Interesuje mnie wasz pogląd na teorię poznania.
Tz jak poznajemy świat, czy jesteście przekonani z jakiegoś powodu o jego istnieniu? czy może jest to też element wiary?
takie sobie filozoficzne gdybania

Np nie możemy udowodnić do końca, że to co widzę istnieje naprawdę.

Można owszem za Arystotelesem (dalej Tomaszem z Akwinu) mówić że to co objawia się moim zmysłom widzę takie jakie jest. Ale już Kant uważał inaczej, Sw Augustyn poruszał kwestię ciągłego snu aż do zdawało by się absurdalnego Berkeleya czy David Hume który stwierdził, że dowiedzenie istnienia świata zewnętrznego jest niemożliwe.
Zatem chodzi to o podważenie Kartezjańskiego :myślę więc jestem"
Rzeczywistość może być tylko Matrixem , wiązką wrażeń, snem itp. Zatem nie możemy jej dowieść.

Macie swoje własne poglądy albo które teorie znanych filozofów was przekonują?

Poproś kogoś kto jest koło ciebie, by cię uszczypnął. Jeśli to nie ty sam się uszczypnąłeś, a poczułeś, to będziesz miał dowód, że świat na zewnątrz ciebie, istnieje na prawdę.

A może to jego mózg sobie wyobraził uszczypnięcie. Tak do bólu. Różne są formy autosugestii.

A do tego nie wystarczy kilku niezależnych i nieświadomych eksperymentu obserwatorów?

Albo niech Cię ktoś uszczypnie, tylko niech wcześniej nie informuje o tym.

Żeby zrozumieć poznanie trzeba się zastanowić jak
działamy. Moja wizja tego jest taka:
Dziecko zaraz po urodzeniu można porównać do nowo zakupionego
komputera.Jego życie, będzie zależne od tego jakie parametry
posiada, a jeżeli ma dobre, to czy je będzie mógł i umiał
wykorzystać.Teraz czasz na drugi element w przypadku człowieka
będzie to dusza, a w przypadku komputera program, który go
ożywi. W jednym i drugim przypadku sukces zależy od współdziałania
i na tym współdziałaniu opiera się poznawanie, życie i wiara.

jak już joannabw napisał, na nic takie uzasadnienie gdyż może być to tylko wiązka wrażeń którą wyobraża sobie mój mózg.
a skąd będę wiedział czy obserwatorzy w ogóle istnieją lub jesli istnieją to czy nie ulegają takiej samej fałszywej sugestii co ja?co by to wniosło w poznanie? i z punktu wiary to wszystko ma sens. Bo zakładam za Augustynem że nawet jeśli to wszystko jest snem to ma sens, bo Bóg tak chciał. Lub że Bóg by mnie nie oszukiwał. Ale patrząc na to racjonalnie to można sie nagłowić kto ma rację.
Czy Arystoteles który uważa że to co widzimy jest faktycznie takie jak jest czy może z punktu Kanta że mamy w głowie coś w rodzaju kamery która postrzega wszystko tylko tak jak może postrzegać, tz jest ograniczona w poznaniu i postrzega tylko tak jak została zaprogramowana.

Ale idąc dalej możemy przyjąć Matrix również za rzeczywistość. (jeśli ktoś nie oglądał to nie zrozumie o jaką filozofię chodzi).

Tudzież Kartezjusz powiedział Cogito ergo sum i na tym rozwinął swoją filozofię.

Jeżeli ktoś wierzy w Boga, to nie powinien mięć dylematu, bo
nasza dusza będzie oceniona jak poradziła sobie z danym
problemem, bez względu na ile on był rzeczywisty .

i masz ci, przecież pytam własnie tych co nie wierzą.
A Kartezjusz to w zasadzie potwierdził tylko że nic nie wie
Ponieważ tylko "myśl" wg. niego istnieje, nie ciało. mądry był bo udowodnił wszystkim iż nic więcej nie możemy stwierdzić. I kolps
i my wierzący mamy tu łatwiej o czym pisał już Augustyn.

Akcja i reakcja. Ktoś, kogo nie widziałeś Cię uszczypną i nie poczułeś bólu - problem. Na wojnie wystarczyłoby nie widzieć, że ktoś do Ciebie strzela i kule by Cię nie zabijały...

w śnie również występuje akcja i reakcja. Czegoś się przestraszyłem i np krzyczę. budzę się a to tylko sen. albo "aż" sen.
Ale jest to jakiś sposób i trochę mi się podoba.
Ale zakładam że zmierzasz do tego że jeśli ktoś uszczypnął a ja tego nie widziałem a poczułem to dowodzi to że to się zdarzyło. I to potwierdza coś w stylu cogito ergo sum, lecz nie to jak to jest być- "sum"
Nie mówi mi to nic w jaki sposób ktoś mnie uszczypnął. Bo ja zakładam że on ten ktoś jest. nie muszę mieć oczu by go zobaczyć lecz czucie, ale w jaki sposób czuję dotknięcie? może nadal to jest coś jak energia.
Np dotykam dłoń do dłoni i nie koniecznie jest to materia lecz tylko dzięki zetknięciu się jakiejś nieznanej energii z drugą.
Przecież jeśli dotykamy się to czujemy to dzięki tkankom nerwowym które wysyłają do mózgu informacje i podobnie mogłoby być gdyby np. nasze ciało było całkiem inną materią (jak w Matrix) wszyscy wszystko czują ale jednak są w jakimś programie a pod ich mózg podłączone są elektrody itp. i sterują ich ciałem a oni tak naprawdę ciągle śpią.

Z jakiej racji dusza ma być oceniana za coś , czego nie zrobiła, bo nie miała wpływu? To ciało w łączności z umysłem chyba ma najwięcej do powiedzenia.

Tak, tylko jeśli nie ma żywych tkanek, które mogą być przekaźnikiem energii, to energia nie jest przekazywana, ani odbierana, bo nie ma co jej odebrać. W matrixie ciało istnieje i jest taką samą materią, tylko żyje w ciągłym śnie i nie ono jest sterowane, ale świadomość. Jeśli zabili świadomość, to ciało też umiera.

Tak, ale dusza odpowiada za swoje zachowanie względem praw Bożych mimo tego, że ciało z umysłem wprowadzi
ją w błąd. Np na podstawie źle zrozumiałych bodźców
wysłanych z ciała, umysł uzna, że jesteśmy śmiertelnie chorzy.
I teraz dusza mimo, że mózg wygenerował błędnie diagnozę
musi się do tego jakoś ustosunkować. Może np "odejść"
od Boga bo uzna,że to niesprawiedliwa kara, albo ściągnąć
na siebie "gniew" Boży jakimkolwiek złym postępowaniem mimo, że
tak naprawdę wszystko zostało oparte o życiową fikcje.

To ja jeszcze dorzucę coś to w tym kontekście przeżuwam od jakiegoś czasu, także jeżeli chodzi o moje postrzegania Boga i rozumienia Jego przykazań - jaskinia platona:
http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/jaskin ... 17166.html