Czy modlitwa może być przyczyną utraty wiary?
Często na tym forum załamanym, zagubionym czy
zrozpaczonym, zalecana jest modlitwa, która
przedstawiana jest jako cudowny środek na
wszystkie problemy.
Ale czy tak jest rzeczywiście ?
Czy modlitwa przywróci życie,albo zdrowie
choremu, czy rozwiąże problemy rodzinne
czy finansowe.Czy ludzie, którzy zaufali
słowom Jezusa "proście a będzie wam dane"
mogą się czuć rozczarowani, gdy mimo
ich wielomiesięcznych modlitw nie
zostali wysłuchani?

Tak tłumaczy to wiele osób. Modliłem się, błagałem. Pan napisał, że jak będzie kołatane, będzie i wysłuchane. Nie wysłuchał, więc odchodzę. Boga nie ma.
Znam osobę, która została wysłuchana po 33. latach. Jak się zorientowała, że to akurat tyle lat, ciarki jej przeszły po ciele. Skutkowało to tym, że sama się zmieniając, zmieniła i relacje z innymi osobami. Nabierając odwagi i pewności, że jest kochana przez Boga nabrała odporności na zranienia, które są nieuniknioną konsekwencją życia wśród ludzi i stresującej pracy.
Nie wolno Bogu stawiać ultimatum, zakresów czasowych i konkretnych oczekiwań związanych z naszym życiem. Wszelkie modlitwy powinny zawierać pokorną ...ale zgodnie z Twoją wolą Panie.
Pewnien ksiądz opowiadał, że w czasach komunizmu osiem razy był w więzieniu. Z uśmiechem przyznał, że taka była jego rola. Po to, by niektórzy mogli działać, inni muszą cierpieć. W podobnym duchu wypowiedział się kard. S. Wyszyński.

Dla wielu osób cierpiących Bóg jest ostatnią nadzieją,
dlatego widząc nieskuteczność modlitwy odwracają się
od Niego.

Przyczyna leży w ludzkiej pysze i braku zgody na swoje życie. Wina została przekierowana na zewnątrz.
To oczywiście ogromne uproszczenie. Kiedy człowiek dochodzi do muru, powinien przyjąć, że to TAJEMNICA. I paradoksalnie mógłby w tym momencie otrzymać siły na dalsze zmaganie się z życiem i zobaczyć inne rozwiązania. Niewysłuchana modlitwa zawsze kojarzy mi się z cierpieniem, a ono ma wiele przyczyn.

Czy pychą jest modlenie się nad umierającym dzieckiem,
a brakiem pokory, wiara w uzdrowienie?

Pychą jest odejście od Boga, nie modlitwa. To przyznanie, że sam wiem lepiej co jest dobre. To brak przyjęcia woli Boga. To testowanie Boga.
Wiara o uzdrowienie wiąże się z nadzieją. Brak pogodzenia się z cierpieniem leży też po stronie człowieka.
I żeby było jasne. Nikogo nie oskarżam, nie porównuję. Ktoś kto odszedł od Boga czasem częściej o Nim myśli niż osoba wierząca. Należy się więc zastanowić nad jej stanem faktycznym- przestała wierzyć czy wadzi się z Bogiem? To już jednak stan znany czasem tylko Bogu.

Spróbuję na to odpowiedzieć.
Uważam, że Bóg wysłuchuje modlitwy osób o czystym sercu, bo jak może np ofiarować komuś zdrowie, jeśli dany człowiek nie dba o zdrowie innych ludzi.
Jak Bóg może wysłuchać modlitwy osoby o wspomożenie finansowe, jeśli ktoś kogoś oszukał, okradł.
Jak człowiek może mieć dach nad głową, jeśli np swojego krewnego (np alkoholika) wyrzucił z domu.
Takich modlitw Bóg nie wysłuchuje.
Zresztą, jeśli uznamy, że jesteśmy twórcami swego życia (a jesteśmy), to jeśli zgodzimy się na to, żeby ktoś miał jakąś stratę, to sami tej samej straty doświadczymy, bośmy ją powołali do istnienia.
Stąd wzięło się przysłowie: "kto pod kim dołki kopie, ten sam w nie wpada"

Jak więc sobie radzić w życiu?
1. Czynić miłosierdzie w duszy, to znaczy w obliczu cudzej nędzy nie stać i patrzeć ciekawie, a potem odejść jakby nigdy nic, tylko drugiemu człowiekowi współczuć i w razie możliwości pomóc.
2. Zrobić sobie prawdziwy rachunek sumienia i jednak wzbudzić w sobie żal za uczynione krzywdy (nawet w stosunku do osób zmarłych), żałować szczerze za dane czyny, oczywiście dokonać prawdziwego pojednania z Bogiem i modlić się na Koronce do Miłosierdzia Bożego za daną sprawę.
3.Po dokonaniu obrachunku z własnym życie, możemy próbować pomagać innym.
4. Teraz jest dobry czas - Wielki Post, wspaniała okazja do modlitwy za siebie i za kogoś.
Ja sama błagałam P. Jezusa o pewne spawy i obiecałam szczególne swoje zachowania w czasie Wielkiego Postu, czyli Droga Krzyżowa, Gorzkie Żale, jeśli tylko mogę, to i Msza Św.
I jest już poprawa Pan nie kazał czekać do końca Wielkiego Postu...

W Dzienniczku Św. Faustyny P.Jezus mówi, żeby odmawiać Koronkę przez 9 dni przed świętem Miłosierdzia, czyli należy rozpocząć od Wielkiego Piątku i w tej modlitwie Pan udzieli ludziom wszelkich Łask.(796)

Piszesz o modlitwie , więc zakładam, że jesteś osoba wierzącą .
Kontekst twego tematu dotyka modlitwy-prośby. Modlitwy człowieka cierpiącego lub człowieka który ociera się z cierpieniem innych.
I pytanie pada czy Bóg wysłucha próśb zanoszonych na modlitwie.
Pismo Św. (bo na czymś się trzeba oprzeć ) zawiera rożne rodzaje modlitw i ludzi którzy je wypowiadali , zanosili do Boga jednym słowem modlili się.
Najbliższą , która nasunęła mi się czytając Twój temat , to modlitwa Jezusa w Ogrójcu .
Tu zadajesz pytanie:
Ale czy tak jest rzeczywiście ?
Czy modlitwa ...
Zaglądnijmy więc do Ogrójca i podpatrzmy jak modli się Jezus;
Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był ...
Gdy wstał od modlitwy i przyszedł do uczniów, zastał ich śpiących ze smutku.
Odnoszę wrażenie , że własnie o takiej modlitwie piszesz.
Modlitwie trudnej, przepojonej bólem, może samotnością (co w tytule).
Popatrz proszę na postawę Jezusa , proszę nastaw ucho i posłuchaj co mówi Jezus do Ojca :
Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!
To bardzo trudna modlitwa , bo to modlitwa pogodzenia się z tym co niesie mam życie to akceptacja własnej historii.
Dołączę (swoim zwyczajem) grafikę która podkreśli obrazowo taki rodzaj modlitwy.
Na obrazku można zauważyć ,,towarzysza,, który próbuje bezskutecznie zmienić bieg historii . Tu jednak nie zobaczymy dialogu z tymże nieproszonym gościem. Jezus rozmawia jedynie z Ojcem , cokolwiek się stanie ...


Jeśli rozmawiamy o modlitwie to napomknę, że jest jeszcze inny rodzaj modlitwy . Dołączam http://www.traditia.fora.pl/maryja,8/magnificat,63.html

Życzę Tobie aby te modlitwy stały się Twoim udziałem .
Pozdrawiam.

Moim zdaniem działaja jestem tego pewa jednak moim zdaniem np modlitwa wstawinicza czy do wspomozycielki wiernych ma wieksza moc niz np samemu pomodlenie się.Moim zdaniem Bóg wysłuchuje zawsze,sama słyszałam swiadectwa osób w sytuacjach beznadziejnych Bóg im pomógł wierze ,że tak samo uzdrowi mnie i ciebie to tylko kwestia czasu.Moim zdaniem ten proces już się zaczoł ja staram sie tego czy moja modlitwa się spełni czy nie w ogóle nie podwarzac ja wiem ,że wyzdrowieje.

Opowiadał mi kiedyś dorosły mężczyzna o swej modlitwie: gorącej i wytrwałej niewinnego dziecięcego serca. Był katowany przez ojca. Mimo modlitw, zachowanie ojca się nie zmieniło. Drogo zapłacił za swe dzieciństwo: jest fobikiem społecznym. Nie panuje nad emocjami. Nie potrafi uwolnić się od domu rodzinnego, tkwi w toksycznym środowisku, teraz stosuje jedynie bierny opór wobec ojca. Nie wierzy. Bóg nie pomógł temu dziecku, został ateistą, tak uważa. I nie ma silnych, by go przekonać, że to ogromny żal. Jest agresywny w stosunku do ludzi, zwłaszcza księży.

Nóż otwiera mi się w kieszeni, kiedy słyszę, że modlitwa to panaceum na wszystko i wystarczy modlić się, by Bóg dał nam to czego potrzebujemy. A jeśli potrzebujemy właśnie cierpienia? Jeśli doświadcza nas kolejnymi klęskami? Co powiedzieć takiej osobie? Módl się szczerym i otwartym sercem a będzie wszystko Ok? Ja nie potrafię. Mogę sama podjąć modlitwę w intencji tej osoby. Sama nie dam jej takich rad, nie potrafię.
W przypadku cierpienia stajemy często przed tajemnicą. Ono ma wartość tylko wówczas, gdy jest odniesienie do Boga i zaufanie, że tak ma być. To musi jednak zrozumieć ten, który cierpi. Jak mu wrzucić taki tekst na głowę?
I chyba naszemu autorowi chodziło o taką sytuację. Ktoś wchodzi na forum i zwierza się ze swych osobistych tragedii. I czyta: módl się i czytaj PŚ a będzie dobrze. Tak dużo takich rad...

Za dużo mówi się o kołataniu i Bogu spełniającym nasze obietnice. To odwrócnie sytuacji Stwórca- stworzenie. Mamy odkryć plany Boga wobec nas i iść twardo po ziemi. Prosić możemy o dobre oczy i mądrość, by umieć odczytywać nasze powołanie i godzić się na nie. Nie uczy się nas modlitw o to, by móc wypełnić wolę Boga w naszym życiu i danie nam sprawnych oczu, by, mimo popełnionych błędów, czasem nieodwracalnych, móc przystąpić do realizacji planu B.

Zgodzę się z merss. To bardzo trudne wytrwać w modlitwie kiedy w naszym życiu dzieje się źle , dalej staramy się modlić a tu zamiast lepiej jest coraz gorzej . Dodatkowo oliwy do ognia dolewa sytuacja gdy innym osobom którzy mają wiarę głęboko w poważaniu i nie kryją się z tym , życie układa się w jasnych barwach. Wiem , wiem Jezus kazał wierzyć i ufać do końca. Tylko to wydaje się niekiedy takie nierealne , jakby nie w tym świecie, życiu. Ciężko to wtedy zrozumieć i ogarnąć jak w środku człowiek aż kipi z frustracji , bezsilności i ogólnej złości . Trudno jest wtedy przyjąć wolę Boga i zaakceptować ją . Naprawdę trudno .

Powiem ci tak ja do tej pory uwazalam wszelkie choroby, nieszczescia za pewna boska niesprawiedliwosc, kare za grzechu dzialanie szatana.Teraz chodze na rekolekcje moje myslenie sie o 100 procent zmienilo, uwazam, ze kazda choroba jest darem aby przestac grzeszyc i sie nawrocic.Jesli choruje dziecko za grzechy rodzicow wiem, ze ciezko tak pomyslec jednak jest to cud zbaeiania przez chorobe szansa od Boga pomysle, ze z jego perspektywy choroba jest niczym w porownaniu z zycie wiecznym po smierci.

A pomyślałaś, że takie dziecko może przechorować całe życie,a
rodzice i tak trafią do piekła.Jak można obarczać dobroć Bożą takimi "oskarżeniami",że sprawiedliwy
Bóg miałby karać niewinne dziecko za grzechy rodziców.

Ja sobie tego nie eymyslilam tak pisze Bibli.Co do grzechow jestem pewna , ze jest pewnego rodzaju kara za grzechy jak popatrze na otaczajacych mnie ludzi ktorych cos zlego spotyka jest to po prostu dla mnie oczywiste.Tez kiedys na wsiach tak uwazano i kazdy chory byl przewaznie napietnowany nie tylko przez chorobe ale takze postrzegany jako wlasnie grzesznik.Bog zssyla chorobe aby grzeszyc zaprzestac a wiec kazda choroba jest swego rodzaju cudem.

Znam wielu chorych ludzi, ale jakoś żaden nie jest szczęśliwy,
że Bóg obdarzył go takim cudem, jak choroba.