Dla wierzących to święto Wszystkich Świętych. Drugi dzień jest przeznaczony dla wszystkich zmarłych. Chodzi głównie o modlitwę za nich. Ale czy dla wszystkich? Mam koleżanki, tzw. katoliczki. Jakoś nie widzę u nich tego akcentu w świętowaniu. Za to wyraźnie zauważam kult grobów. Właściwie zwłok przykrytych kamieniem. I to kamieniem im ładniejszym, czystszym i piękniej ozdobionym tym lepiej. Na pytanie po co to robią nie dostałam satysfakcjonującej odpowiedzi. Może wy mi odpowiecie na pytania:Po co świętujecie ten dzień? Dlaczego chodzicie wtedy na cmentarze? Dlaczego robicie wielkie porządki na grobach, stawiacie znicze, ozdabiacie groby? Dla kogo to robicie?

A jak chciałabyś widzieć "akcent w świętowaniu" ?
Jakiekolwiek duchowe świętowanie nie jest widoczne dla oczu. Mam na myśli modlitwę, odpusty za zmarłych.
Natomiast to widoczne dla oczu świętowanie sprowadza się do pielęgnowania nagrobku, jak każdego innego pomnika. Przecież każdy nagrobek ma w swoim składzie taką konstrukcję, która zwie się "pomnik", czyli kamień z ewentualnie krzyżem i napisy.
Skoro można postawić pomnik jakiejś znamienitej osobie, to można i taki sam postawić własnym rodzicom. Robią to dzieci, dbają o pomnik rodziców dzieci i tak długo będzie ten pomnik funkcjonował, aż nie braknie ludzi, którym będzie się chciało ten pomnik utrzymywać w pamięci i w rzeczywistości.

Czy chciałabym widzieć jakiś akcent? Chyba nie. Dla mnie to święto mogłoby nie istnieć. Nie rusza mnie nawet to jak znajomi w przededniu latają po cmentarzach i sprzątają groby, ale litości. Dlaczego przy okazji mam wysłuchiwać wyrzutów, że tylko oni w rodzinie robią przy grobach, a reszta leserzy, że ręce sobie zarywają, żeby ten, czy tamten grób pięknie wyglądał itp. I oczywiście mam wątpliwa przyjemność poznać koszta ozdobienia jakiejś mogiły. Jeśli to taki ból- po co się katować?
W finale słyszę, że ten grób był ładniejszy, tamten brzydszy... A gdzie wszyscy święci?

Bo wierzymy, że ci co odeszli od nas żyją dla Boga. Tym świętem wspominamy ich życie na ziemi jednocześnie prosząc Boga, by mogli cieszyć się możnością życia w pełnym zjednoczeniu z Nim...
Bo to miejsca spoczynku ich doczesnych ciał...
Dla nas wspólnie...

A może to tylko oznaka pamięci i szacunku dla tych których znaliśmy.
Lubię to święto, spotykam się z rodzinom, znajomymi.
Najbardziej lubię iść już po zmroku, wypić ćwiartkę na grobach moich znajomych,sentymentalny jestem . Dla oburzonych tą ćwiartką to są różne rodzaje okazywania szacunku czy pamięci.
U mnie to się w ten sposób przejawia, znicz też zapalę i to na wszystkich grobach o których pamiętam, piję tylko na wybranych.

Swoją drogą coś w tej pamięci jest, mam niedaleko koło siebie park gdzie był kiedyś cmentarz , to jeszcze za Niemca, większość nie pamięta historii tego miejsca ale ktoś zawsze w ten dzień pod drzewami znicze zapala, podoba mi się to.

Zanim zaczniecie pyskować na Arta że przepija do zmarłych to przypomnę że tak właśnie świętowali "Dziady" dawni Słowianie- ucztę i tańcami na cmentarzy, żeby ugościć rozweselić i ogrzać dusze przybywające w ten dzień z krainy Welesa. W czasach chrześcijańskich takie zwyczaje były zwalczane przez kler więc odprawiano je w ukryciu w opuszczonych budynkach i starych kaplicach tak jak opisuje to Mickiewicz.

Niech się święcą Dziady Prasłowiańskie!

Cóż, matka św. Augustyna - św. Monika - również miała zwyczaj wypijania nad grobami zmarłych lampki wina (albo innego alkoholu, dobrze nie pamiętam). Jednak kiedy św. Ambroży, biskup Mediolanu, zakazał takich praktyk, Monika natychmiast swój zwyczaj porzuciła.

Eryku: "dziady" słusznie były zwalczane, skoro polegały głównie na wywoływaniu zmarłych. Są to praktyki niebezpieczne i nie przynoszące żadnego pożytku wywoływaczom. Dziwię się zresztą, że Ty - jako ateista - mówisz o nich jakby z sentymentem... Czyżby tliła się w Tobie jakaś pierwotna wiara przodków, od tysiąca lat opierająca się chrystianizacji?

Rozumiem, że poza tym świętem nie wspominasz bliskich zmarłych i nie modlisz się za nich. Oj nieładnie...

Ach, no racja. Dlatego wypadałoby raz w roku skoczyć na cmentarz i wypucować pomnik.

Po co?
Dzielisz się ze zmarłymi? Niektórzy tak robią.

A i owszem, sentyment do zwyczajów przodków mam i się z tym nie kryję. Pogaństwo słowiańskie i inne popieram, o to religia nasza własna nie obca i narzucona przybłęda z bliskowschodniej pustyni. A przy tym wolna od fanatyzmu i restrykcji. A że w pogańskich Bogów nie wierzę tak samo jak w Boga chrześcijan? A co to szkodzi?

Znaczy, że nie świętujesz 1 listopada?

A po czym wnosisz to, co sugerujesz...?
I znowu pytanie jak wyżej...
Żeby relacja nie ustawała...

Po twoim tekście, który zacytowałam. Potrzebne ci do tego takie święto.
Bo widzę jak znajomi w pocie czoła latają na cmentarze. Przed tym świętem, jakoś akurat przypadkiem.

Jaka relacja? Z nieboszczykami?

To tak jakbyś sugerowała mi, że świetując urodziny żony w określony dzień w uroczysty sposób, poza dniem urodzin miał ją gdzieś...
Może nie warto patrzeć na znajomych pod tym kątem...(ocenianie ich)
To, że kogoś nie widzę obok siebie fizycznie nie znaczy, że on nie istnieje(nie żyje) mając duszę nieśmiertelną...

I gadasz do niego?

Tak, może nie tak często ale jednak zwracam się do tych mi bliskich, co odeszli przede mną, o wstawiennictwo u Boga...