Z tym niestety będę miał problem - czytam ponad 100 książek rocznie, prawie zawsze pożyczanych (nie byłoby mnie stać na kupowanie wszystkich). Po ok. 6 latach pogubiłem już tytuły - teraz żałuję, że nie robiłem prywatnych konspektów i notatek.
Co do logiki zjawiska - jeśli dane zjawisko jest "napędzane" jednym lub dwoma (ogólnie - małą liczbą) czynnikami/zjawiskami, to intensywność zjawiska wynikowego zazwyczaj (nie przychodzą mi do głowy przykłady odmienne prócz anormalnego rozszerzania się wody) zachodzi w takim kierunku, w jakim zachodzi zmiana intensywności czynników wywołujących. W naszym przykładzie mamy dwa czynniki - dostępność "materiału religijnego" (jeszcze niezniszczone świątynie, kapliczki itp) oraz świeższa tradycja kultów (to zanika w okresie od 150 nawet do 350 lat, co widać na przykładzie tradycji pogańskich na terenach polskich po chrzcie Mieszka). Oba czynniki były intensywniejsze w II wieku niż 200 lat później. Powtarzam - to tylko przypuszczenie na bazie analizy logicznej z gdzieś brzmiącą podpowiedzią - niestety częściowo zapomnianą.

A co do liczby mesjaszy - nawet do soboru Nicejskiego (325) operowano dwoma mesjaszami (w tym jednym "wygasającym" - Szymonem z Perei, również wskazanym przez zwiastowanie Gabriela). Pełne ujednolicenie mamy z całą pewnością dopiero po tym soborze.

Rutus, ja nie znoszę jakiejkolwiek fikcji. Z twoich słów wynika, że klasyfikujesz ją. Możliwe jest wiec że i w własnym życiu, uznajesz jedne rzeczy za sensowne inne za nie, choć wszystkie są w sferze projektu. Uważasz że krytyką punktową cokolwiek wyjaśnisz? Tymczasem opisy, moje też mają w swej treści, w swym całokształcie, dopiero pełny sens. A jest nim współdziałanie.
Każda krytyka która jest tylko na zasadzie zaczepki, ma w sobie niskie pobudki. Jeśli już chcesz dołożyć wierzącym, albo bardzo kochasz ludzi i z troski im przedstawiasz swój punkt widzenia, to opracuj swoje wypowiedzi tak by zawrzeć w nich to, jak żyć by nam wszystkim było lepiej, a nie tylko wybiórczo, jak twoim zdaniem nie kierować się tym, bądź tym. Jak byś naprawdę chciał tej prawdy o której wspominasz, to zawarł byś propozycję jak żyć. Może nikt od ciebie tego nie żądał? W słowie Bożym czy chcesz czy nie, zawarty jest opis prawdy i fałszu. Negowanie całości jest wyrazem upraszczania sobie życia. Lecz życie prawdą tylko, czyli tym co jest już sprawdzone i potwierdzone, to nic jak tylko żerowanie na tym co inni w trudach, także przez błędy już dokonali, zwierzęta też tak robią, żyją prawdą. Każdy wierzący jest zobowiązany, do tworzenia nowych rzeczy. A nie tylko konsumowania prawdziwych dokonań.
No i rada w stosunku do twojego czytania moich wpisów. Wpisy moje są głosem w dyskusji, lecz opracowuję je tak, by przekazać treść w krótkiej formie, za to wyczerpująco fragment danego tematu. Rozrywanie go na mniejsze fragmenty, to tak jak rozrywanie płodu by sprawdzić co z niego wyrośnie. Nie tylko ty to robisz na forum, ja w tym nie widzę żadnego wyjaśniania, nie widzę też konsensusu, czyli podsumowania i wniosków. Dlatego nie biorę takich wypowiedzi pod uwagę, jeśli coś badam.

Mniemam, iż chodzi o tzw. hipotezę Knohla? On sam jeśli dobrze kojarzył ją w końcu odrzucił, twierdząc, że źle przetłumaczył inskrypcję na kamieniu z Jeselsohn.

Jeśli tak, to cofam opis i nie będę więcej drążył tematu.
Nie jestem zwolennikiem walki o rację w temacie: "czy Jezus oraz inni żydowscy mesjasze byli postaciami historycznymi" - Jezus najprawdopodobniej był, co niewiele zmienia - Kung Fu Tse czy Sokrates też raczej byli postaciami historycznymi.

Logika tworzenia się kultów podpowiada, że wszyscy oni byli postaciami historycznymi (swoją drogą z taką romanizacją 孔夫子 się jeszcze nie spotkałem, ale nie przypisuję sobie wysokich kompetencji lingwistycznych), albo takich konglomeratem, choć raczej nie w tych konkretnych przypadkach. Nie o to jednak chodzi - problem w tym, czy faktycznie istniała taka rozpiętość poglądów w najwcześniejszym chrześcijaństwie czy też nie. Ja jestem przeciwnikiem tej teorii, ale to mniejsza.

Co do kultu maryjnego - nie sądzę, by był w II wieku zakazany w każdej postaci. Święty Paweł prosił, by się za niego modlić, a modlitwa jest już bardzo konkretnym obrzędem. Była taka postać rytuału, który zarezerwowano dla Boga, reszta pozostawała otwarta.

Więc proszę mnie nie zaczepiać swoimi wytworami fantazji i sprawozdaniami hipnotycznymi i wszystko będzie dobrze.
Wskazuję na logiczne rozwinięcia elementów, które są z jakiegoś powodu wadliwe. Ich samoistna wadliwość nie zostanie raptem "zreperowana" po sklejeniu ich z innymi, również wadliwymi, elementami.
Pana systemowa niezdolność do sformułowania odpowiedzi na moje zarzuty jest znamienna i mnie jakoś nie dziwi.


Patos, aż się przelewa.
Wpadł Pan już w jakiś religijny trans. Kubeł zimnej wody przed kolejnym wpisem.


Kolejna porcja niepotrzebnego i taniego patosu. Na dodatek niesmaczne porównanie.


Ogólnie - mniej patosu, więcej logiki.


Powtórzę to jeszcze raz - osoby religijne nie zdają sobie sprawy z faktu, że nagabywani przez nich ateiści odczuwają przede wszystkim zażenowanie - mniej więcej takie, jak dorosły, któremu ktoś z poważną miną opowiada o krasnoludkach czy o wróżce zębuszce i każe przyjmować opowieść bez komentarzy, zastrzeżeń czy uwag.
Czy Pan potrafi postawić się w moim położeniu i choćby spróbować mnie zrozumieć? Ja Panu absolutnie nie zabraniam wierzyć, w co tylko Pan zechce. Ale zabraniam oceniania i wartościowania ludzi za pomocą miar wyniesionych z tych wierzeń - tego Panu czynić nie wolno, wolno co najwyżej oceniać za pomocą tych miar wyłącznie siebie i osoby, które wierzą w to samo i tylko te osoby.

Taki zapis (Kung Fu Tse lub Kung Fu Tsy) nabyłem przy okazji szkoleń z zakresu couchingu tao oraz w literaturze z tego obszaru tematycznego. A w ten temat wszedłem 'po sąsiedzku" interesując się teologią hinduistyczną, gdyż to Taoizm ładnie rozwiązuje dylemat Ardźiuny - podstawowy problem Baghawad Gity.
To taka moja technika - rozszerzać temat do granic wytrzymałości a potem uderzeniowo podwoić zakres.
Przy okazji omawiania Taoizmu - doskonałe efekty moralne i społeczne daje zamiana pary grzech-kara na parę głupota-konsekwencja. Przy okazji eliminuje konotacje religijne tylko jednej denominacji, więc uniwersalizuje olbrzymi zakres pojęć, co umożliwia poszerzenie zrozumienia technik rozwojowych - i nie tylko.
Ja tak jeżdżę po tematach od kilku lat. Dlatego odbieram osoby "utopione" w jednej religii jako osoby, które zatrzymały się w rozwoju - i to na własną prośbę.

Osobiście nie przepadam za tradycyjnie rozumianym taoizmem, bliżej mi do ruizmu (tzw. konfucjanizmu) i legizmu w myśli chińskiej (w wydaniu raczej Shang Yanga niż Han Feia), oraz do konfucjańskiej koncepcji tao jako wzorca rzeczy. Z tego co wiem raczej powszechnie używa się form Kong Fuzi (skąd nasz Konfucjusz), albo Kong Zi. Zaś teologia hinduska mnie zupełnie nie pasjonuje, niestety.

Dychotomia grzech-kara ma mało wspólnego z chrześcijaństwem jako całością, raczej z jego zachodnim wydaniem. Jej wymiana na yin-yang jako swego rodzaju struktury/siły rządzące przepływem qi daje jeszcze lepsze efekty, jeśli już mowa o poszerzaniu zagadnień.

Tu się różnimy, ale na tym polega piękno świata. Zwłaszcza, że ja stosuję filozofię instrumentalnie - jako narzędzie do realizacji innych celów a nie jako samoistny element "do zastanowienia". Stąd taki wybór a nie inny.
To wcale nie oznacza, że korzystam ze wszystkich treści oferowanych przez Taoizm.


Teologia hinduistyczna jest potwornie rozległa. Łatwo porównać z teologią chrześcijańską, wyrosłą z literatury prawie sześciokrotnie skromniejszej objętościowo, filozoficznie poniekąd częściowo wtórną (znowu odsyłam do Bhagavad Gity) i rozwijaną w okresie ponad dwukrotnie krótszym.
Konsekwencje jakościowe i ilościowe są tu oczywiste.

@chrz

Błądzisz całkowicie z tym sądzeniem - niesądzeniem. Wręcz przeciwnie! Należy sądzić nawet w błahych sprawach! Chrześcijanie muszą teraz osądzać innych by nabrać wprawy przed osądem ostatecznym, którego dokonają w niebie na aniołach!!! Oto prawdziwa nauka biblijna!!!

Jest problem. Nie znamy w pełni innego człowieka, nie znamy też siebie. Nie wolno więc nam wartościować osoby. Jej sumienie zna tylko Bóg, zna bowiem przeszkody. Opisywano w tym wątku osobowość paranoidalną. Mamy zalecenie (tu wspomaga psychologia), by trzymać się od niej z dala, bo nas zniszczy. Nie oznacza to jednak wydania na niej osądu- zły człowiek. Wierzymy, że ten stan naszej niekompletnej wiedzy (pisałam też, że mózg popełnia do tego błędy) zmieni się po śmierci.
Nabierać wprawy to mamy w tym, by widzieć w innych dobro i nauczyć się przebaczać.
W Ewangeliach masz więcej przykładów odnośnie postępowania w różnych sytuacjach życiowych. Jak możesz pokonać wroga, pokonujesz, jeśli jednak ma więcej sił, zawierasz rozejm.
Musisz poznać drugiego człowieka, by wiedzieć jak z nim postępować, bo chrześcijanin jest realistą. Sam musisz wyważyć granicę między łagodnością a stanowczością. Nie oznacza to jednak jego osądu w kategoriach dobry/zły. Toksyczny wobec mnie nie musi być zły, może być zaburzony osobowościowo i nie panuje nad tym.

Ależ to wszystko wynika z ewolucji człowieka jako zwierzęcia stadnego!!! I nie ma żadnego oparcia w biblijnej natchnionej i nieomylnej nauce św. Pawła, który wyraźnie i jasno poucza za nieomylonym natchnieniem Ducha Św. że należy osądzać nawet w błahych sprawach i nabierać wprawy w tym osądzaniu bo w Królestwie Niebieskim będziemy osądzać i rozstawiać po kątach anioły!!!

Ja doskonale rozumiem i PODZIELAM poglądy merss. Tylko, że są to poglądy ewolucyjno-ateistyczne a nie biblijne. W kwestii osądzania innych św. Paweł wyraża się krystalicznie jasno - osądzajcie!!! Nawet w błahych sprawach!!!

Osądzanie czynu, nie człowieka. To rozeznanie nie jest ewolucyjno- ateistyczne, ale człowiecze. To umiejętność korzystania z rozumu i spoglądania na sprawę z wielu punktów widzenia, to widzenie konsekwencji wyborów. Ewolucyje przystosowania mamy w postaci łatwiejszych spraw, raczej o charakterze przystosowawczym, to dehumanizacja człowieka i brak jego równości. To moralność tłumu i lansowane akurat poglądy.
Przyjmując system wartości chrześcijański jako swój, nie myślisz jak ateista, ale człowiek. Możesz dokonywać takich samych osądów czynów o charakterze moralnym jak osoba wierząca. Dobry Samarytanin był spoza grupy wybranych.

Podobnie jak Rutus, mogą stwierdzić, że dyskusja nie jest możliwa. Jesteś merss zupełnie zaimpregnowana.

Stawiam boleśnie prostą tezę - Biblia jest zespołem wewnętrznie sprzecznych tez i nie da się na jej podstawie zbudować spójnego modelu dobrego życia. Wobec tego osoby i instytucje (np. KK) muszą wybrać z Biblii odgórnie to, co z jakichś powodów im pasuje a na resztę pozostać ślepymi, ignorować, przemilczać itp. Jako przykład podaję kwestię podejścia do osądzania innych. KK przyjął stanowisko, że generalnie osądzanie jest trudne i nieprzyjemne, że jeśli już to ostrożnie i że zawsze trzeba pamiętać, że i nas mogą inni osądzić taką miarą jaką my osądzamy. To jest piękne i to jest w pełni zgodne z ideałami liberalizmu i równości ludzi, z którymi kiedyś KK tak walczył. I da się te rzeczy wyprowadzić z psychologii ewolucyjnej i teorii gier. Stado ludzkie, kierujące się takimi zasadami obierze strategię ewolucyjnie stabilną, będzie minimalizować konflikty wewnątrz grupy a to korzystnie wpłynie na wszystkich jej członków. Ateista nie potrzebuje wskazówek z Biblii, żeby dojść do takiego wniosku.

Co więcej, KK też te biblijne wskazówki ignoruje!!! Bo jak napisałem wcześniej Biblia jest wewnętrznie sprzeczna i dla każdej dziedziny życia zawiera wzajemnie wykluczające się zalecenia! KK przyjmuje zalecenia biblijne, które jednocześnie są zgodne z ewolucją i teorią gier a odrzuca te, które są niezgodne. Św. Paweł zajmuje krystalicznie jasne stanowisko w kwestii osądzania innych - należy to robić nawet w błahych sprawach, należy wprawiać się w sądach i należy cieszyć się na myśl, ze w Królestwie Niebieskim będziemy sądzić nawet anioły!!! Wyznawcy KK sa na tę naukę ślepi co po merss widać najlepiej. Zamykają oczy, zatykają uszy, ignorują posty i jak mantrę powtarzają swoją wersję. Ja przeciwko tej ich wersji nic nie mam. wręcz przeciwnie, akurat w przypadku osądzania w pełni się z merss zgadzam!!! Tylko, ze ta nauka nijak nie wynika z Biblii i żadna święta księga nie jest potrzebna żeby do tej nauki dojść! Z Biblii nic nie wynika w dziedzinie osądzania bo Biblia podaje wzajemnie wykluczające się nauki w tej materii!!!

To jednak moja wina.

Problem Rutusa leży w innym miejscu, jest bardziej złożony. Odczytał go też ktoś prawidłowo, coś dojrzał, czego ktoś inny prawdopodobnie nie zauważy.
Nie masz kodu dostępu, nie odczytasz.
Biblia jest zakodowana i przeznaczona dla ludzi wierzących. Nie odczytasz jej.