37. Dzięki Bogu, w całej historii Kościoła bardzo jasno ukazano, że miarą doskonałości osób jest stopień ich miłości, a nie ilość zgromadzonych danych czy wiedzy. „Gnostycy” wprowadzają w tej kwestii pewien zamęt i osądzają innych, zaczynając od zweryfikowania, czy te osoby są w stanie zrozumieć głębię pewnych doktryn. Wyobrażają sobie umysł bez wcielenia, niezdolny do dotknięcia cierpiącego ciała Chrystusa w innych, usztywniony w encyklopedii abstrakcji. W końcu, odcieleśniając tajemnicę, wolą oni „Boga bez Chrystusa, Chrystusa bez Kościoła, Kościół bez ludu” (36).

38. W ostatecznym rozrachunku, mamy do czynienia z zarozumiałą powierzchownością: dużo ruchu na powierzchni umysłu, ale nie porusza się, ani też nie wzrusza głębia myśli. Udaje się jej jednak ujarzmić niektórych zwodniczą fascynacją, ponieważ równowaga gnostyczna jest formalna i we własnym mniemaniu nieskażona. Może przybrać pozory pewnej harmonii lub jakiegoś ładu obejmującego wszystko.

39. Bądźmy jednak uważni. Nie mam na myśli racjonalistycznych wrogów wiary chrześcijańskiej. To może się zdarzać w Kościele, zarówno wśród osób świeckich w parafiach, jak i tych, którzy nauczają filozofii lub teologii w ośrodkach kształcenia. Cechą charakterystyczną gnostyków jest bowiem również przekonanie, że dzięki swoim wyjaśnieniom mogą uczynić doskonale zrozumiałą całą wiarę i całą Ewangelię. Absolutyzują swe teorie i zmuszają innych, by podporządkowali się rozumowaniu, którym oni się posługują. Czym innym jest zdrowe i pokorne wykorzystywanie rozumu do refleksji nad nauczaniem teologicznym i moralnym Ewangelii; czym innym natomiast jest próba zredukowania nauczania Jezusa do zimnej i surowej logiki, która dąży do panowania nad wszystkim (37).

Pelikan
Może tak. To co napisałaś o dorastaniu i dorosłości ma sens. Lecz nie oddaje prawdy. A prawdą jest że to dorastanie u nas ludzi trwa do naszej śmierci. Więc proces nie mający końca. Według tego co napisałaś, dorosłość oznacza że już uczenia ktoś nie potrzebuje gdy stanie się dorosły. Tego nie można akceptować. Bo świat idzie do przodu, nauki przybywa. Edukacja trwa bez końca. Tu Kościół określa człowieka jako dziecko boże. Czyli cały czas się edukujący człowiek. Tak to wygląda poprawnie.

Mnie tam się marzy człowiek androgyniczny, wałkuję zresztą ten temat do porzygu , gdzie mężczyzna odkrywa w sobie kobietę, a kobieta mężczyznę. Mowa oczywiście o energii męskiej i żeńskiej. Na tej samej zasadzie marzy mi się społeczeństwo, gdzie te energie są zrównoważone.

Po co i na co?

Z tym odkrywaniem jest tak, że z czasem zwłaszcza kobiety zaczynają szukać własnej kobiecości pod odkrywaniu w sobie "męskości". Im więcej alternatyw tym więcej chaosu. Rozumienie innego spojrzenia, wyciąganie z tego wniosków nie oznacza przyswajania sobie wszystkiego.
Jeżeli chcę zjeść obiad, nie kupuje sobie restauracji.

Uporządkowanie, harmonia w człowieku bierze się z pogodzenia ze sobą "żeńskości" z "męskością".

Tylko człowiek androgyniczny może być w pełni szczęśliwy.

Człowiek został stworzony na podobieństwo Boga, a Bóg nie jest jednopłciowy. To powinno dać do myślenia

Harmonia w człowieku bierze się z pogodzenia się w swojej "żeńskości" i w swojej "męskością".

Ta drobna różnica znaczy wiele i to jest rzeczywistość tu na Ziemi.
Później jedno drugie tworzą komplementarną całość.

Utopia nigdzie nie potwierdzona, czysta abstrakcja.

Próba stworzenia nieba na Ziemi powtarzająca się od wieków, to nic innego jak zmieszanie tego wszystkiego na wcześniej i podania to stołu na talerzu ......

Dlaczego chcesz z tym czekać do śmierci?

Wcześniej nie byliśmy na to gotowi. Teraz już jest ten czas. Wcześniej się nie powiodło, bo ludzie nie byli wewnętrznie przemienieni. Zły człowiek nie może zbudować nieba na ziemi.

Ponieważ świat poddany jest działalności Złego i wszystkie tego typu zagrywki palą na panewce. Tak było jest i będzie, można jedynie sobie wyobrażać co innego.

Głębokie przekonanie o przemienieniu się ludzi to tylko wyobrażenie nie mające żadnego potwierdzenia w rzeczywistości.

Skąd pewność, że tak będzie i że to nieosiągalne? Czy Bóg nie zapowiedział zwycięstwa nad Złym?

Nie rozumiesz jednego. Żeby to było możliwe do zrealizowania, to ludzie muszą najpierw uwierzyć, że to jest możliwe do zrealizowania. W przeciwnym razie, będą siedzieć z założonymi rękami.

Dopiero w wieku dojrzałym wyrosłam z postawy "pilnej uczennicy", stałam się obibokiem, który wsłuchuje się we własne wnętrze i odkrywa talent, któremu się oddaje bez wysiłku. I wówczas spływa na mnie szczęście i poczucie, że znalazłam swoje miejsce na ziemi.

(...) a zwycięstwo nad Złym nie odbędzie się w czasie i miejscu znanym komukolwiek.

Destrukcyjna kobieta o nicku pelikan chce torować miejsce pod nowe fundamenty, zrozumiałe. Nie bierze jedynie pod uwagę jednego. Piramidy egipskie, Akropol, czy fantastyczne wieżowce Singapuru i Doha zostały zbudowane według tych samych zasad inżynierskich na bazie fizyki obowiązującej w naszym świecie. Możesz to nazwać konserwatyzmem, pójściem na łatwiznę, bezmyślnym naśladowaniem, lecz są to tylko barwne retoryczne określenia, nic więcej. Piramidy z Gizeh nie da się zbudować do góry nogami.

Na ziemi nic Ci nie da prawdziwego szczęścia. Tak niestety myśli wielu ludzi.