Trochę może dziwny temat, ale czemu nie.
Zdeklarujcie się, podyskutujcie, może przy okazji czegoś ciekawego się będzie można dowiedzieć.

Żaden. Romantyzm powinien być zakazany i karany na gardle.

Tez tak uwazam.

Nie mogę się zdecydować. Uwielbiam jednego i drugiego. Do dziś potrafię wyrecytować z pamięci W pamiętniku Zofii Bobrówny czy Odę do młodości.

Romantyzm obok Młodej Polski to moja ulubiona epoka.

Ale co Mickiewicz czy Słowacki? Nie rozumiem pytania.

Rozumiesz, tylko udajesz, że nie rozumiesz. Bo masz podstawę, żeby udawać, tzn. się przyczepić do elipsy.

Musze przyznac ze ja tez nie tozumiem tego tematu.
Jesli by chodzilo o mysli przewodnie tych dwu osob, to nie sadze by pbezposrednie przekladanie tych mysli na czasy dzisiejsze ma jakikolwiek sens.
W tym wzgledzie sens moze miec jedynie rozumienie tych mysli przewodnich gdy mozna je precyzyjnie przelozyc na czasy dzisiejsze.

Jest ktos chetny kto je rozumie i potrafi przelozyc co dawny autor mial na mysli by uzyc to dzis?
Z biegiem czasu to wychodzi tak jak dla mieszkancow europy z pokazaniem palca srodkowego, bo jedynie Anglicy znaja tego doglebny sens, bo ma to dla nich historyczne znaczenie, a dla europejczyka to wulgarny gest, taka nowomoda.

Czemu nie rozumiesz? Dla mnie było jasne: Norwid pisał coś czego kompletnie nie rozumiałam. Słowacki w tym kluczu był w środku. Mickiewicza trochę rozumiałam. Kiedy zdałam maturę byłam szczęśliwa, że już nigdy w życiu nie będę miała polskiego.
Może nasza koleżanka ma romantyzm w szkole i chce od nas przeczytać coś oryginalnego Weszli jej do wątku też analfabeci i się mądrują. Jakoś ich zignoruje, bo mamy na forum też humanistów.
Mam w domu wszystkie dzieła trzech wieszczów, ale nigdy do nich nie wróciłam. YZ - kara na gardle powiadasz? Dla innych czarną magią pozostanie to czy wodę się wlewa do kwasu, czy też odwrotnie. Tu kara może samoistnie się pojawić.

Jak się zakłada temat to wypada wyjaśnić o co dokładnie w nim chodzi. Bez konkretnego wprowadzenia ten wątek wygląda na kolejna spamerską zabawę w skojarzenia.

A zabawa w skojarzenia jest przecież bardzo...romantyczna

Nie wiem, czy autorka tematu, była świadoma, jak bardzo samym wstępniakiem, nawiązała do ducha romantyzmu

Musze przyznac ze choc musialem co nieco o nich wiedziec, by zaliczac egzaminy, to ogolnie z polskiego bylem noga i to totalna.
Po prostu nie potrafilem pokazywac, okazywac i przekazywac uczuc, choc sadze ze dzieciakom cos tam jezykiem technicznym przekazalem, bo wiele ze tego z czego tlumaczeniem i przekazywaniem mialem trudnosci to zrozumialy wbrew moim obawom. Tak sie pocieszam ze to ja im przekazalem, ale tak naprawde to chyba kto inny. tam z gory.
Wlasnie to teraz sam mam-musze robic. wbrew wlasnym nawykom.

______________________________________________________________
A ta roman-tyka nie wziela sie czasem z ostatnich etapow zycia imperium?
To bylo raczej cs na wzor dzisiejszego wyzwolenia seksualnego do tego stopnia ze seks traktuje sie jako swietosc.

Czy ja wiem? To całkiem ciekawa epoka, tak mi się wydaje.

Który jest ci bliższy?

Z obydwoma miałem do czynienia tylko w szkole. Jako odszczepieniec który czytał wszystkie lektury mogę powiedzieć że ze Słowackiego właściwie nic nie pamiętam. Z Mickiewicza jeszcze dziś potrafię wyrecytować fragmenty Pani Twardowskiej. Ale też Mickiewiczowskie Dziady to największa trauma i koszmar. Jeśli istnieje piekło i jeśli do niego trafię, to na pewno jedną z tortur będzie męka z Dziadami Mickiewicza. A ogólnie to żaden nie jest mi bliski.

A czemuż to? Bez romantzmu nijak nie bylibyśmy romantyczni.

Wymierającemu gatunkowi romantyków polecam z całego mojego ptasiego serca to wykonanie "Romantyczności" naszego wieszcza:
https://www.youtube.com/watch?v=JG_B7zmT8e4