Brandeisbluesky właśnie nie, to jest trudne, bo ona się ciągnie jak smoła lub klej.

Jeśli gotujesz dla wielu, zrób większą porcję i porozkładaj gotową np. na spodeczki czy talerzyki - jeśli na ciepło. (Dodatek bakalii na wierzch bardzo tu pasuje)

Możesz wylać ją do zastygnięcia, koniecznie z warstwą papieru do pieczenia* lub folii aluminiowej** między nią a salaterką/dużym talerzem bo inaczej może się nie odkleić!
Jak kiedyś zrobiłam porcję +- wielkości tabliczki Wedla, grubą na jakieś 2 cm, to miała wprawdzie stałą konsystencję ale była miękkawa (odkształcała się w dotyku). Można by ją wtedy jeść łyżeczką albo jak ptasie mleczko - kawałkami. Taki batonik.

W lodówce od zimna powinna stwardnieć. Wtedy może się uda pokroić ją nożem na cząstki i wyjdą czekoladki. Ale bardzo mało robiłam takich eksperymentów, zwykle jedliśmy z garnuszka jak tylko troszkę przestygła - kompletnie niewytwornie i niedeserowo

Ogólnie spodziewaj się miękkiej, ciągliwej, lepkiej, trudno krajalnej masy. Na pewno dużo zależy od proporcji masła do miodu do kakao, sądzę że dużo kakao działa jak utwardzacz.

* - papier się przykleił do spodu czekolady i trudno go było oderwać, zostawały strzępki!
** - nie testowałam, ale to prawie jak celofonia, powinna sprawdzić się lepiej niż (*).

PS. Przepraszam za spóźnioną odpowiedź, mam nadzieję że się przyda i że nie spowoduję strat w kuchni ani w żywności!

Dzięki za doprecyzowanie Ale mnie zachęciłaś Na pewno będzie to ciekawy eksperyment. Jeśli ma konsystencję smoły, to jeśli jej nie zjemy, to pobawimy się nią jak ciastoliną.

Dzięki Carmallow i przepraszam, że dopiero teraz się odnoszę.
Jeżeli czekolada wychodzi jak połączenie krowy ciąg0Ootki z nutellą to jak dla mnie zaleta. Cukier (biały) pewnie sprawi twardość i trochę wosku carnauba.
I tak jak napisałaś kakao też.


Brandi, ale do zup w których miksuje się warzywa ten blender chyba się nie nadaje? Bo z tego co widzę, to tylko w tych pojemnikach można miksować. (?)

Miksowałam w nim ugotowane warzywa i mieszałam potem z wywarem aby otrzymać zupy kremowe. Ja mam w zestawie jeden większy dzbanek, który jest wystarczająco duży. Jeśli chciałbyś robić zupy z surowych warzyw, to trzeba mieć coś z lepszym silnikiem. Moja bratowa używa Vitamix, bo w nim to podobno można nawet mąkę mleć. Strona Vitamix podaje swoje przepisy na zupy.

Ok, dzięki.
Raz zmiksowałem surowe (pomidorowa) i później zagotowałem, niezbyt wyszło, odradzam, (według mnie) lepiej najpierw zagotować. Wiem że blenderem takim bez pojemnika można miksować po ugotowaniu bezpośrednio w garnku.

Zupa "egg drop"

Przypuszczam, że większość z Was jadła chińską zupę jajeczną, tzw. egg drop soup. Niektórzy ją uwielbiają, a niektórzy nienawidzą. Ja akurat lubię ją i od czasu do czasu przygotowuję. U mnie podstawą w przepisie jest smaczny rosół, który bardzo lekko zagęszczam mąką ziemniaczaną i dopiero w taki gotujący się płyn wlewam rozmieszane jajka i króciutko wszystko mieszam, tak by jajeczne płatki delikatnie się ścięły w zupie.

Jeśli ktoś taką zupę przygotowuje, czy macie swoje kulinarne tajemnice i urozmaicenia, by wyszła ona rewelacyjnie?

Potrzeba jest matką wynalazku jak mówią, a ja ostatnio potrzebowałam ugotować coś co miała zjeść osoba o której wiedziałam że po przebytej operacji nie może jeść ostrych potraw (cokolwiek to znaczy) i nie lubi papryki. W efekcie nie wiedziałam czego mogę używać a czego nie powinnam więc ograniczyłam się do niewielkich ilości podstawowych przypraw i ziół. Ale ku mojemu zaskoczeniu efekt był tak dobry że ze musiałam się powstrzymać od powiedzenia po pierwszym kęsie "ale to dobre" - samemu siebie chwalić nie wypada. Pierwotny zamysł był inny więc miałam już karkówkę w plastrach natartą oliwą z odrobiną świeżo zmielonego pieprzu, słodkiej papryki i niecałym ząbkiem czosnku, posypaną odrobiną majeranku - chodziło o nadanie mięsu aromatu. Miałam też ziemniaki i seler obrane i niedbale pokrojone -miało być puree z ziemniaków z dodatkiem selera - do których dorzuciłam trochę marchewki w wielkościach pasujących do selera - tyle żeby ja było widać, nie chciałam jednak by zdominowała smak - małą cebulę pokrojoną w piórka i kawałek białej części pora pokrojoną w słupki. Do warzyw dodałam trochę świeżo zmielonego pieprzu, ziół prowansalskich i tymianku oraz roztarty ząbek czosnku i szczyptę chili. I trochę cukru bo zawszę dodaję go do pieczonych warzyw.
Połowę warzyw ułożyłam na dnie naczynia żaroodpornego, na to karkówkę, którą przykryłam resztą warzyw. Całość zalałam bulionem tak by sięgał mniej więcej do połowy naczynia, tj. do połowy karkówki. I piekłam tak długo aż warzywa na wierzchu - które w trakcie polewałam bulionem z dna naczynia - były miękkie. Użyłam bulionu warzywnego instant, rozrobiłam go w takich proporcjach że był lekko wodnisty w smaku - dla osób które nie używały w trakcie pieczenia bulionu, taka uwaga że to on nadaje potrawie słoność, więc jeśli bulion będzie zbyt słony, o co łatwo przy proporcjach podawanych przez producentów bulionów instant na opakowaniu, potrawa też taka najpewniej będzie.
Całość wyszła łagodna w smaku ale aromatyczna i całkiem wyrazista biorąc pod uwagę znikomą ilość przypraw. Chociaż osobiście preferuję bardziej zdecydowane smaki tak przygotowana karkówka i ziemniaki trafią na pewno do mojego stałego repertuaru

Sposób na szybkie i łatwe obieranie ząbków czosnku.
Zdarza się, że w kuchni używa się silikonowe podkładki pod gorące naczynia, np. takie klik. Można je wykorzystać do zdjęcia łusek z ząbków czosnku. Wystarczy zgiąć podkładkę i w zgięcie włożyć ząbek czosnku, a następnie poturlać go w zgięciu podkładki parę razy lekko naciskając na podkładkę dłonią. Łuski schodzą w parę sekund w trakcie turlania. Po wyjęciu oczyszczonego ząbka czosnku łatwo łupiny jest wyrzucić do kosza w odróżnieniu od silikonowych tub specjalnie produkowanych do obierania czosnku np. takich klik

O chlebie rowerzysty

Mój brat ma znajomego, pracownika służby zdrowia (wyznania mojżeszowego), z ulicy oddalonej o pięć rzutów beretem od ulicy, na której mieszka mój brat. Brat zapoznał się z nim ze względu na obopólne zamiłowanie do jazdy rowerem. Jak się okazało, sąsiad używa nietypowego składaka Brompton, by dotrzeć z domu do pracy, gdyż w mieście trudno znaleźć miejsce parkingowe, zatem podobno prawie codziennie istnieje możliwość, by zaobserwować jego wysiłki przedostania się do centrum miasta, zatem i zapytać o niezwykły rower. Jednak ani rower, ani niekonwencjonalny transport do pracy skłoniły mnie do napisania o znajomym brata w wątku kulinarnym, a to, że znajomy brata sam (wraz z dziećmi) wypieka chleb, którym dzieli się ze znajomymi. Już parę razy i moja rodzina otrzymała ten chleb (brat akurat zgromadził nadmiar chleba, a nie chciał odmawiać podarunku), zatem po degustacji zainteresowałam się sposobem wypieku, gdyż bardzo przypadł on do gustu moim dzieciom — tak, że proszą nawet, by podać im go jako jedyny posiłek. Brat wystarał się dla mnie o zaczątek chlebowy od znajomego. Chleb jest tak jakby na zakwasie, ale jest to taki delikatny rodzaj zakwasu, który się przygotowuje przez kilkanaście dni, przy czym każdego dnia zostawia się tylko małą ilość zakwasu i właśnie tylko ją się dokarmia mąką. Gdy jest się gotowym do przygotowania chleba, zagniata się go krótko w ośmiu turach w odstępach co 30 minut, pozwala wyrosnąć i w końcu piecze. Cała procedura jest łatwa, ale czasochłonna. Trzeba mieć opracowaną technikę! Pierwszą próbę mamy już za sobą — chleb się udał, ale użyłam zwykłej mąki, więc nie wyrósł tak pięknie, jak oryginał. Zakupiłam zatem mąkę chlebową i z niecierpliwością czekam na replikę chlebowego cuda. Jednak chyba najbardziej w tej całej historii podoba mi się to, że brat sąsiada tak chętnie i hojnie dzieli się z innymi chlebem, który jednak wymaga czasu, by go przygotować. Serce rośnie, gdy widzi się, że są tacy ludzie!

Wydaje mi się dość niezwykłym to, że Katolicka Agencja Informacyjna (Catholic News Agency) rozważa to, czy katolicy mogą spożywać imitacje mięsa w dni pokutne, a nawet zwraca się z takim pytaniem do Thomas'a Petri, O.P.

Odpowiedź duchownego jest następująca:

Rezygnacja z mięsa, ale równoczesne spożywanie burgerów wykonanych z produktów, które smakują jak mięso, wydaje mi się techniczną metodą wyjścia z ducha pokuty. (...) Powinniśmy pamiętać, że chodzi tutaj o to, aby wyrzec się czegoś w jedności z ukrzyżowanym Chrystusem. Jeśli ktoś stara się spożywać imitacje mięsa, aby uczynić pokutę mniej uciążliwą, trudno uwierzyć, że naprawdę zrozumiał sens tego wszystkiego.

Ważne jest, aby katolicy pamiętali, że post i abstynencja nie są dokonywane w celu odchudzania się lub szanowania zwierząt — powiedział Petri. Celem postu jest „zjednoczyć nasze ofiary z doskonałą ofiarą Chrystusa i przygotować się na wielkie święto Jego przyjścia”.

W moim odczuciu spożywanie imitacji mięsa w dzień pokutny to dodatkowe umartwienie, bo raczej smaczne to one nie są, ale pewnie są tacy, którzy je lubią.
---------------
Żródło informacji: klik

Od czasu wpisu o chlebie na zakwasie w listopadzie, pieczemy go cały czas. Za każdym razem wychodzi trochę inaczej. Pewnie przy wyrastaniu jest wrażliwy na warunki pogodowe Dobrze się przechowuje, jest smaczny i mam wrażenie, że dobrze wpływa na jelita. Za jednym pieczeniem pozyskujemy trzy bochenki. Podczas pieczenia po domu rozchodzi się przyjemny charakterystyczny zapach, który ściąga domowników do kuchni. Ciekawe, czy ten zapach ucieka na ulicę, ale pewnie tak, bo tak to zwykle bywa, że wiadomo, co kto gotuje, gdy człowiek przejdzie się po osiedlu.

Brandeisbluesky nawiązując do Twojego komentarza, o chlebie rowerzysty, przypomniał mi się przepis o cieście Hermana, zwany ciastem przyjaźni. Nigdy go nie jadłam, ale słyszałam o nim i znalazłam przepis na jednej z moich ulubionych stronek z przepisami na słodkości.
Myślę, że gdyby przypadł Ci do gustu owy przepis, to moglibyście z małżonkiem podzielić się ciastem z kolegą rowerzystą w ramach wdzięczności
Podaję link do przepisu: https://www.mojewypieki.com/przepis/cia ... dship-cake

Dzięki serdeczne za przepis. Mam ochotę go wypróbować Myślę, że mogłabym na początek dodać drobinę zakwasu, który już mam, bo pewnie nie jest on zupełnie młody, czyli ma już swoją moc. W przepisie nie ma specyfikacji dla rodzaju mąki, czy oleju, czy wielkości jajek, więc pewnie to taki uniwersalny przepis i raczej powinien się udać. Przeraża mnie ta ilość cukru, i ja bym raczej ograniczyła go do minimum, tylko ile mogłoby być to minimum? Bez cukru i tak pewnie będzie słodkawy, bo w końcu jest tam mleko.

Widzę, że jest dużo stron w Internecie poświęconych wypiekowi chleba na zakwasie, dużo szczegółowych instrukcji, a pomimo tego zdarzają się wpadki, jakieś zakalce, przypalenia, albo blada skórka. Sama raz tak upiekłam chleb, że musiałam go wyrywać z 'Dutch oven' (to taki taki odlewany żeliwny gar pokryty ceramiką i miałam fantazję, żeby w nim piec chleb, bo niektórzy piekarze tak robią), ale wyrwałam, bo był smaczny. Wydaje mi się, że ciasto było za mokre, bo normalnie powinien odstać bez żadnego problemu. Jednak cały proces wypracowywania swojej techniki jest wciągający! Przerobiłam już parę rodzajów mąki z różnych firm. Nie pojmuję, czym różni się zakwas żytni od pszennego poza smakiem. Jak dla mnie i jeden i drugi to kiszonki. Może bakterie są tam inne? Pewnie trzeba się zagłębić w literaturę, żeby to ogarnąć

Brandeisbluesky wychodzę z założenia, że w kuchni trzeba eksperymentować, żeby samemu udoskonalić danie, czy wypiek. Gdy przygotowuję coś do jedzenia po raz pierwszy wedle przepisu, to nie trzymam się go szczegółowo. Dodaję tyle przypraw i składniki ile lubię i wychodzi po mojemu, czyli smaczne
Kiedyś piekłam chleb na zakwasie, który dostaliśmy od koleżanki z pracy mojego męża. Wyszedł smaczny, bo dodałam duże ilości ulubionych ziaren, siemienia lnianego i żurawinę. Jednak był bardzo ciężki. Mój żołądek bardzo to odczuwał. Czułam się tak, jakbym zjadła beton.
Kiedyś chleb przykleił się do formy, bo zapomniałam dno i brzegi posmarować masłem. Ogólnie chleb dobry, ale równie dobrze, mógłby się przysłużyć jako cegła do budowy domku z chleba, jako zamiennik baśniowej chatki z piernika
Co do ciasta przyjaźni, radzę poczytać komentarze pod przepisem, nie jestem do końca pewna, ale chyba ktoś wspominał o dużej ilości cukru.

Ostatnio przypadkiem trafilem na przeppis z linku.
Przygotowywalem pare razy lobster tail, ale to bylo jedynie mieso, lobstera i dla mnie smakowo niic szczegollnego. Chcialem aby synn co przygotowal z tych lobstrow na swieta, ale pojechal do Polski.
Poszukalem wiec po prostu w sieci i ten przepis na zupe z loobstera spoodobal mi sie, a pozniej zaskoczyl mnie. sporo przy tym roboty, ale efekt smakowy wart jest tego czasu i pracy.
https://www.bbcgoodfood.com/user/310421 ... ter-bisque.
Sorki ze po angielsku, ale nie mam juz czasu na przetlumaczenie, bo musze leciec.
Ale jak sie orientuje to kilka uzytkowniczek zna angielski wiec moze przetlumacza innym.