Jestem kawalerem, mieszkam w W-wie, mam możliwość podjęcia pracy w systemie 12 godzinnym, przy obsłudze technicznej biurowca. Oznaczałoby to jednak, że ok. dwie niedziele w miesiącu musiałbym także pracować. Czy powinienem podjąć taką pracę, skoro nie mam rodziny, mogę znaleźć inną pracę i jestem raczej dobrze sytuowany? Praca ta nie przeszkadzałaby mi w wypełnieniu obowiązku uczestniczenia w niedzielnej mszy świętej.

Hm... Skoro:
1 - jesteś dobrze sytuowany (cokolwiek to znaczy)
2 - możesz znaleźć inną pracę
Co przemawia za tym że chcesz pracować przy obsłudze technicznej biurowca?
Czy praca (ta konkretna) jest dla Ciebie KONIECZNA?
Odfajkowanie niedzielnej Mszy, to niekoniecznie święcenie dnia świętego...

To moja branża (w której od kilku lat działam), natomiast mam wątpliwość, czy można taką potencjalną pracę uznać za konieczną
Pracowałem w tej branży przez ostatnie lata, mogę oczywiście znaleźć pracę ze standardowym tygodniem pracy, natomiast ten układ ma dla mnie taką zaletę, że pracuje się 2 dni a następne 2 są wolne itd.

Przykazanie mówi: "Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem". Czy odfajkowanie Mszy jako obowiązku niedzielnego mieści się w tym przykazaniu? Wszystko zależy jaka jest Twoja motywacja.
Żydzi, ci najbardziej fundamentalistyczni nawet światełka w lodówce nie zapalą - mają specjalnie skonstruowane lodówki, które po otwarciu drzwiczek nie zapalają żarówki, do tego służy pstryczek, którego w szabat nie używają, zdaje się że połączony z odpowiednim timerem. Zapalenie światła (krzesanie ognia) w szabat jest dla nich niedozwoloną pracą.

To jest oczywiście skrajność posunięta do absurdu, my chrześcijanie aż tacy skrajni nie musimy być. Ale powinniśmy unikać prac niekoniecznych. Tyle że znowu: suchy przepis katechizmowy, a tu chodzi o miłość do Boga, a także i do siebie samego (relaks tego konkretnego dnia, spotykanie się ze znajomymi, rodziną, refleksja nad sobą, światem, Bogiem).

Pamiętaj, że żyjemy w czasach Nowego Przymierza, w którym Pan Bóg niczego nam nie narzuca - zostaliśmy powołani do wolności. To zaś oznacza, że Ty decydujesz kiedy i w jaki sposób chcesz poświęcić czas dla swojej relacji z Panam Bogiem.
Tzw. "dzień święty" to kwestia umowna. Pan Bóg nigdzie nie ogłosił, że w niedzielę nie można pracować. W oczach Bożych ważna jest postawa serca, więc Ty masz prawo decydować, który dzień jest dla Ciebie ważny lub nie.
I o tej wolności wyboru pisał Ap. Paweł [Rzym.14.5]:
Jeden robi różnicę między dniem a dniem, drugi zaś każdy dzień ocenia jednakowo; niechaj każdy pozostanie przy swoim zdaniu.

Chcesz pracować w niedzielę - ok. Pamiętaj jednak o tym, aby to nie wpływało negatywnie na Twoją osobistą relację z Jezusem.

To jest pozostawione sprawie sumienia, więc należy samodzielnie odpowiedzieć sobie na pytanie o prace niekonieczne. Wygoda pracy wedle jakiegoś schematu to także sprawa sumienia, więc należy sobie szczerze odpowiedzieć. Korzystamy w tym przypadku ze swej wolności i odpowiadamy za podjęte decyzje.
Nikt nie może przejąć odpowiedzialności za to co uczynisz. Zapytałeś o taką wlaśnie kwestię.

Interpretacja talmudystyczna przekręca znaczenie szabatu,
Mamy: To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu
Szabat jest po to, by na niego z utęsknieniem czekać cały tydzień, by odpocząć i świętować. A co się stało - przez przepisy jest udręką, i czeka się aby wreszcie minął.

Sabat ustanowiony w Prawie Mojżeszowym był i tak tylko cieniem prawdziwego sabatu.
W Nowym Przymierzu ten cień prawdziwego sabatu nie ma znaczenia, gdyż Kościół Jezusa zmierza do tego prawdziwego - Bożego sabatu\odpocznienia.
List do Hebrajczyków dokładnie to opisuje [Hebr.4.1-11]:

1 Gdy tedy obietnica wejścia do odpocznienia jego jest jeszcze ważna miejmy się na baczności, aby się nie okazało, że ktoś z was pozostał w tyle. 2 I nam bowiem była zwiastowana dobra nowina, jak i tamtym; lecz tamtym słowo usłyszane nie przydało się na nic, gdyż nie zostało powiązane z wiarą tych, którzy je słyszeli. 3 Albowiem do odpocznienia wchodzimy my, którzy uwierzyliśmy, zgodnie z tym, jak powiedział: Jak przysiągłem w gniewie moim: Nie wejdą do mego odpocznienia, chociaż dzieła jego od założenia świata były dokonane.
4 O siódmym dniu bowiem powiedział gdzieś tak: I odpoczął Bóg dnia siódmego od wszystkich dzieł swoich. 5 A na tym miejscu znowu: Nie wejdą do odpocznienia mego. 6 Skoro więc jest tak, że niektórzy do niego wejdą, a ci, którym najpierw była zwiastowana dobra nowina, z powodu nieposłuszeństwa nie weszli. 7 Przeto znowu wyznacza pewien dzień, "dzisiaj", mówiąc przez Dawida po tak długim czasie, jak to przedtem zostało powiedziane: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, Nie zatwardzajcie serc waszych. 8 Gdyby bowiem Jozue wprowadził ich był do odpocznienia, nie mówiłby Bóg później o innym dniu. 9 A tak pozostaje jeszcze odpocznienie dla ludu Bożego; 10 Kto bowiem wszedł do odpocznienia jego, ten sam odpoczął od dzieł swoich, jak Bóg od swoich. 11 Starajmy się tedy usilnie wejść do owego odpocznienia, aby nikt nie upadł, idąc za tym przykładem nieposłuszeństwa.

Dlatego Jezus powiedział [Mt.12.8]:
Albowiem Syn Człowieczy jest Panem sabatu.

Gregor jak zwykle alternatywnie...

8 Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić3. 9 Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. 10 Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. 11 W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty.

Jezus (oczywiście jak to masz w zwyczaju, cytat bez kontekstu) mówi że Syn Człowieczy jest panem szabatu, ale w odniesieniu do przesadnej skrupulatności Żydów. Wg nich w szabat jak się jest głodnym, to nie można nawet zebrać garści nasion by się pożywić, nie można nikomu pomóc w chorobie itp. Ma być wypoczynek, ale rozsądny.

[8 Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić3. 9 Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. 10 Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. 11 W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty.
Głównie chodzi o to, by kogoś nie zmuszać do pracy, by dać odzipnąć (nawet zwierzętom)
Przerodziło się w Talmudzie że nie chodzi o pracę ale o czynności, a z drugiej strony kruczek, że takie czynności może wykonać opłacony szabes-goj.

Co do stwierdzenia, że Jezus jest Panem sabatu to podałem konkretny kontekst - [Hebr.4.1-11].
Jezus jest Panem Bożego sabatu/odpocznienia, w którym odpoczął po zakończeniu dzieła stworzenia. I to jest właściwa perspektywa dla nas, Jezus nie wskazał żadnego nowego "dnia świętego".

Stąd to co napisałem nie jest alternatywnie tylko jest w duchu Nowego Przymierza, a w nim obowiązuje nauczanie nowotestamentowe, które przedstawił Ap. Paweł.
Przeczytaj cały rozdział [Rzym.14], bo wszystko w nim jest opisane w duchu wolności.
Chcesz przestrzegać dla Boga niedzieli? - proszę bardzo.
Chcesz przestrzegać dla Boga środy? - proszę bardzo
Chcesz każdy dzień traktować zwyczajnie? - proszę bardzo

Pan Bóg nie narzuca nam żadnego dnia, gdyż liczy się Twoja codzienna relacja z Nim, a nie raz na tydzień.

To nadinterpretacja.
Posłużę się komentarzem z Biblii z Deon:
Rz 14, 1 - Tak określony tu jest chrześcijanin, który w dobrej wierze mylnie uważał, że w chrześcijaństwie powinien zachowywać uprzednio przez siebie przestrzegane praktyki (pochodzenia żydowskiego czy pogańskiego) co do świętowania niektórych dni i wstrzymywania się od pewnych pokarmów. Św. Paweł nie określa bliżej charakteru tych praktyk ani ich źródła. Przekonany, że one z biegiem czasu znikną, zaleca szlachetny liberalizm wobec chrześcijan, zachowujących w dobrej wierze te praktyki.

A gdzie widzisz tą nadinterpretację?
Przytoczony przez Ciebie komentarz to też subiektywna interpretacja tekstu, która wg mnie pomija wolny wybór serca [Rzym.14.3]:
3 Niechże ten, kto je, nie pogardza tym, który nie je, a kto nie je, niech nie osądza tego, który je; albowiem Bóg go przyjął.

W Jezusie zostaliśmy powołani do wolności, która ma byś właściwie używana, o czym pisał Ap. Paweł do Koryntian dokładnie w tym samym duchu wolności wyboru [I Kor.8].

Nadinterpretacja, skoro twierdzisz że to dotyczy dnia niedzieli
podczas gdy to dotyczyło czasowych różnic, np. byli i obrzezani i nieobrzezani, aby jedni drugimi nie pogardzali, tu akurat nie ma o obrzezaniu, ale jest o pogańskich i żydowskich zwyczajach.

Zauważyłeś że podważasz jedno z przykazań Dekalogu? Bóg nie zakazuje mordowania, kradzieży, oszustwa, cudzołóstwa? Nie nakazuje czczenia rodziców?
Ty już taki antykatolicki jesteś, że niedzielę wywalasz, bo to przecież katolski wymysł, nie?

Owszem - człowiek ma wolną wolę i (fizycznie, realnie) nie musi przestrzegać Dekalogu. Wierzący jednak, azaliż, przynajmniej, powinien - jeśli sobie ceni swoją wiarę i traktuje ją na serio.