Nie jestem w stanie ci odpowiedzieć, przecież ja ciebie nie znam.
Jeśli masz jakiś problem staraj się go rozwiązać, nie potrafisz sama wyciągnij rękę do innych,
o ile mogę coś zasugerować to poszukaj normalnego terapeuty, jak rozumiem twój problem jest związany z religią a tego religijny „naprawiacz” nie naprawi może tylko bardziej zaszkodzić

A, o to chodzi. Rozwiązanie jest proste: przestać bawić się w jakąkolwiek religiologię. Wszystkie zebrane fizyczne doświadczenia wrzucić do worka pt. ,,zbiorowe urojenia i omamy'', a potem iść z tym workiem do lekarza, który da właściwe tabletki (lub nie). Jak nie wnikasz w temat, nie ma problemu.

Joannabw jeśli widzisz rozwiązanie po stronie religii to z niego skorzystaj, tabletki ci w niczym nie pomogą.

Zapytaj Jezusa.

Raczej szukaj odpowiedzi tam gdzie możesz ją otrzymać.
Harry Potter czy Jezus ci nie bardzo pomoże.

Czy miłość do tych, którzy kopią, plują w twarz jest zdrowa?

Tak można tylko z pewnego dystansu, tj. kiedy jesteś w bezpiecznych Ramionach, a Jego Miłość spala to co w Tobie cielesne. Czy taki ideał jest zdrowy?

- Dzień dobry panie doktorze / pani doktor. Proszę mi przepisać tabletki, takie żeby moje zachowania były a, b, c, d, e, f, g; moje postawy były a, b, c, d, e, f, g; i moje odczucia były a, b, c, d, e, f, g.
- ...
A więc nie ma? ... Dobrze więc czy mogę pana / panią regularnie odwiedzać a pan / pani pomoże mi w odpowiednim przeżywaniu mojego życia.
- Oczywiście, najbliższy wolny termin mam w piątek pomiędzy godziną 20:30 a 21:00, pomogę panu/pani odpowiednio przeżywać życie. Będzie to trochę kosztowało, lecz cóż to znaczy w stosunku do stopnia skompilowania tego zadania.
- Świetnie!

Też bym tak chciał, tylko godziny przyjęć ustaliłbym w poniedziałki, wtorki i środy a resztę tygodnia pozostawiłbym na właściwe przezywanie swojego życia*

Jak ktoś nie widzi potrzeby udania się do specjalisty to pewnie ma rację, przylezie i co dalej? Co innego jak np. jest uzależniony, nie potrafi w miarę normalnie funkcjonować, ma "uziemiające" objawy somatyczne, no i rzecz jasna psychiczne, itp.

Poza tym w rozmowie towarzyskiej chyba nie na miejscu jest wysyłanie kogoś do lekarza. Rozumiem, że można dostrzec coś niewidocznego dla rozmówcy, ale może lepiej po prostu powiedzieć co tam się widzi, z góry zakładając, że dostrzeżenie potrzeby konsultacji specjalistycznej jest zbyt ogólnym spostrzeżeniem.


*liczę tu na dystans i poczucie humoru tych ewentualnych czytajacych, którzy mogliby się poczuć urażeni

Myślałam, że tabletka dobra na wszystko...
Zapytałam.

Na pewnym poziomie może pomóc, ale nie rozwiązuje problemu.
Pozwala przetrwać najgorsze momenty i się pozbierać, z resztą musisz sobie poradzić sama, dobrze jeśli przy wsparciu psychologa czy psychiatry.

A ktoś gdzieś pisał, że na ząwansowanego raka dałbyś pigułę co by nie bolało.

To nie tak. Żeby nie bolało, z pełną świadomością własnego stanu, ok. Problem w tym, że kolega uśmierzony ból choroby śmiertelnej nazwie stanem zdrowia.

Człowiek najczęściej stosuje efekt zamrożenia. Nie chce zmieniać podjętej źle pierwszej decyzji i racjonalizuje następne. Znajduje tysiące powodów, że pierwsza decyzja była właściwa i nie ma możliwości jej zmienić. Nie myśli jednak o tym i nie chce tknąć tego, że boi się zmian, nie wyobraża sobie innego życia. Jak postąpić? Na to nie ma regułki oraz pigułki szczęścia i miłości, każda sprawa jest inna. Czasem zmieniając siebie, zmienimy i innych, czasem przeczekać, bo dzieci a niekiedy należy użyć skalpela. To, że rada jest dobra dla mnie i ja uważam, że postąpiłabym tak a nie inaczej nie oznacza, że będzie dobra dla osoby o innej osobowości i historii życia.

MM : Zapytaj Jezusa.

joannabw: Zapytałam.

Mnie się zdaje, joannobw, że człowiek, aby zdobyć jakiś szczyt, musi się sporo natrudzić, spocić, zmęczyć, a nawet i potłuc. Pewne odpowiedzi nie przychodzą od ręki, odpowiedź leży w gestii Pana, a w naszej podjęty trud, który - nawet bez widzialnych pozytywnych efektów - jest z całą pewnością widziany przez Boga.
Czytam teraz opracowanie Małej Drogi Tereski od Dzieciątka Jezus i Tereska wskazała drogę dziecięctwa duchowego, uważając siebie za całkowicie niezdolną do wspięcia się na szczyt i z tego tytułu roszczącą sobie prawo (jak małe dziecko) do tego, by oczekiwać i ufać, że Ojciec Sam wniesie ją na ów szczyt.
Ten rodzaj postrzegania w wielu sytuacjach może być zbawienny, bo choć Bóg nie zwalnia człowieka z odpowiedzialności, trudu i wysiłku, to jednak siłowanie się własnymi możliwościami oraz poleganie na sobie (w pewnych trudnościach, w których nie dano nam narzędzi, by cokolwiek zdziałać) to droga ciągłych porażek. Bóg to dopuszcza, dobrze jednak, jeśli dusza nie zabrnie w zniechęcenie, zgorzknienie albo i rozpacz, tylko uchwyci się Ręki Mocarza.
Tak samo stoi w Dzienniczku św. Faustyny, kiedy pada (można rzec) obietnica, że (w przypadku dusz bardzo słabych, chorych), trzeba Panu uchylić drzwi własnego wnętrza, a On Sam dopełni resztę.

Mała Tereska to niezła kombinatorka. Mówiła na przykład, że (piszę niedokładnie, z pamięci) cieszy się, że nie umie kochać, bo dzięki temu (zdaje się) Maryja może kochać w niej i przez nią. Uważała siebie za tak słabą, że wszystkiego oczekiwała od Boga. Ale również ona w młodszym wieku sądziła, że osiągnie szczyt własnymi siłami, a w miarę dojrzewania duchowego (na tych drogach, na których Pan ją postawił) skapitulowała i zdała się na Niego.
A z tą miłością nieprzyjaciół to jest tak, że nie dość, że tę łaskę On daje, to jeszcze nagradza człowieka jako za zasługę. Myślę, że zasługująca jest tu sama wola podążenia za Jego nauką.

Tyle jeszcze, że różne sytuacje trzeba różnie rozpatrzyć, bo cosik mi się widzi, że w zagadnieniu wyrażania miłości w dzisiejszych czasach panuje spore poplątanie.

Taki ciekawy filmik, bez związku z dyskusją ale świetnie pasuje do tytułu wątku: Historia Ziemi świętej w skrócie
http://blog.ninapaley.com/2012/10/01/this-land-is-mine/