Jak Bóg oceni?
Z jednej strony katolika , który chodził do kościoła, gdy był
w potrzebie to się modlił, przez sakramenty przebrnął,ale swoim życiem
był dalekim od przykazań Bożych.
Z drugiej strony ateistę, który żyjąc zgodnie z własnym sumieniem,
bezwiednie wypełnił większość przykazań.

Wiesz, mnie się zdaje, że w kompetencje Boga nie należy wchodzić. Żaden z tych opisów nie jest tym, o którym mówi nam Ewangelia/Pismo Św., wskazując na to co Bogu się podoba.
Całe życie mogę poświęcić na dywagacje/zgadywanki i ani na jotę nie zbliżę się dzięki temu do Boga/Drogi/Prawdy/Życia.
To co zaprząta nasz umysł, może nas rozpraszać i może nas skupiać na tym co nam potrzebne do zbawienia.

Św. Paweł: Sumienie nie wyrzuca mi wprawdzie niczego, ale to mnie jeszcze nie usprawiedliwia. Pan jest moim sędzią.

I jeszcze: Mówiąc to, miałem na myśli, bracia, mnie samego i Apollosa, ze względu na was, abyście mogli zrozumieć, że nie wolno wykraczać ponad to, co zostało napisane, i niech nikt w swej pysze nie wynosi się nad drugiego. Któż będzie cię wyróżniał? Cóż masz, czego byś nie otrzymał? A jeśliś otrzymał, to czemu się chełpisz, tak jakbyś nie otrzymał

Wynosić się ponad ateusza lub słabszego brata w wierze nie wolno. Modlić się za nich - owszem, to Panu miłe. Bo cóż człowiek ma czego by nie otrzymał? Dary łaski, talenty, każde tchnienie - to dary.
Ateista również z nich korzysta, cała chwała spływa na niego samego. A jak nam mówi Pismo Św? Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie. Czy w przypadku ateisty choć cień chwały spływa na Boga? A może jest tak, że on (wraz z chwałą i pochwałami) otrzymał już swą nagrodę? Tak samo jak wierzący, który otrzymał nagrodę w świecie, kiedy czynił coś dobrego po to, aby widzieli go ludzie i zatrzymał się na niskich pobudkach.
Jak widzisz, temat jest złożony.

Dobre czyny wierzących w zamyśle Bożym mają prowadzić do Boga a nie zasłaniać Boga.
Jeśli się skupimy na samym czynie i człowieku, z człowieka uczynimy sobie bożyszcze. To bożyszcze nas nie zbawi, bo nie ma takiej mocy.

Negatywnie. Tak przynajmniej uczy Ewangelia.
Tak samo jak Batmana i Wróżkę Zębuszkę.

Czyli są jakieś, których nie wypełnił. Skoro zgrzeszył, to karą za grzech jest śmierć. Jako ateista nie ma możliwości przyjęcia ofiary Jezusa.
Ale jak dokładnie będzie sądzony to już wie tylko Bóg. Od siebie mogę tylko dodać, że człowiek będzie rozliczony raczej z miłości niż z przyjmowania sakramentów.

A kto nie spożywa Ciała Jego, nie ma życia w sobie, tak więc i miłość ustaje (którą zresztą można sobie różnie zdefiniować). Kto spożywa niegodnie, otrzyma również zapłatę stosowną do uczynku.
Bez Sakramentu Małżeństwa jest stan grzechu ciężkiego, a za grzech karą jest śmierć (duszy).
A jeszcze: komu odpuścicie, są im odpuszczone, komu zatrzymacie, są im zatrzymane.

Tak, że nie da się sprowadzić tematu do miłości, którą zresztą można różnie zdefiniować. Miłość zwieńcza Ewangelię.

Jak rozumiesz słowa "Jego Ciało"? Dosłownie czy jako alegorię?

Rozmawiamy o jednej konkretnej definicji. O agape, miłości chrześcijańskiej.

Bez małżeństwa (zakładam, że piszesz o seksie) jest grzech. Małżeństwo jest przysięgą pomiędzy małżonkami. Ksiądz jest jedynie świadkiem. Nawet w KRK.

Typowa manipulacja. Jezus powiedział te słowa do uczniów, nie tylko do apostołów. Uczniami jesteśmy także ja i Ty (zakładam, że jesteś).

Już prosty celnik 2000 lat temu zrozumiał, że wszelkie "obrzędy" potrzebne są jedynie ludziom a nie Bogu. Kościół Katolicki nie może zrozumieć tego do dzisiaj.

Zalezy czy robią to w obawie przez piekłem np.Ateista może nie ma potrzeby grzeszyć albo np wychował sie w domu katolickim i pewne zasady zostały mu po prostu wpojone.Najgorsze jest się w grzechu usprawiedliwiac tzn myślec nie robie do końca tak zle Bóg mi wybaczy wtedy zatraca sie zdolnosc odrózniania grzechu jest to całkowity upadek i pózniej niestety ciezko wyjsc im sie jest głebiej tym ciezej.Warto podazać za swietymi oni nie tylko modlili się ale również czynili różne rzeczy aby stac sie swietymi włozyli w to jakiś wysiłek ,budowali Kosioły ,głosili ewangelie ,nawracali nic nie przyszło im ot tak prosto z nieba robili ciezko robote nie ma rzeczy oprócz łaski które dostaje sie od Boga ot tak ,trzeba sobie zapracowac na wszystko.Człowiek wkłada jakis wysiłek i zbiera jego owoce.Moim zdaniem ze względu na obecne czasy bardzo trudno jest byc swietym przebic sie przez całe zło jakie jest na swiecie ,ciezko tez aby przecietny człowiek budował koscioły,kiedy nie starcza mu na chleb jednak wierze ,że sa jakes inne sposoby na stanie sie swietym trzeba tylko chciec.

Boro

Rozmawiamy o jednej konkretnej definicji. O agape, miłości chrześcijańskiej.

A miłość wyraża się również w tego rodzaju czynie: kto was słucha, Mnie słucha. Kto Mnie kocha, zachowuje Moje przykazania.

To prawda, ale co z tego niby wynika?

Moim zdaniem w tym przypadku który opisujesz ateista zamknął sobie bramy do nieba brakiem wiary w Boga jak może wejsc do królestwa niebieskiego po smierci kiedy on w Boga nie wierzy.Natomiast chrzescijanin grzeszacy równiez zamyka sobie drzwi do nieba tzn grzeszac nie tylko robmy sobie krzywde ale rózniez innym poobeserwujcie swiat jak jestescie w stanie grzechu czy ten grzech nie przenosi sie na innych ,nie rozprzestrzenia sie az w końcu niszczy nas samych i innych co karmimy nadajemy mu siłe .Wtedy Bóg zssyła chorobe jako okazje do nawrócenia grzeszników i siebie samego wyjsc z tej trudnej sutuacji ,niektórzy jak sie na nich nie krzyknie nie zrozumiają moze Bóg własnie stosuje wobec nas takie metody ,a smierc jest moim zdaniem nie daniem juz człowiekowi przez Boga szansy tylko takim skarjnym jego uniecistwieniem a wiec nalezy sie cieszyc ,że choroba np nie jest smiertelna i ze Bóg daje nam szanse by zawrócic napewno odmieza to wedle naszych grzechów on albo świety archanioł Michał z wagą która miedzy uczynki i ludzkie grzechy.Bóg nie pracuje sam ma szereg pomocników któryrzy mu pomagaja całe hierarchie,im mimo ,że niebo czasami mnie przeraza bardzo chciałabym sie tam dostac.

Piszesz o wypełnianiu przykazań przez ateistę, ale przecież Dekalog (pierwsza tablica) dotyczy przykazań wobec Boga, w którego ateista nie wierzy. Czyli de facto jeśli nie wierzy w Boga, nie uznaje Boga, to już jest bałwochwalcą i najczęściej sam dla siebie jest Bogiem albo ma jakieś inne bóstwo. To tylko taka dygresja do dyskusji.
Poza tym Bóg okazuje miłosierdzie komu chce i jest to wielka tajemnica Boża, zakryta przed nami, bo niepotrzebna nam ta wiedza.

Warto też się zastanowić czym tak naprawdę jest zbawienie, bo pewnie o to pytasz w gruncie rzeczy. Na pewno błędem jest myślenie, że zbawienie to podejście do przestrzegania przykazań. Postawa faryzeuszy się kłania, nieobca i dzisiaj ludziom religijnym. Pułapka zbawienia się samemu. Tu można siedzieć w bagnie po uszy, przestrzegając tych przykazań stricte ściśle nawet. Bogu chodzi o zupełnie inną logikę. On zbawia sam, a nie my siebie zbawiamy gorliwie wypełniając przykazania. I nie ma co gdybać wiele.
Na pewno jest jednak tak, że nie przestrzestrzegając Bożych przykazań ściągamy sami na siebie potępienie, czy jesteśmy ateistami czy wierzącymi - bez różnicy - to są bowiem zasady moralne ustanowione przez Boga czy się komu to podoba czy nie.

Boro

To prawda, ale co z tego niby wynika?

Ano sporo wynika, ale to nie o tym temat.

Zbawianie samego siebie oczywiscie jest błedem załozeniem z góry ,że jest sie Bogiem i ma się taką siłe człowiek wtedy jest pyszny i brak mu pokory wobec Boga.Prawdziwie uzdrowienie spływa na człowieka przez Boga i jest wybawieniem dla niego i dla innych z grzechu.Rodzajem otrzymanej łaski co czyni człowieka wobec Boga pokornym.A Bóg lubie kiedy człowiek jest pokorny i wypełnia wszystkie jego przykazania.Moim zdaniem prawdziwa pokora nie znaczy tyle co służalczosc czy tarzanie sie po podłodze ale taka zdrowa dobrze rozumiana pokora,która płynie z ludzkiego serca.

Czyli w temacie nic. Rozumiem.

Dla mnie autor tego watku chce cos przekazac ale zbytnio nie rozumiem co ?