Nadal nie widzę uzasadnienia dla stwierdzenia, że to jest istotne dla wiary.

Widocznie dla każdego co innego jest istotne.
Dla mnie operowanie pojęciami znacznego kalibru dla danej dziedziny, których to czasu ani miejsca powstania nie znamy, jest co najmniej kłopotliwe, zeby nie napisać wątpliwe.
Jak mamy wierzyć, że coś co pozwala ludziom dotrzeć do nieba bram istnieje na prawdę, skoro sposób wyjasnienia tego już dawno temu stracił swoja wartośc poznawczą.

Nie rozumiem. Do nieba bram docieramy dzięki Chrystusowi.

Rozumiem, że miałeś na myśli duszę, która tam dociera.
A właśnie o niej mowa.

Jeżelibyś wiedział, że duszę ludzie posiadają od zawsze, czy byłbyś spokojniejszy, twoje cierpienie i ból mniejszy, a wiara większa ?

No więc właśnie.

Od zawsze, tzn. od kiedy?
Odpowiedź na Twoje pytanie brzmi: tak.

Ja na przykład nie jestem w stanie sobie wyobrazić, jak "technicznie" mogłoby wyglądać umieszczenie duszy człowieczej w ciele człekokształtnego stworzenia. Chociaż oczywiście dla Boga nie ma nic niemożliwego. Dlatego bliższy memu sercu jest pogląd bardziej dosłownie odczytujący opis stworzenia z Księgi Rodzaju.

Skoro w cudowny sposób świat w ogóle powstał, to dlaczego nie miałby podobnie powstać człowiek, wokół którego przecież "kręci się" całe stworzenie?

Gdyby teoria, że człowiek wyewoluował z innego zwierzęcia była chociaż tak udowodniona, jak np. teoria względności, to można by się zastanawiać. Ale moim zdaniem jest niemożliwe ją udowodnić na tyle pewnie - bo dotyczy przeszłości, a nie obserwacji aktualnych zjawisk przyrodniczych. A z tej przeszłości zachowało się niewiele źródeł.

Nikt ci nie da na to pytanie jednoznacznej odpowiedzi.
Ja mogę przedstawić tylko swój punkt widzenia tej sprawy.
Uważam, że duch(dusza) daje wszelkie życie na tym świecie od
zarania, aż po jego koniec.Bez niego nie istnieje żadne życie.

Czyli duszę mają również surykatki?

Dla mnie tak, ty pewnie masz swój pogląd na tę sprawę.
Sądzisz, że między surykatkami,a ludźmi jest taka wielka przepaść ?
Trzeba było dać przykład jakiegoś robala wtedy byłoby bardziej
wyraziście.

Ale Ty nie podzielasz nauki KK , który głosi, że jedynie ludzie mają duszę nieśmiertelną.

Nawiązując do bieżącego wątku jeżeli człowiek to "obywatel dwóch światów" dusza wcielona w ciało, to sprawa w jaki sposób został ulepiony z "gliny" i w którym momencie obdarowany duszą jest chyba drugorzędna. Tak czy inaczej podlega prawom świata materialnego i tak czy inaczej posiada jakiś pierwiastek spoza tego świata. Wniosek, że fundamentalnie różnimy się od zwierzą, można wysnuć na podstawie obserwacji, że potrafimy świadomie, nieprzypadkowo, powtarzalnie działać poza granicami instynktów (wyposażenia biologicznego, czy biologiczno-społecznego), przekraczać je, ewentualnie stwarzać własne "oprogramowanie", zastępujące dotychczasowe. Skądinąd zachowania zwierząt w ramach ich wyposażenia też bywają fascynujące. Ciekawe jest też to, że możemy na zachowanie zwierząt (ich wyposażenie biologiczne regulujące zachowanie) - w pewnym stopniu - wpływać i je modyfikować. Ciekawe jest również to, że niektórzy (również zwolennicy dwoistej natury człowieka) dostrzegają (zbyt często) u innych brak możliwości zachowań przekraczających ich wyposażenie biologiczno-społeczne, tym samym sprowadzając tychże do przedmiotów/zwierząt

No to, gdyby podzielić ciało np. na dwie części: mózg i resztę ciała i dokonać przeszczepu tych części, to z jaką częścią przemieści się dusza? Jeżeli piszesz, że nie ma ona żadnego fizycznego miejsca to czy obejmie swoim wpływem obie części?




To skomplikowane, przyjmijmy, że jest to byt bez ciała.


Możesz mi powiedzieć, co jest w tym złego?

ich dysonans poznawczy nie boli.
Jaki dysonans poznawczy?
To nie moje nie wiem, o co chodzi.

Całe życie byłem "popaprańcem" i to się chyba już nie zmieni, mam
swój świat duchowy w którym jest szczególne miejsce dla Boga,
ale jeżeli chodzi o nauki KK to są miedzy nami pewne rozbieżności.