Przypomina to doprawdy obrazową walkę dobra ze złem... Miłości, czystości, wartości, "jasną stroną mocy" z pożądaniem, mrokiem, ciemnością...

Znalezione na Facebooku:
Pewna kobieta zapytała starca:
" po ile sprzedajesz jajka?"
Stary sprzedawca odpowiedział:
" 0.50 groszy za jajko, proszę pani
Kobieta rzekła wiec:
"wezmę 6 jajek za 2.50 albo odejdę i nie wezmę nic".
Stary sprzedawca odpowiedział jej:
"Może pani kupić po cenie, jaką sobie pani życzy. To jest dobry początek dla mnie bo dzisiaj nie sprzedałem ani jednego jajka a potrzebuję sprzedać cokolwiek by wykarmić rodzinę ".
Kupiła te jajka po cenie jaką chciała i odeszła z uczuciem, że wygrała.
Weszła do swojego eleganckiego samochodu i poszła do eleganckiej restauracji ze swoim przyjacielem.
Ona i jej przyjaciel zamówili to, co chcieli. Zjedli tylko trochę i zostawili sporą cześć z tego co zamówili.
Dostali rachunek 400zł. Kobieta zostawiła aż 500zl i powiedziała właścicielowi eleganckiej restauracji, że reszta to napiwek.
Ta historia może wydawać się całkiem normalna dla szefa luksusowej restauracji, ale bardzo niesprawiedliwa dla sprzedawcy jajek...
Pytanie brzmi:
Dlaczego zawsze musimy udowodnić, że mamy moc nad biednym sprzedającym kiedy kupujemy od niego to co ma do zaoferowania?
I dlaczego jesteśmy hojni wobec tych, którzy nawet nie potrzebują naszej hojności?
Kiedyś gdzieś przeczytałam:
" mój ojciec miał zwyczaj kupować towar od biednych po wysokich cenach, mimo że nie potrzebował tych rzeczy.
Czasami płacił im więcej. Byłam w szoku. Pewnego dnia zapytałam go: " dlaczego to robisz, tato?"
Mój Ojciec odpowiedział:
"to jest dobroczynność owinięta w godność, moja córko"

Odczuwam cierpienie ostatnio. Sołtys przekroczył czarę goryczy

ale o co chodzi

Rozumiem ten ból, Smoku. CHoć nie sołtys jest tu największym powodem.

A chodzi o sołtysa Głódzia? Jak dla mnie ro komedia i głupota mieszkańców.

Zastanawiałem się czy jeszcze się odezwać w tej sprawie, miałem przemilczeć ale jakoś nie daje mi spokoju od paru dni więc...
https://dyskusje.katolik.pl/viewtopic.php?p=1197192&sid=904fb510c1269f06e47c20e59d8a4cd3#p1197192

Mnie inaczej wychowano. Ja pamiętam lata dziewięćdziesiąte (byłem wtedy nastolatkiem) pamiętam jaka była bieda. Może dlatego ludzie rozumieli niestosowność objadania się na oczach tych co mają ciężej, biedniej. Pamiętam jak w szkole wciskałem w siebie średnio smaczną suchą kanapkę z pasztetem. Widziałem jak niektóre dzieci jadły jabłko albo (łoł!) pomarańczę (nie wiem jak jest teraz ale wtedy jadło się drugie śniadanie w ławce szkolnej - kto co miał). Ja pomarańcze widywałem właściwie tylko w paczkach świątecznych, które mój ojciec dostawał z zakładu pracy na święta (ta tradycja z czasem zanikła). Nauczyłem się jakoś "nie czuć". Dzisiaj wiem, że to nie działa tak, dusza wszystko kumuluje i odbija się to piętnem na życiu. Pamiętam jak wyglądała ulica przy której mieszkam do dziś - była w większości pusta, no, może jakiś "maluch" albo duży fiat albo odglancowany "poldek" stał zaparkowany. Dziś zawalona nowoczesnymi autami, że nie ma gdzie szpilki wcisnąć. Zmienił się świat nie do poznania. Zmienił się też w mentalności wielu. Dziś cokolwiek się zdarzy, można to wywalić na net. Mamy dziś bezpruderyjne społeczeństwo gapiów. Gapimy się w telewizory - wsuwamy makaron patrząc na wojny domowe i nędze w odległych krajach prezentowane ochoczo w serwisach informayjnych. Stało się to tak naturalne. Ale czy właściwe?

Z drugiej strony ludzie nie chcą widzieć biedy, cierpienia, samotności, które są blisko nich - bardziej chyba niż kiedykolwiek (może się mylę). A kiedy widzą zachowują się czasem jakby to nie istniało. Powody z pewnością są różne.

Mnie, oczywiście nie chodzi jedynie o sprawy materialne, pieniądze ani techniczne gadżety nie rozwiążą wszystkich problemów człowieka.

Tak myślę, że świat musi wyglądać strasznie dziwacznie z punktu widzenia aniołów stróżów. Weźmy taki blok mieszkalny. W jednym mieszkaniu właśnie jakiś tata czy mama zdmuchuje jedyną świeczkę trzymając na rękach swoje kochane "bambino"; raptem 3-4 metry dalej za ścianą grubości 20 cm jakieś małżeństwo opłakuje syna czy córkę zmarłą w wypadku; 20 cm cegieł pustaków i parę metrów dalej jakaś para własnie przeżywa intymne uniesienia; za następną ścianą ktoś głodny stara się przetrwać do renty na kilku garstkach ryżu czy makaronu; za następną ktoś ogląda sobie ulubiony film na superpłaskim albo superzakrzywionym ekranie wpychając w siebie ulubione lody albo czipsy w swojej chwili relaksu; a za ostatnią ścianą jakieś dziecko, którego dusza właśnie krzyczy przerażona jak w otchłani piekielnej, rozpadając się na tysiące kawałków (to nie metafora) słyszy od faceta z rozpiętym rozporkiem: "tylko pamiętaj, nie mów nikomu bo stanie się coś złego". Doprawdy, Panie Niemen, dziwny jest ten świat.
_________________________________________________________________ _
Czy to tak trudno zrozumieć, tak trudno czytać obrazki przed oczami i poskładać 2+2? Tak trudno zrozumieć, że komuś jest przykro cierpiąc samotnie kiedy kto inny akurat "pije wino"? (nie każdy ma kogoś bliskiego czyja obecność pomoże przetrwać trudny czas)

Nie czuj, nie sygnalizuj, nie wyrażaj niezadowolenia - to wytyczne z domów dysfunkcyjnych. Dziś, na całe moje szczęście, jestem odporny na takie strofowanie i wmawianie mi, jakoby to ze mną było coś nie tak tylko dlatego, że ośmielam się wyrazić swoje uczucia (dziękuję Tobie, Jezu).

p.s.
Mimo wszystko dziękuję, Pelikanie, za cenną uwagę.

Czas sobie dać spokój i ze sceny zejść...

Słusznie - późno już. Wstaniesz rano i będzie można kontynuować próbę.

Aquarius, dzięki serdeczne za podniesienie na duchu Przez moment miałem na myśli już całkowite zejście "ze sceny"... Po wczorajszym nocnym niewypale odechciało się mi i tak ograniczonej aktywności na forum...

Trzeba do obsługi forum korzystać, jak Pan Bóg przykazał, z komputera. Wtedy można sobie odpowiedź napisać w notatniku.

Mniszek. Kiedy pod koniec maja i na początku czerwca obsesyjnie myślałem czy w ogóle a jeśli tak to jak dokopać Jockeyowi, żeby go zabolało trafiłem niezupełnie przypadkiem do Tyńca. Jeszcze godzinę wcześniej byłem w zoo w Krakowie i widok 2 kogutów kojarzył mi się z tym forum. W Tyńcu myślałem o forum ale na spokojnie. Tylko o Tobie. O nikim innym z tego forum ani jednej myśli. Byłem z żoną i dziećmi. W sobotę jadę bez dzieci.

Ups... To zabrzmiało dwuznacznie.

Co ja poradzę, że Tyniec kojarzy mi się z Mniszkiem? Że chcę odwiedzić to miejsce wiedziałem już latem 2012r, kiedy zawracaliśmy podwawelską gondolą pod murami opactwa benedyktynów. W tym roku byłem 2x. W czerwcu po obejrzeniu zoo z dziećmi zaryzykowałem obiad w "Mnisze Co Nieco". Wprawdzie wziąłem kurs na klasztor kamedułów ale nawigacja przewlokła mnie na drugą stronę Wisły. W zeszłą sobotę wstąpiłem na kawę do benedyktynów, zjedliśmy też obiad i odbiliśmy się od furty kamedułów. Wieczorem wróciliśmy na zachód słońca i pomodliłem się o zdrowie Mniszka.

Dzięki za modlitwę

Tyniec... Można by książkę napisać i to niejedną... Pojechałem tam kilka tygodni po 19 urodzinach, na cały tydzień. Pierwsze prawdziwe zetknięcie z zakonnym, mniszym życiem. Do dziś mam mile wspomnienia. W internecie można włączyć się w Monastyczna Liturgię Godzin (Jutrznia o 6, Modlitwa Południowa o 12.50, Nieszpory o 17.00 i na sam koniec Godzina Czytan i Kompleta od 19.30, godziny się zmieniają w zależności od tego czy jest zwykły dzień tygodnia czy święto, niedziela)

A tymczasem jutro badania i w końcu dzień wolny. Przyda się. A co dalej? Pan Bóg Jeden wie. Monotonność może być doprawdy błogosławieństwem. W takiej zwyczajnej codzienności Pan Bóg jest, przemawia, działa...