Tak, bo jesteśmy ułomni, i ciągle potrzebujemy Ducha Świętego z Jego darami i łaskami.

Obawiam się że będę modlił się całe życie a Duch Święty nie przyjdzie a na koniec Bóg zapyta: "dlaczego zmarnowałeś życie?"

Czyli sam widzisz, że to nie Bóg jest winien, tylko człowiek szukający wymówek.

Być może jest to pokuta, że nie widzisz teraz Boga tak jak po nawróceniu gdy było radośnie. Widać że tęsknisz za Nim po tym jak piszesz że wolisz nieistnieć i dla.ciebie nic nie ma sensu a Pan Bóg jakby się ukrył. Pokuta jest jednak dla oczyszczenia i po to sby stanąć w prawdzie o sobie aby odczuć na własnej skórze jak to jest gdy woła się kogoś drogiego a on nie słyszy. TAK PAN BÓG WOŁAŁ CIEBIE ZANIM SIĘ NAWRÓCIŁEŚ ALE TY WTEDY NIE SŁUCHAŁEŚ. Teraz jest odwrotnie abyś doświadczył jak to jest choć to tylko mała próbka tego co wycierpiał za ciebie Bóg. Nie ma co oglądać się na Jaruzelskiego który był naprawdę biedny bo nie zobaczył Boga w życiu a przecież gdyby Bóg chciał toby go zobaczył Jaruzelski. Bo jak to powiedział św. JAN MARIA VIANNEY w najgorszej sytuacji są ci którym się w życiu powodzi bo to oznacza że zły duch ich trzyma na smyczy dlatego nie musi ich dręczyć bo są jego a Bóg za karę zostawia ich samych sobie. To samo pisała św. FAUSTYNA W DZIENNICZKU. WIĘC TO ONI SĄ NAPRAWDĘ W KIEPSKIEJ SYTUACJI.

Najgorzej jest, nie w tej chwili, ale dosyć często wpadam w nienawiść do Boga, tak jakby się szatan odzywał.
W skrócie to wygląda tak:
- najpierw gdy zdałem sobie sprawę że mijają lata a ja nic nie osiągnąłem, poważne wzięcie się za siebie, chęć zmiany charakteru, powrotu do Kościoła.
- potem nawrócenie
- potem okazuje się lepiej niż myślałem, wrażenie jakbym złapał Pana Boga za nogi
- potem wszystko się psuje
- następnie tracę sens życia
- potem bunt wobec Boga, nienawiść powodująca chorobę
- teraz bardzo łatwo znowu wpadam w bunt

A co miałeś osiągnąć?

To było po studiach. Ludzie zakładają rodziny, a ja od lat nie uczestniczący w życiu Kościoła, w grzechu pornografii.
Najpierw miałem nadzieję że Bóg zmieni mój charakter z introwertyka na kogoś bardziej wygadanego.

Nie patrz na świat światowo, bo jesteś nieświatowy.

Przed moim pierwszym nawróceniem zabrałem się całkiem serio za zmianę dużej ilości moich cech. Myślałem też że Bóg zadziała tak że polepszy mi się życie w sensie światowym. Okazało się że nie.
Teraz brakuje mi motywacji.

No i dobrze się okazało. Bóg nie polepsza życia w sensie światowym, tylko zmienia priorytety.

Nie ma łatwych rozwiązań. Pomodlę się za Ciebie.
Tyle można zrobić. Poza tym, Ty sam musisz coś starać się zrobić, np. mówić z Bogiem o tym o czym piszesz tutaj, prosząc o pomoc, by On wyprowadził Ciebie z tej ciemnicy.

Tylko może by inaczej to wyglądało gdybym potem się nie zbuntował, ale widać tak miało być, bo bez tego bym nie zachorował, Co ciekawe, mój bunt wybuchł przy czytaniu Dzienniczka Faustyny, może bym nie miał teraz problemów z wiarą.


Dzięki, Musżę iść do spowiedzi, choć nie wiem na ile starczy. Ale nie wiem, bo z powodu użycia nielegalnego programu jestem w pułapce

proszę bardzo

...
Kiedy duch i serce jest silniejsze niż ciało
to ból wśród nieszczęść uczynił Cię skałą.
Tylu już przegrało, zabiła ich słabość,
Ty wśród nich wyciągasz dłoń po wygraną.
W każdym moim zwycięstwie jest pot i krew poświęceń.
Chcę ubrudzić ręce, by wybudować szczęście,
ubrudzić ręce, by wybudować szczęście.

Na ziemię powaleni, wstajemy, nie giniemy -
ta krew już raz przelana, nie wyschnie wciąż i płynie!
...

Dobre. Pokazać to Korwinowi, gdy wypowiada się o paraolimpiadach.

- najpierw gdy zdałem sobie sprawę że mijają lata a ja nic nie osiągnąłem, poważne wzięcie się za siebie, chęć zmiany charakteru, powrotu do Kościoła.
- potem nawrócenie
- potem okazuje się lepiej niż myślałem, wrażenie jakbym złapał Pana Boga za nogi
- potem wszystko się psuje

Oparłeś się na emocjach, a to błąd. Potrzebny jest akt woli, emocje, uczucia są mniej ważne, one przychodzą i odchodzą.

Mnie osobiście frapują słowa Ojca Pio, kiedy mówił, że nie pociech nam trzeba lecz oschłości. Pociechy są nam miłe, łatwo wówczas o wzajemność. W oschłościach zaś okazuje się nasza wierność, kiedy nie pozostaje nic innego jak suchy akt woli.
Ponadto Pan Bóg, który zna nas o wiele lepiej niż my sami siebie znamy, nie może prowadzić nas drogą stagnacji (choć czasami prowadzi spokojną ścieżką), gdyż stagnacja oznacza zatrzymanie w rozwoju, również pociechy mogą zatrzymać rozwój człowieka. Stąd czasami nieprzyjemne bodźce, które należy traktować jako szansę, gdyż zmuszają do poszukiwań i ruchu, do oczyszczenia.
Praktycznie każde doświadczenie może nam służyć.