W domu bardzo trudno zmobilizować się do czytania. Latem zwykle czytam na ławeczce,lub przy kawie, gdy jadę na 1-do 2 nad morze -Rewa, lub Gdynia. Liczy się nie tylko tytuł, ale rozmiar książki, nie może to być tomisko.
Ostatnio czytam:"Sanktuaria w Polsce".

Wczoraj w moim kościele kazania głosił o. Paulin, a po mszy rozprowadzał książki. Kupiłam niewielka książeczkę:"Jezu, Ty się tym zajmij" i dostałam :"Jak szybko stać się szczęśliwym"
Na razie tylko przejrzałam, wkrótce zacznę czytać
Pozdrawiam wszystkich czytających.

Szukam jakiejś dobrej lektury. Patrzyłem na "Jezu, Ty się tym zajmij" ale ma z 400 stron, za dużo, znowu jak zwykle bym kupił i nie przeczytał. Szukam jakiejś naprawdę niedużej książeczki.

Co zrobić , aby "zaskoczyć" na Wiarę?

Książeczka autorstwa Joanny Piątek-"Jezu, Ty się tym zajmij Modlitwa pełnego zawierzenia", formatu kieszonkowego ma 54 strony, a więc nie o tą samą chodzi.

Właśnie poczytuję ks. Dolindo Ruotolo (a raczej o nim)
W twej duszy jest niebo. Konferencje i świadectwa.

Alicja Lenczewska, "Świadectwo. Dziennik duchowy"

List J.R.R. Tolkien'a do syna Michael'a Tolkien'a o wierze w obliczu skandalu
(250. list z "The Letters of J.R.R. Tolkien")

fragmenty przez Tłumacz Google

wersja w j. angielskim

"Jak poruszyć niebo" Marcin Jakimowicz

Andrzej Zieliński
Sarmaci, katolicy, zwycięzcy
Kłamstwa, przemilczenia, i półprawdy w historii Polski

Czytałem "Dziennik pisany mocą" - Marcin Jakimowicz a teraz
"Dno. Dziennik pisany niemocą" tego samego autora.

Marcin Jakimowicz:"tramwaj, kefir i bułka"
"Idąc dalej tym tropem można uznać że sposobnością do popadania w pychę jest także odkrywanie tego o czym pisaliśmy. Tzn. dostrzegam, że mój duchowy rozwój, wzrost świadomości religijnej, umiejętność modlenia się i ta niby "świętość" sprawiają, że czuję się lepszy, wartościowszy, że niby blisko Pana. Moja pokora znów jest zagrożona. No, a skoro dostrzegam to zagrożenie, to znaczy , że jestem szczególnie wrażliwy i duchowo rozwinięty.
I znów wślizguje się wąż. I znów okazja do upadku. I tak w kółko.
Wiesz, jak zabieram głos na modlitwie, to zawsze gdzieś się zastanawiam, czy u podłoża tego nie leży pycha i próżność."

"Szaleństwo miłości i ostatnie listy" - Simone Weil
Analizuje ona zwłaszcza Platona, gdzie możemy zobaczyć "pierwiastki odwiecznej Prawdy w antycznych wierzeniach"
Wyjątkowo dobra książka.

Cytat:
Między prawdą a nieszczęściem istnieje naturalne przymierze, gdyż są to dwaj niemi błagalnicy, wiecznie skazani na to, by stawać przed nami nie wydobywając głosu. Włóczęga staje przed sędzią oskarżony o to, że zabrał z pola marchew; sędzia siedzi sobie wygodnie i zadaje eleganckie pytania, wygłasza komentarze i żarciki, podczas gdy tamten z trudem zdobywa się na bełkot; dokładnie tak samo staje prawda przed inteligencją, zajętą wyniosłym szeregowaniem opinii i poglądów.

'Dzban pełen miodu,' czy 'pełny dzban', czy też to i to?

Tekst Jana Miodka:
Pełny, pełny, pełny!

Przeczytane niedawno:
Państwa Afryki przedkolonialnej.- Michał Tymowski

Aktualnie czytam:

1 http://www.library.com.ua/books/august/0001.txt
2 Kair.- André Raymond

Do końca roku:
1 Argonauci zachodniego Pacyfiku.- Bronisław Malinowski
2Afrykanie.Dzieje kontynentu.- J. Liliffe
3 Socjologia Wychowania – Florian Zanecki
4 Teraz odkryj swoje silne strony- Donald O. Clifton , Marcus Buckingham
5 Indiańskie rytuały i wierzenia – Aleksander Posern-Zieliński , Mirosława Posern-Zielińska
6 Historia Ziemi .- Steven M. Stanley
7 Seksualność człowieka – J. Bancroft

Ostatnio czytam mniej niż dawniej, a lektura nie dostarcza już tyle samo przyjemności co kiedyś. Lecz dyskusja w innym wątku przypomniała mi o tej książce, chyba najważniejszej mojej lekturze z tego roku:


Kupiłem ją zaraz po ukazaniu się na rynku, ale nie mając lepszego pomysłu na prezent, oddałem znajomej. I dopiero kilka miesięcy później kupiłem ją ponownie, tym razem będąc w Zakopanem. Zacząłem czytać na kwaterze koło godz. 18 i nie odkładałem książki aż do skończenia, gdzieś koło 3 w nocy. Lektura pobudziła mnie do tego stopnia, że pomimo niewyspania, będąc w stanie niezwykłej euforii "przespacerowałem się" po Orlej, od Zawratu, do Żlebu Kulczyńskiego.

O czym jest ta książka? O jednej z najciekawszych postaci wielkiego pokolenia polskich wspinaczy, które dokonało w najwyższych górach świata rzeczy niezwykłych i zapisało się złotymi zgłoskami w historii światowego alpinizmu i himalaizmu, o Wojtku Kurtyce.
Moja emocjonalna reakcja na Jego biografię wynikła z faktu, że pomimo iż On chodził po ośmiotysięcznikach, a ja po Tatrach, obaj widzieliśmy w górach to samo - wyzwanie, ekstremalny test własnych możliwości, ale i zachwyt nad pięknem gór, pokorę przed skalą trudności jakie człowiekowi stwarzają i ich nieprzewidywalnością. Łączyło nas także traktowanie wspinaczki jako sztuki i analizowanie wpływu przebywania w górach na charakter i zachowania ludzi.

Lecz książka jest przede wszystkim opowieścią o wielkim autentycznym sukcesie. Legendarne pokolenie polskich wspinaczy zapłaciło ogromną cenę za swe osiągnięcia. Dla wielu z nich była to cena najwyższa. W górach na zawsze zostali najwięksi: Wanda Rutkiewicz, Jerzy Kukuczka, Dobrosława Miodowicz-Wolf, Maciej Berbeka, a ostatnio Tomasz Mackiewicz. Ta lista jest długa, bardzo długa. Tymczasem Wojtek Kurtyka, pomimo uczestniczenia w najbardziej ryzykownych wyprawach i osiągnięciu najtrudniejszych celów w Himalajach(przez kilka sezonów był stałym partnerem Jurka Kukuczki) nigdy nie odniósł poważniejszych obrażeń. Mało tego, nigdy, nic się nie stało żadnemu z jego partnerów.
Przy czym Kurtyka był nie tylko wspinaczem szczęściarzem, ale i prekursorem nowych stylów wspinania na ośmiotysięczniki. Przeniósł w Himalaje alpejski styl wchodzenia "na lekko" z minimalnym bagażem i w małych grupach. Dziś chodzą tak wszyscy, ale na początku lat osiemdziesiątych poprzedniego wieku była to zupełna nowość.
W różnych składach Wojtek zdobył kilka himalajskich ośmiotysięczników, ale nie to jest Jego znakiem firmowym. Dokonał czegoś, co zostało uznane przez środowisko wspinaczy, za największe dokonanie w Himalajach w XX wieku - przejścia słynnej Świetlistej Ściany Gaszerbruma IV

ta imponująca piramida, mająca ponad 3 kilometry w pionie i leżąca przed międzynarodowymi campami będącymi bazą wyjściową do ataku na Mount Everest i inne ośmiotysięczniki, od dawna kusiła wspinaczy. Zdobył ją jedynie Wojtek Kurtyka wraz z austriackim wspinaczem Robertem Shauerem w 1985 i nikomu dotąd nie udało się ich wyczynu powtórzyć.
http://www.portalgorski.pl/nowosci/wspinanie/gory-wysokie/2130-doskonala-pulapka-gasherbrum-iv-1985

Lista jego dokonań jest bardzo długa a wieńczy ją otrzymanie w 2016 najważniejszego wyróżnienia przyznawanego przez światowe środowisko wspinaczy - Złotego Czekana.
https://www.youtube.com/watch?v=jRVJR0FcA08
Wojtek Kurtyka posiada fascynującą osobowość i jeśli chcecie poznać Go bliżej, polecam zapis spotkania z Nim i autorką Jego biografii, panią Bernadette Mc Donald:
https://www.youtube.com/watch?v=4exPx_1yNsc