Moja skrócona wersja historii o złym szelągu:
Wyszedł chłop przed chałupę i pomyślał: och, gdybym miał trochę dutków.
Patrzy, a tuż przed nim zmaterializował się diabeł z mieszkiem pieniędzy.
- czy tego życzysz sobie panie?
Na to chłop: nie jestem taki głupi, pewnie zażądasz duszy za te trochę kapuchy, za nic w świecie.
diabeł: ale nic w tym rodzaju. Jestem skłonny dać ci je zupełnie bezinteresownie. Możesz zrobić z nimi co chcesz.
Jest tylko jeden warunek: musisz się pozbyć wszystkich pieniędzy jeszcze za życia, gdy będziesz umierał nie możesz mieć przy sobie ani grosza z tego co ci daję. Nie powinno to być trudne, bo widzę że będziesz długo żył, ale radzę wydać je szybko.
Bierz je, są twoje.
Chłop uradowany wziął.
Poszedł do gospody, zamówił wina, jadła. Potem zabawiał się z dziewczętami.
Trwało to parę tygodni, nareszcie widzi że pieniądze się kończą. Com sobie użył to użył - myśli.
Został mu tylko jeden szeląg, który poszedł wydać. Gdy wracał, wymacał w kieszeni że ma jeszcze jeden szeląg. Kurcze, pomyślał, trzeba będzie go wydać. Następnie patrzy, a znowu ma go w kieszeni. Co to?! Wygląda że szeląg wraca. Wyrzucił go ze złością. Przed snem patrzy, że znowu go ma. To ten sam, taki charakterystyczny.
Może go komuś podarować? To nic nie dało, znowu go ma.
I tek całymi latami nie może go się pozbyć, choć zna na nim każdą rysę. Szeląg towarzyszy mu przez całe życie.