Przebacza się po skrusze a jak ktoś nie żyje to można o nim dyskutować na wszelakie sposoby. Żydokomuna w system niewolniczy zwany bolszewizmem zwykle była zaangażowana z przekonania i ideowo, więc śmiem wątpić w "szlachetność po butem" pani Sz.

A gdzie Ty widzisz w tym wierszu wypowiadanie się z pozycji autorytetu moralnego? Ona pisze o nienawiści. Nie widzę, żeby twierdziła, że sama tej nienawiści nie ulega.

Jeśli ideowy zwolennik bolszewizmu wierzy, że to dobry system, to działając na rzecz tego systemu, działa ze szlachetnych pobudek. Hitlerowcy palący Żydów w krematoryjnych piecach również mogli działać ze szlachetnych pobudek. Ty sam wiesz zresztą, jak przekonujący jest antysemityzm.
Jednak dobrymi intencjami jest piekło wybrukowane...

Pelikanie, ponieważ nie jest moją intencją dobijać Szymborskiej (zwłaszcza że nie żyje) a jedynie oburzam się na przedstawianie tu z tej pozycji tego wiersza, więc pozwól że nie będę ciągnął sprawy. Kto się interesował, to wie.
W wierszu nie wszystko widać.

Nie wiem jaki jest antysemityzm, bo go nie wyznaje jako, że nie wierze, że ktoś jest gorszy lub lepszy ze względu na swoje DNA. Poza tym posądzanie o antysemityzm katolika, który czci Jezusa Chrystusa jest idiotyzmem. Natomiast jestem zdecydowanie sceptyczny co do żydowskości kulturowej i religijnej, bo uważam te dwa wytwory ich społeczności za wściekle rasistowskie, ich moralność za podwójną a i ich głębokie zaangażowanie w ruchy wywrotowe i rewolucyjne za fakt historyczny. Termin żydokomuna nie wzieła się znikąd, ale Szyborska chce nam wmówić w swoim wierszu, że nienawiść bierze się znikąd, że na ziemi są skutki, ale nie ma przyczyn.

Niedokładnie przeczytałeś wiersz. Nienawiść się bierze z ludzkiego wnętrza, z ludzkiej potrzeby. To chce nam powiedzieć Szymborska. Nie ma czegoś takiego jak zewnętrzny powód do nienawiści.

Nie ma żadnej wrodzonej potrzeby nienawiści. Nie ma człowiek potrzeby nienawidzieć. Próbowałam skrótowo to przybliżyć. To objaw braku milości, przede wszystkim do siebie. Jeśli ktoś tak emocjonalnie pisze o nienawiści innych, nie kocha przede wszystkim siebie. Osoba pogodzona ze sobą nie widzi świata w tak czarnych kolorach.

Szymborska pisała wiersze na bardzo różne tematy, nie wszystkie są utrzymane w tonacji molowej. Przeciwnie, patrząc całościowo sprawia wrażenie osoby pogodnej, z dystansem i humorem. Polecam na przykład poczytać jej limeryki.

Poeci są trochę innymi ludźmi. Ta ich nadwrażliwość przekłada się na mniej stabilne emocje niż osoby o silnym ukladzie nerwowym, gdzie zawirowania emocjonalne sa szybko stabilizowane i nie wychylają się tak mocno. Może powinnam dokładniej sformuować tę wypowiedź i wskazać raczej nastrój. W pogodzie ducha nie można bowiem pisać o nienawiści widzianej na wielu płaszczyznach.