dla mentalnego Żyda czy ukształtowanego ucznia? Tekst biblijny nam pokazał, że pod krzyżem pozostał najmłodszy z uczniów, niepełnoletni. Jego nie było można ukarać. Rozgarnięci i świadomi sytuacji uczniowie zwiali. Tyle zrozumieli z 3. letniej nauki Mistrza.

Poza tym termin umarły jest wieloznaczny, tak jak wiele innych terminów biblijnych. Mateusz pisał dla Żydów, więc wpisywał się też w ich mentalność. Oni rozumieli umarłego też jako zaciąganie nieczystości rytualnej i to poważnej. Pokazał to Jezus w przypowieści o Samarytaninie, nie krytykował więc, bo istniał kodeks prawny dotyczący czystości rytualnej, ale wskazał, że nastąpi reinterpretacja prawa. Czystość rytualna straci moc. Prawo będzie się czytać wedle innego klucza: miłości. To ona będzie decydowała też o zbawieniu: co uczyniłeś dla innych a nie jak ty piszesz: inni są winni. To oznacza usprawiedliwianie siebie. Myślenie w kategoriach: a inni są tacy i owacy to starotestamentalne myślenie a w kategoriach psychologicznych to niedojrzałość.
Nauka Kościoła to nic innego jak wychowywać człowieka ku dojrzałości a nauka podpowiada, że przychodzi czas na samowychowywanie się, czyli ciągły rozwój. On się nie kończy. Nie myślenie: tak mnie uczono, ale co ja robię w kierunku weryfikacji tej nauki i podejmowania wyzwań. Pisałam wyżej: teologia to refleksja intelektualna, czyli przeznaczona dla osoby myślącej. Ona nie szuka wymówek, ale podejmuje wyzwania, by zmierzyć się z nowym.

Proszę bardzo...
Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno.
Dopóki z nimi byłem, zachowywałem ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, i ustrzegłem ich
Jak więc widzisz Chrystus nosił odwieczne imię JHWH...no chyba, że będziesz zaprzeczał iż Ojciec Chrystusa jest JHWH.
No ale ty sam też zresztą potwierdzasz wyżej, że:
- JHWH mówi "Jestem"
- Jezus mówi "Jestem"
Nie krętacz, bo to ty sam przyznałeś wyżej, że bez trzech osób boskich nie istnieje ten, który przemówił do Mojżesza jako Jeden...

Wszystko się zgadza tylko jak to się ma do Mojżesza przy krzaku?
I jeszcze jedno: rozumiem, że uznajesz iż Duch Św. to JHWH?
Z kim więc wg Ciebie rozmawiał Mojżesz:
- tylko z Ojcem - JHWH
- tylko z Synem - JHWH
- tylko z Duchem Św. - JHWH

Czy rozmawiał z [Ojciec w Synu, Syn w Ojcu i to w Duchu Św.] - JHWH