To raczej projekcja. W innym przypadku zapytałbyś. A tak wiesz...
Pisalam ci, że jaskiniowcy mają oslabione widzenie rzeczywistości, widzą cienie i tylko siebie, więc uwazają, że jak widzą tak jest.
No, teraz będzie bezlitosna riposta, by mi w pięty poszło, bo jaskiniowiec ma zawsze rację. A tu jeszcze gorzej, bo baba się rzuca i pyskuje. Pozostawimy ripostę bez komentarza, bo wówczas mogłoboby zaistnieć coś w rodzaju spirali zła. Przerzucanie się zlośliwostkami jest niegroźne, ale należy baczyć na cudze granice. Zwykle stawiam sobie granicę przyjmując, że nie znam granic rozmówcy.

Z tym LGBT to masz rację, ale nie mieszajmy ideologii z poezją. Ten wiersz Szymborskiej ma charakter ponadczasowy i ponadkontekstowy. Nawet jeśli autorka była obłudna, zła i co tam jeszcze, to nijak to nie odbiera wartości temu wierszowi i nie przekreśla jego przekazu.

Eden we wstępniaku wspomniał o prześladowaniu osób seksualnie odmiennych, ale to jest skojarzenie Edena, a nie poetki! To nie ona wykorzystuje ten wiersz w ideologicznej walce.

____________________________________________________________

Artyści są przede wszystkim osobami o dużej wrażliwości, więc łatwo można zmanipulować ich emocjami. Często w tej swojej naiwności stają nie po tej stronie co trzeba. Tak jak kiedyś intelektualiści wraz z artystami popierali system komunistyczny (taki był trend), tak dzisaj zauważ, że elita wspiera LGBT i antyklerykalizm.

Obawiam się, że odbiera. Jest uzyciem talentu i sztuki w sposób rzemieślniczy, do celu utylitarnego.

Teraz się czepiasz samego użycia, a nie treści wiersza. Czy uważasz, że poetka nie ma racji co do zjawiska nienawiści, abstrahując zupełnie od kontektsu, w jakim ten wiersz powstał albo do czego mial być użyty?

W tym sęk, że nie można abstrahować od kontekstu. Żebyś lepiej zrozumiała, polece hiperbolą: gdybyś przeczytała wiersz Stalina który mówi o tolerancji i szanowaniu każdego człowieka - pięknie napisany - też być "abstrahowała od kontekstu" i zachwycała się "jak ślicznie i prawdziwie napisał"?

Pewnie gdybym żyła w czasach Stalina skupiłabym się na kontekście, bo wówczas ten wiersz odbierałabym jako amunicję, natomiast my mamy ten komfort, że czytamy Szymborską jak czasy komunistyczne mamy za sobą, więc to ułatwia skupienie się na samej treści wiersza.
To że ktoś robił złe rzeczy, nie znaczy, że nie ma nic wartościowego do powiedzenia. Ktoś może np. doskonale piętnować czyjeś wady, samemu będąc pełnym wad. Możemy mu zarzucić, że mógłby zacząć od siebie, ale człowiekowi łatwiej jest wady ujrzeć u innych ludzi. I samo to obnażenie tych wad jest wartościowe.

Myślę, że samo zjawisko nienawiści międzyludzkiej (jednego do drugiego - tak personalnie, a nie na coś złego; bo trzeba to jakoś oddzielać: osobę od czynu, choć to trudne, ale może ktoś np. kradnie, bo jest zmuszony do tego - więc potępiajmy czyn, a nie od razu osobę, gdy jej nie znamy...), zatem samo to zjawisko nienawiści jest zawsze obecne, czy to w takich czy innych czasach, i Szymborska to chyba trafnie uchwyciła, więc nie ma co jej wypominać czegoś, bo tu chodzi o to zjawisko bardziej, niż o coś innego...

Szymborska. Zasłużona dla budowania PRL. Ma na sumienie poparcie dla skazania na karę śmierci opozycjonistów. Chyba są bardziej godni szacunku poeci w Polsce. W czasach stalinowskich. „W latach 1953–1966 była kierownikiem działu poezji tygodnika „Życie Literackie”, następnie w latach 1967–1981 publikowała w nim felietony Lektury nadobowiązkowe[6], które pisała do 2002.
W latach 1945–1966[13] była członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). W 1975 podpisała protestacyjny List 59, w którym czołowi polscy intelektualiści protestowali przeciwko zmianom w konstytucji, wprowadzającym zapis o kierowniczej roli PZPR i wiecznym sojuszu z ZSRR, a w styczniu 1978 podpisała deklarację założycielską Towarzystwa Kursów Naukowych.” Cytat z Wikipedii

Jeśli ktoś nie pamięta kto mógł zostać kierownikiem w czasach stalinowskich to zapraszam do przeczytania Dziennika Leopolda Tyrmanda. Zreszta dość ciekawie pisze o ikonach PRLowskiej śmietanki literackiej i nie tylko literackiej.

Próbka twórczości Szymborskiej ku czci Stalina:

„Życie Literackie” nr 11/61 z 15 marca 1953 r.

No tak...
Czy w nie tak odległych czasach nazizmu w Niemczech, gdy Hitler skutecznie dochodził i doszedł do pełni władzy, to 100% przywódców katolickich (w tym papież) zachowało się zawsze w sposób nieposzlakowany?...
Czy ich 100% wypowiedzi z tamtych lat, było by dziś wartych przytoczenia?...
Tylko pytam - bo nie badałem tematu, ale mam przed oczami zdjęcia hierarchów, którzy z Hitlerem się przyjaźnie obchodzą... coś tam błogosławią...

Eden, słuszna uwaga, ale nie trzeba się nawet hierarchom przyglądać, wystarczy się przyjrzeć samemu sobie i z ręką na sercu przyznać, czy nie mam w swoim życiorysie czegoś, czego się bardzo wstydzę i na dokładkę spróbować sobie siebie samego wyobrazić jako np. Niemca w czasach Hitlera albo intelektualisty w dobie komunizmu. Ludzie z niezintegrowanym cieniem chętnie innym wypominają grzeszki, bo samych siebie postrzegają jako świętoszków, a to dowód tego, że sami siebie nie znają. Bo kto siebie przejrzy, ten zobaczy na dnie serca samego szatana.

Amen.

Skąd wiesz czy nie służyła komunie z przekonania? Większość łajdaków wybiela się i jest wybielana "co miałem robić, takie były czasy".

Nie wiem, nawet jeśli służyła z przekonania, to i tak zasługuje na przebaczenie. Kto jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci kamieniem.

100% przywódców katolickich nie. Papież tak.
zapraszam zatem do oglądania:
http://analizy.biz/opracowania/hitlerzdjecia/

A pomijając tę zaczepkę - gdyby ktoś wówczas cynicznie robił coś złego, a dziś zacytowano by jego wiersz o tym jak to niedobrze palić ludzi w krematoriach napisany z pozycji "autorytetu moralnego od obrony żydów" - z pewnością też byśmy się oburzali.

Czy, innym jest mieć coś - załóżmy - w życiorysie i siedzieć cicho w tej sprawie lub bić się w piersi, a czym innym odstawiać autorytet moralny i pouczać.
To tak, jakby Boni napisał wiersz o tym, jak to nieładnie donosić.