Mniszek zna siłę modlitwy, byl w zakonie i posiada dobrą formację katolicką. Podawanie mu przykladu modlitwy to uczenie księdza pacierza lub inaczej magii. Czasem warto pomyśleć co komu się proponuje. Mniszek dziś po ludzku boi się i trudno mu się dziwić, ale nie prosił o podanie skutecznej modlitwy. jest jedna: serca. O nic nie prosił, ciężko mu i tyle. Nie zawsze trzeba biec z radami, czasem wystarczy wysłuchać.
Chcesz pomagać i to dobra cecha, ale czasem należy ugryźć się w język lub pomodlić się samemu w intencji kogoś bez rozglaszania tego. Też pomoc.
Jak to zrozumiesz to ja tam nie wiem.

A skad założenie ze to skierowane do Mniszka? Z radami to Ty tu przybiegłaś do tego wątku. Ja tylko wkleiłam link

Bo pod jego wpisem zamieściłaś? Bo nie zacytowałaś nikogo innego? Bo nawet słowem się nie zająknęłaś że to do kogoś innego.


Skoro to nie było do mniszka to post powinien polecieć jako nie spełniający norm. Przypominam, że ścigaliśmy za takie wklejanie bezosnownych linków

Gdzie tam korona... początek przepukliny, przepisane leki i skierowanie do gastrologa. Kamień z serca, że to jednak nie covid-19 ;d

Jakie życie jest kruche, takie słabiutkie jak źdźbło trawy. Mój sąsiad jeszcze w czwartek o 19.00 siedział u nas w kuchni a o 23.40 spalił się żywcem wraz z psem, który chciał go ratować... szok i niedowierzanie. To był przyjaciel rodziców, oni są zdruzgotani, byli bardzo zżyci... /: dziś w Wólce Lubelskiej był pogrzeb.

A parę dni temu ni z tego ni z owego zdechł mój dwuletni kotek... nad ranem zaczął przeraźliwie miauczeć a o ósmej już leżał martwy... "czarna seria" jakaś.

No i tym razem ja udaje sie do szpitala. Zagrozenie przedwczesnym porodem 30 tydzien dopiero.

Proszę o modlitwę.

Oczywiście pomodlimy się. Dużo zdrowia!

Dziekuje:)

@ Sachol
Dołączam się do życzeń - dużo zdrówka.

W tym stanie trzeba się oszczędzać. Także psychicznie . Jak pobyt na forum i dysputy Cię denerwują i negatywnie oddziałują - bym ograniczała bytność. Jak bawią i relaksują - na odwrót. Sama wiesz , jak jest z Tobą.

Dbaj o siebie . Pozdrawiam

Chyba bardziej zdenerwowana jak wczoraj na przyjeciu do szpitala to nie moge byc, Pani na izbke potraktowala jak intruza, malo sie nie skonczylo rajdem do innego spitala bo sie okazalo ze w izolatorium gdzie ludzie leza w oczekiwaniu na wynik covid nie ma juz miejsc, ale inna Pani doktor bardzo mila zdecydowala ze mnie polozy z inna pania poprostu. No i przez to wszystko cisnienie 153 gdzie zawsze mam niskie.
Po podaniu lekow przedwczene skurcze zelzaly takzejeat juz troszke lepiej:)

Wspieram modlitwą sachol, wracaj do zdrowia, bo Twoje i Twojego dziecka zdrowie to teraz sprawa fundamentalna.

U mnie ten miesiąc to jakiś wielki koszmar. Przedwczoraj mamę zabrało pogotowie. Wcześniej nie chcieli przyjechać, bo stwierdzili, że nie ma zagrożenia życia. Mama przestała wstawać z łóżka, nie jadła i zaczęła gadać od rzeczy. Było podejrzenie udaru. Cukier zmierzyli i wyszedł prawie 300, cały czas jest na SOR nie ma przyjęć, oddziały pełne. W dodatku stresu się namnozylo, wczoraj wraz z siostrami i ciocią obdzwoniliśmy wszystkie niemal szpitale w województwie, nigdzie jej nie można było namierzyć. Był wypis przed 22.00 w jednym ze szpitali i na tym się ślad urwał. Dopiero po zgłoszeniu zaginięcia na mierzyli ją w na SOR, tel nie odbierała, ech, mocno to wszystko odczułem.

Żeby było śmieszniej a raczej tragiczniej, to wczoraj rano karetka przyjechała do taty, to był cud, że szwagier przyjechał kran i drzwi reperować, ojciec nieprzytomny, spadek cukru, już 15 lat choruje na cukrzycę. Miał cukru 40... Już był początek śpiączki cukrzycowej. Podali dożylnie glukoze i pojechali.

Wczoraj nic nie jadłem obiad w piątek u cioci, stres, szok, makabra, za dużo tego trochę. Noc nieprzespana, zasnąłem 02.30 a budzik zadzwonił 05.30... Super xD praca, 20 dni z rzędu pracy, stres, nerwy dały i mi się we znaki, od dwóch dni gorzej się czuję, pojawiły się znane mi objawy które zazwyczaj kończyły się szpitalnym łóżkiem. Mam nadzieję, że obejdzie się bez tego.

Także grudzień, końcówka tego roku to koszmar.

Dzieki. Ja chora nie jestem chodzi głownie o wyciszenia zagrożenia przedwczesnym porodem.
Ale jestem tu od wtorku i poprawa nie za bardzo widoczna.
Lekarze sie zmieniaja, kazdy inna koncepcja a bo np nie lubi tego co zlecal poprzednio wiec zmienia. Jeden daje jakis lek drugi go nie uznaje wiec odststawia. Eh... wszystko w rekach Pana.

Tez sie trzymaj mniszku. Mam nadzieje ze Twoi rodzice wroca do zdrowia. Brak odwiedzin w szpitalach jest pewnie trudny dla rodziny

Czasem mówi się, że zawsze może być gorzej. W obecnej sytuacji jaką mam to wydaje się być niemożliwe...


Mama w szpitalu na oddziale geriatrycznym. Uszkodzenie mózgu, nieświadoma, półprzytomna, pod kroplówka.

A dziś anioł stróż mnie chyba zbudzil. Normalnie nie wstaję o 04.40 rano...Coś mnie tknęło i zaniepokoiło. Ojciec wpadł w śpiączkę cukrzycową. Budziłem go, nie mogłem w żaden sposób dobudzić. Ślina na brodzie, żadnej reakcji. Zadzwoniłem na karetkę i kazali miodem wargi smarować. W między czasie udało mi się cukier zmierzyć i 15 miał.. Szok.
Przyjechała karetka, podali glukoze, ale się nie budził dalej. Zawinęli w koc i na noszach do karetki. Jest w szpitalu wojewódzkim.

Teraz ma testy na Covid. Jeżeli wynik będzie pozytywny, to mam święta sam w domu jak Kevin... Na kwarantannie. W czterech ścianach w pustym domu może nie zwariuję. Miałem być na Wigilii u siostry święta też. Okropny koniec roku, dwoje rodziców w szpitalu, wspiera mnie przyjaciel i ciocia, kierowniczka z pracy też.

Strasznie to wszystko odczuwam i nie wiem co będzie dalej.

Chociaż na schody mi jakieś jedzenie siostry podrzucą. Nie spodziewałem się takiego końca mijającego roku.

Wszystko w rekach Pana. Ja tez jestem w szpitalu nadal.

Trzymaj sie Mniszku, kazdy chyba ma takie momenty w zyciu - ciezkie do przezycia. Ja mialem kiedys jedzac sniadanie z ojcem w momencie gdy dostal udaru mozgu i najpierw nie mogl trafic lyzka do ust, a potem stracil mozliwosc mowienia, a w marcu tego roku znajdujac tesciowa na podlodze nie mogaca sie ruszyc i z goraczka 38C.
Sam wowczas chory i nie wiedzac czy to nie Covid tak sie przerazilem ze jestem odpowiedzialny za jej ew smierc, ze kilka litrow potu wyplynelo ze mnie w ciagu moze 30 sekund. Mialem okazje zrozumiec ze wyrazenie "oblac sie potem" moze opisywac rzeczywiste przezycie.
No i potem wspolne czekanie na wyrok ze szpitala, ktory na szczescie nie przyszedl. No ale wowczas mialem wsparcie mojej drugiej polowki, a ona moje - o wiele latwiej nie byc w takich momentach samemu.

Sachol tez sie trzymaj - moja corka urodzila sie w 30 tyg ciazy, a zona przelezala polowe ciazy, ty trafiasz dopiero do szpitala wiec na pewno dacie rade niezaleznie od teorii lekarzy.

Czy życie musi być takie ciężkie? Wciąż jest trudno, poza tym spadek inteligencji.
Z dobrych rzeczy: odmawiam Tajemnicę Szczęścia.