Tytuł jest dobry. Wojujący szydercy niejak nie mieszczą się w żadnej z powyższych 3 kategorii.
Teraz jasne czemu przegrałeś. Rozum i wiara muszą się wspomagać w poznaniu, a nie walczyć. Przeciwstawianie wiary i rozumu prowadzi do nikąd.

Oj, Barney, Barney.
Człowiek opowiada Ci o swoim zwątpieniu, robiąc wyraźną aluzję do tego, co słyszy w kościele (chodzi przecież o pieśń "Jezusa ukrytego"), a Ty jeszcze dolewasz oliwy do ognia, pisząc, że to co słyszy, to właściwie nieprawda.
Albo w drodze ku poznaniu rozum i wiara się wspomagają na równoprawnych warunkach albo rozum uniża się przed wiarą.

A o hiperboli słyszałeś?

@Swan

Nie będę kłapała dziobem ani jak w wersji poprzedniej pluła. Nie lubię walk. Więc nie traktuj mojej wypowiedzi jak przygany czy przytyku. We wszystkich chyba religiach są dogmaty, jakimi Bóg jest opisywany. Problem w tym, że dogmaty zamiast Boga ukazać zakrywają Go. Myślę Swan, że Ty odrzucając dogmaty odrzuciłeś razem z nimi Boga. Zbliżają się najpiękniejsze święta. Życzę Ci Swan, abyś już nie zrażał się widokiem ubogiego żłobu, tylko dojrzał wewnątrz tych obdrapanych nieestetycznych ścian stajenki narodzonego Jezusa.

Chyba nie rozumiesz czego dotyczy wiara i dlaczego niektóre osoby znajdują naprawdę mocne argumenty, z punktu widzenia osoby wierzącej, by nie wierzyć. Takich osób jest niewiele.
Zapytaj Elbrusa czy Marlowa, uzyskasz wówczas odpowiedź, która pozwala wierzyć, że oni uwierzyć nie potrafią. Być może takie same przesłanki kierują Swanem, nigdy o tym jednak nie czytałam.

Może Merss, ale nic prostszego jak mi to wyjaśnic .
Jak widzę ty już coś wiesz na ten temat, oświec ciemnego.
Może jest coś co mi umknęło albo co pominąłem.

Nie oświecę. Nie należysz jednak do tej grupy
Człowiek lubi porządkować i tzw ateistów też można szufladkować biorąc jako kryterium podziału, przyczynę niewiary.

@Cygne

Jak to miło, że pojawiłaś się znowu. Gdzie byłaś kiedy Ciebie nie było? Jeśli dobrze zrozumiałem co piszesz, to chcesz mi powiedzieć, żebym nie zwracał uwagi na wszelkie cechy i atrybuty jakie osoby wierzące przypisują Bogu. Ale po pierwsze o ile dobrze pamiętam to sama przypisujesz mu dwa atrybuty (miłość i sprawiedliwość) a po drugie taki Bóg obdarty z dogmatów staje się bytem nieprzydatnym. Cały postęp naukowy odbywa się bez odwoływania się do Boga. Więc po co on jest?

Nie wiem. Może, ale jak już mówiłem byłem kiedyś wierzący. Więc chyba umiem wierzyć. I wbrew temu co sugerowałaś byłem bardziej wierzący niż religijny. Ale z religijnością też nie miałem problemów.

Po wyciągniętej do mnie ręce
Spływają krwi ogniste krople
I głowę uświęciły moją
Ty krzyżmem przenajświętszym

Panie mój
Ja- prochu mizernego bryłka
Zlepiona w całość Twoją męką
Wyciągam w swej ufności dłonie
Ku Tobie
Daj mi odpuszczenie

Naznacz stygmatem Twojej męki
Daj ciało przykryć płaszczem ziemi
Daj duszę złożyć w Twych ramionach

Daj mi też drogowskaz Krzyża
Bym nie zagubił spraw codziennych
Bym zawsze zwykłym był człowiekiem
Cierpiącym
Kochającym
Szczerym

Zgadnij merss czyj to wiersz.

Już kiedyś pisałam, że największe tortury przeżywalam na lekcjach języka polskiego, kiedy omawiano poezję. Nigdy nie wiedziałam co poeta miał na myśli. Koledze dawałam ściągać matematykę a on mi pięknie opowiadał o poezji. Alergia pozostała. Nie czytam poezji. Z przyjemnością jednak dowiem się, kto jest autorem.

Jest niezwykle podszyty emocjami, pisała bardzo wrażliwa osoba. Emocje są zmienne, więc słowa te nie oznaczają wiary, ale uczucie chwili, piękne uczucie. Wiersz mi się bardzo podoba i czytałam jak Psalm. To oczywiście tylko merssowa interpretacja, której obca jest wrażliwość poetycka.

@art-33
Dzieciętwo to ufność a nie infantylność.

Nic z tych rzeczy. Klasyfikowanie nie jest synonimem stopniowania.

O nawracaniu w opinii ks.Twardowskiego.
Gdy człowiek chce nawracać innych, wychodzi z pozycji siły, uważa się za kogoś lepszego. Pan Jezus wyraźnie mówi: Nawracajcie się, bo bliskie jest Królestwo Boże. Ten drobny zaimek zwrotny 'się'. Nawracajcie się. Nie nawracającie innych, ale samych siebie nawracajcie. Można zgubić tylko jedno słowo w tekście a wszystko się załamuje.


____________________
Moja modlitwa by brzmiała trochę tak (nie moje)

Staję przed Tobą, który jesteś Ciszą. Ja, rozgadana, zalatana, z głową pełną spraw wielkich, małych, w której wszystko zmienia się i migocze. Proszę Cię, daj mi swoją ciszę.

Stoję przed Tobą, który jesteś Pokojem. Ja, niespokojna, przestraszona, zagrożona przez złych ludzi, przez świat, przez wypadki i nieszczęścia. Proszę Cię, daj mi choć chwilę Twojego pokoju.

Staję przed Tobą, który jesteś Mądrością. Ja, głupia, widząca na koniec swojego nosa, ciasna, bez horyzontów, wierząca w co bądź, wierząca byle komu. Zlituj się nade mną. Daj mi choć okruch Twojej mądrości.

Staję przed Tobą, który jesteś Miłością. Ja, zapatrzona w siebie egoistka, dbająca o swoje sprawy i interesy, zachłanna, pazerna. Pochyl się nad moją miłością, otwórz mi serce na innych, bym choć trochę była dobra.

No właśnie. Wybrałeś jakiś cechy Boga, które w Twoim mniemaniu przeczą jego istnieniu i nawet nie zauważasz, że popełniasz błąd logiczny. Bo to, że Bóg taki nie jest nie znaczy, że go nie ma.

To wynik moich osobistych doświadczeń. Nie oczekuję, że w to uwierzysz.

Po nic. On po prostu jest. Jest taką samą częścią świata jak materia. Pilaster kiedyś ładnie ujął to w słowa. Świat duchowy dopełnia materialny. Wyobraź sobie, że trzymasz w ręku monetę. Z powodu własnej słabości nie potrafisz jej odwrócić. Możesz zbadać tylko awers. Ale to nie znaczy, że nie istnieje rewers.

A tak przy okazji. Bardzo ładny wiersz. Czy to Ty go napisałeś?

To ja


Te emocje wypływały z wiary. A za resztę oceny dziękuję
Tu się zgodzę. Sam nie lubię dyskutować o tym jaki jest Bóg. Ateiści faktycznie popełniają błąd udowadniając, że Bóg jest zły i fałszywy, że jest małostkowy itp itd. Oczywiście czasem sam powołuję się na PŚ, kiedy osoby wierzące przekonują mnie, że Bóg jest dobry i cudowny. Oczywiście tak na prawdę wiem, że ani on nie jest podły ani dobry ponieważ go nie ma.

Noooo tylko, że dowodów na istnienie awersu mam całą masę i ani jednego na istnienie rewersu.

Skoro białogłowa zgadła, że w trzeciej o sobie do niej mówię, to w czym problem? No i czemuż białogłowa przypisuje wynalazek trzeciej osoby pilastrowi? Może i pilaster jest inteligentny, ale chyba nie aż tak stary.

Bachus tutaj myśli o innym "wybiórczo" niż białogłowa.

Czemuż Bóg zdecydował się w pół-piśmiennej części świata pustynnego skierować swoje słowo do pustynnych jegomości, skoro nawet XXI-wieczny człek nie jest w stanie tego zrozumieć. Może gdyby użył prostszego języka to i zbawionych byłoby więcej.
No dobrze, po części może i tak jest, a po części tak jak pisze bachus. Zależy od księdza.

Zwracanie się do kogoś w trzeciej osobie jest wyrazem inteligencji? Nie przypisuję mu tego wynalazku, ale on akurat jako pierwsza osoba na forach rzucił mi się w oczy z tą manierą.
Poza tym o ile dobrze pamiętam pisałeś do mnie per ty, cóż się takiego wydarzyło, że nagle ta forma się zdezaktualizowała?
Pół-piśmienny świat pustynny Jak ze 3% umiało czytaty/pisaty to maks.
To jest właśnie to, o czym pisałam wyżej i nazywa się biblijna hermeneutyka. Oni to rozumieli bez problemu, my-dziś po tysiącach lat i wyrośli w odmiennej kulturze już nie kumamy o co tak naprawdę w konkretnych historiach chodziło, są i takie których pierwotnego znaczenia już nie dojdziemy, chyba że archeologia się nad nami ulituje.

No widzisz, gdybyś pisała ze mną na forum ateista.pl. zanim mnie tam zbanowali za m.in. sprzeciwianie się czytaniu prywatnych korespondencji przez jednego z byłych administratorów oraz moje poglądy nielewicowe, to wiedziałabyś, że miałem tę manierę na długo zanim czytałem jakiekolwiek posty pilastra na forum katolik.pl (lub chociażby zanim wiedziałem o istnieniu takiego forum i takiej istoty jak pilaster).

Dłuuuuuuugo nie byłem na forum. Może dlatego. Ale zdaje się, że po prostu raz piszę tak raz siak.

Jednak są i "tajemnice" ponadczasowe w Biblii, bo inaczej po co by ją spisano i przedrukowywano do dziś. Poza tym rzecz kluczowa - moralność, powinna raczej być niezmienna.

Są, tylko lepiej, łatwiej się je odczytuje jak znasz kontekst kulturowy czasów kiedy przekaz powstawał. A czasem dotarcie do tajemnic ponadczasowych może wcale nie być możliwe jak się nad tekstem nie pochylisz inaczej, niż nad zwykłą książką. Tego te Księgi wymagają od wierzących, bo de facto dla nich były pisane.
I ona zapewne taka jest, tylko jej nauka nie trwa dzień czy dwa, raczej mierzy się w tysiącach lat.