Och Diuna Książkę potrzebuję regularnie powtarzać. Jeszcze w nastolęctwie przeczytałam ją pierwszy raz i słowa Gurneya Hallecka "Walczysz, kiedy zachodzi konieczność, bez względu na nastroje. Nastrój można mieć do przejażdżki na koniu, do amorów czy gry na balisecie. Ale nie do walki." stały się czymś na kształt mojego motto. Nie miałam wtedy żadnych autorytetów, ale gdybym musiała jakiegoś wskazać to byłaby to "Diuna". W dużej mierze nadal jest Kolejnych tomów jednak nie czytałam głownie z obawy że będą słabsze i popsują to wrażenie jakie na mnie wywarła. To samo tyczy się filmów.

Ja bym to uzupełniła o taką uwagę, ze trzeba jeszcze tym doświadczeniom dać czas na to, żeby nas przemieniły. Samo ciągłe dążenie do nowych doświadczeń może się łatwo zmienić w zachowanie kompulsywne, z którego nic rozwojowego nie wynika. Jest czas aktywności (gromadzenia doświadczeń) i czas snu (przetwarzania, porządkowania doświadczeń). Nie wolno zaniedbywać tego snu.