Nie trzeba być znawcą, czy miłośnikiem poezji, aby odebrać z niej naukę na tyle aktualną, że aż przerazić się można!...
Na kanwie wielu, publicznie wyrażanych aktów nienawiści (choćby do osób seksualnie odmiennych), warto przypomnieć utwór Wisławy Szymborskiej, laureatki literackiej Nagrody Nobla z 1996 r. pt. "Nienawiść".

Poniżej moje opracowanie graficzne tego wiersza





------------
A to taka komiksowa oprawa powyższych treści




Jest też nagranie wiersza, naszej bohaterki, z przejmującą muzyką w tle: https://youtu.be/poPCVXHbJW0

oraz "szkolna" analiza wiesza: https://sciaga.pl/tekst/13826-14-interp ... ymborskiej

---------
Czy masz własne przemyślenia na ten temat?...

Wiersz jest niesamowity, jak w ogóle cała Szymborska.

Poetka nam tutaj chce powiedzieć, że nienawiść to elan vital naszego rodzaju (gatunku).

"Sama rodzi przyczyny, które je budzą do życia" - kryteria podziału na "my" i "oni" to tylko pretekst, by dać jej wyraz; nienawiść jest matką podziałów

Aż prosi się w tym kontekście zacytować Zygmunta Baumana:

Czemu nie opracujesz równie miłosnych wierszy na temat STalina (tej samej autorki)?

Może dlatego, że ich nie znam...
Jestem z dala od poezji świeckiej; tę biblijną w postaci głównie Psalmów znam, ale tak ogólnie to nigdy nie byłem i nie jestem znawcą czy miłośnikiem poezji...

Wiersz tu podany był przez kogoś w kazaniu przeczytany - dlatego go odszukałem i tak, jak to widać, opracowałem, uznając, że trafia w 10-tkę ze swym ponadczasowym przekazem!

Nie mnie robić rozliczenia pani Szymborskiej z jej twórczości; jeśli pisała o Stalinie, to na pewno na fali ówczesnych o nim tylko pozytywnych opinii, jakie społeczeństwu serwowała władza...
Każdy się może pomylić, czyż nie?!

Swoją drogą, wypowiedź Barneya można potraktwać jako ilustrację tego wiersza. Kiedy się kogoś chce nienawidzić, powód się zawsze znajdzie. Co prawda nienawiść to może za dużo slowo w tym przypadku, ale niechęć już styknie.

Są ludzie toksyczni, w których zgromadziły się całe pokłady nienawiści. To ich klucz interpretacyjny świata i stały schemat postrzegania rzeczywistości. Rzeczywistość jest postrzegana jako trudna niesprawiedliwość i boli. Łatwo wówczas oceniać każdego człowieka i widzieć w nim jedynie negatywizm. W to postrzeganie wpisuje się rownież Bóg, okrutny Ekperymentator, któremu zależy na świczeniu człwieka rózgą żelazną i zwiększaniu siły rażenia. Czują się na tym świecie obco, często jak szczury ekserymentalne.

W człowieku funkcjonują jednak mechanizmy obronne i to co trudne do przyjęcia, chce ukryć. Ma człowiek taką ciemnicę, w której gromadzone są te negatywne doświadczenia. Zamyka się drzwi i zapomina o przeszłości. Zamyka jednak tylko pierwszą warstwę, pozostaje - lęk. On może rozbić człowieka.
Św. Tereska jako dziecko tak się bała ludzi, że zamykała oczy, gdy pojawiali się w pomieszczeniu i otwierała je dopiero wówczas, gdy wyszli. To była reakcja na wcześniej przeżyte straty najbliższych jej osób. Inni uciekną w inne nerwice czy psychozy, rzeczywistość rwnoległą. Tam jest już bezpiecznie.

Nauczono nas zaklamywania uczuć, więc nie pozwalamy sobie na ich zdradę. Uczucia jednak domagają się uzewnętrznienia, więc nie można ich na dobre schować. Pojawią się wybuchy złości i niekontrolowanej agresji, pojawi się rozdrażnienie. Zewnętrznym obrazem mogą stać się uzależnienia - od alkoholu, tytoniu, seksu, toksyczne związki, ucieczka w cudze problemy, unikanie ludzi, ucieczka przed Bogiem lub ucieczka w religijność. Są też inne schematy: uniżoność i pomaganie innym, ale liczenie na pochwałę, zauważenie, tzw poświęcanie się innym. To rozdrażnienie jednak stale towarzyszy człowiekowi i sam nie wie co się z nim dzieje.

Jak w tym wierszu - widzi się wszędzie nienawiść innych. Inni sa zawsze wrogami. Tę wrogość prezentuje się czasem w masce dobroci i wówczas mamy do czynienia z wilkiem w owczej skórze. To działanie na innych pięknem i dobrocią, by ich zwabić, może nawet usidlić. W utworach zespołów mocnego rocka spotkamy się przecież z krytyką tego złego świata. Jednocześnie sami się temu złu często poddają. Skrzywdzony staje się krzywdzicielem a depresja bratem bliźniakiem.

Stałe schematy postrzegania... Widzimy księcia ciemności jako wladcę tego świata i tam umieszczamy wszelką inność, czasem samych siebie. Fałszywa jasność, czyli pozytywna autoprezentacja siebie na tle innych - tych złych, czy też widzenie spraw jakimi są a więc przebicie się przez uprzedzenia, by dostać się do rozeznania rozumowego. Odpuszczam sobie tych z brakiem wysiłku umysłowego i podążanie za autorytetami. Nie widzimy człowieka i jego złożoności, widzimy nację jako klucz interpretacyjny.
Tymczasem w Biblii ukryto pokolenie, które ma zamkniete bramy niebios. Wymieniono natomiast wszystkie, które dostąpią zbawienia.

Moją rodzinę podczas wojny uratował oficer niemiecki. Polacy niemieckiego pochodzenia przedwojenni dobrzy sąsiedzi wydali też moją rodzinę. Na robotach w Niemczech gospodarz przepraszał pracujących u niego Polaków, że nie zaprasza ich do wspólnego stołu, bo boi się o swoją rodzinę. Traktował ich życzliwie. Polacy ratowali Żydów narażając swe życie. Inni wykorzystali czasy wojny do bezkarnego korzystania ze swej nienawiści.

Po prostu różnie postrzegamy rzeczywistość. Poprzez noc, zacieranie granic między nocą a światłością lub podążanie ku światłu.
Tylko pokolenie Dana nie zostało wymienione w Apokalipsie. Kim było to pokolenie? Część Narodu Wybranego losowo odrzucona z powodu widzimisię Boga, czy odrzucenie miało realną przyczynę w postrzeganiu świata?

Po prostu nie znoszę obłudy. WIelkich słów, a potem... no właśnie.

Wszyscy ludzie są obłudni. Kiedy człowiek odkryje i zaakceptuje własną obłudę, to łatwiej mu będzie ją strawić u innych ludzi.

Obłuda prywatna to cecha charakteru. Gorzej, gdy jest programem działania.

Popatrzmy na aktualia - "ruch LGBT". To on profanuje swiętości, to on wyrzuca z pracy.
To on atakuje fizycznie - zarówno obiekty jak i księży (wyjątkiem jest chuligańska sprawa białostocka, zgodnie potępiona przez wszystkie siły - mimo ze jest dośc groteskowa - NIKT się nie zgłosił z obrażeniami prócz policjantki. A czemu? Bo musieliby się poddać obdukcji).
Nikt tam nikogo nie napadał "z różańcem" - ok 10 000 osób w tym czasie modliło się w 3 miejscach.

Tylko ktoś naiwny może myśleć, że to, co robią działacze jeżdżący z objazdowym marszem (rzekomo) równości, ma cokolwiek wspólnego z sytuacją homoseksualistów. Ludzie w Polsce ich nie atakują i nie są oni zagrożeni. Owszem, to co robią owi działacze z nienawiści do spoleczeństwa i wiary, może z czasem spowodować agresję wobec homoseksualistów jako takich.
Znakomicie to przedwczoraj określił jeden z aktorów usuniętych z pracy za - nawet nie sprzeciw, ale za zadanie pytania, które się komuś z LBGT nie spodobało - spytał "skoro chcecie uzyskać pewne prawa" (on sam jest za tymi prawami) "to czemu wulgarnie atakujecie tych, wśród których żyjecie, zamiast się z nimi dogadać?".
Otóz odpowiedź jest prosta - ruch LBGT jest w takim stopniu ruchem mającym przynieść coś homoseksualistom, w jakim PZPR była po to by polepszyć sytuację robotników.
Jest to po prostu kolejna odsłona antykulturowego i antyreligijnego ruchu, których tyle odmian już było - począwszy może od Rewolucji Francuskiej, poprzez komunizm i nazizm, poprzez ruchy umownie przypisywane do roku 1968.

Po tym wstępie wracam do tematu obłudy:
Jedne z tych odmian sa bardziej krwawe, inne mniej, ale wszystkie są straszliwie szkodliwe. I wszystkie mają piękne hasła, na które się niektórzy zawsze nabierają; Wolność, Równość, Braterstwo, Owoce pracy dla pracujących, Zdrowie i piękno, wolność jednostki i pokój, a dziś "równość dla odmienności".

Bardzo charakterystyczne jest dla tej grupy wykorzystanie tych wielkich haseł do wręcz odwrotnej do nich działalności, a także oskarżanie o "nienawiść" tych, którzy się jej sprzeciwiają.
Wiersz powyższy jest charakterystycznym przykładem. Zderzmy go z życiorysem poetki (za Wiki - zapewniam, że łatwo było znaleźć bardziej... krytyczne):

Ale dlaczego mamy akceptować? W katolizyźmie nie akceptujemy własnej obłudy, tylko po jej odkryciu z nią walczymy.


------------------
Szymborska to była przedstwicielka żydokomuny, która była rzeczywiście utalentowana więc potrafiła propagandę i ideologię ubrać w poezje jak było trzeba. Stąd pięknie nienawiść (wobec żydów, komunistów?) przedstawiła jako samowytryskujący gejzer bez powodu. Normalnie jak świat w ateiżmie, który sam się stworzył. Poza tym jak to śpiewał "Kazik" Staszewski: "Wszyscy
artyści to prostytuki", a artysta też ma żołądek, więc głodny pies choćby najprzedniejszej maści będzie się łasił do aktualnego pana.

Więcej takich było, np Brzechwa.

Szymborska była Żydówką?
(oczywiście nie ma to znaczenia, ale zaskoczyłeś mnie).

Nie. Po odkryciu obłudy przyjmujesz jako cechę osobowości i nadajesz jej cechę wady. Żadnych ścian płaczu, jaki jestem zły i Bóg mnie takiego obłudnika nigdy nie pokocha. A z wadami się nie walczy, ale ćwiczy w cnotach przeciwnych owej wadzie. W taki spoób wada ustępuje cnocie.

Z obłudą trudno walczyć, bo ma nieostre granice. Prawomówność nie oznacza paplania, ale rozumnego mówienia. To inna jakość.
Pelikan miała jednak rację, ze brak akceptacji u siebie wady skutkuje alergią na to samo u innych. Tu należy się zatrzymać: dlaczego ta konkretna osoba doprowadza mnie do szewskiej pasji? Czasem tu tkwi przyczyna.

I co można rozmawiać bez demagogii i podwórkowej mundrości ludowej?

Chyba jednak i jedno i drugie.
Jaka jest cnota przeciwna do skłonności do złodziejstwa?

Zalecienia wczesnego chrześcijaństwa. Ćwiczenie się w cnocie uczciwości, czyli widzenia granic co mi wolno. Nie kradnę maliny sąsiada, gdy przebije się przez płot i jest na moim terenie. Za płotem ten sam krzak jest wlasnością sąsiada.
Nie nienawidzę, gdy w słusznej sprawie udaję się do sądu po wyrok w sprawie niesprawiedliwości, która mnie dotknęła. Oczekuję wymierzenia sprawiedliwości. Mogę jednak też udać się do sądu kierowana nienawiścią/zemstą. Sprawa rozeznania tak samo wyglądającej sytuacji etycznej.

Wg hipotez merss złodziej przestaje być złodziejem nie dlatego że przestaje kraść, tylko że staje się tak charytatywny, bo nigdy nie zostaje mu pieniędzy z włamów, a jak "wiadomo" złodziej bez pieniędzy, który dał na chore dziecko to przecież już nie złodziej.

To taka teologia luterańskia, gdzie "grzeszyć musimy", ale Pan pokrywa i pokrywa i pokrywa wszystko swoją łaską.