Nie, w miłosnej relacji, osoba, jako wolny człowiek idzie do fryzjera kiedy chce i potrzebuje - nie jest niewolnicą swego pana, by pytać o zgodę i uzgadniać swój każdy, codzienny wybór.

Przeczytaj najpierw o czym była mowa w moim poście...widzisz gdzieś żebym napisał, że wolna osoba pyta czy może ?

Ty też doczytaj - bo pisałem o uzgadnianiu, jakby to dosadniej napisać - każdego ... no wiadomo czego. Jak zwał, tak zwał - może nie może - czy powinien iść tu czy tu - sens mojej wypowiedzi się nie zmienia.

Aha...czyli wg ciebie Bóg może nie chcieć iść z tobą do kina czy na basen...

A co to ma do rzeczy ? Bóg nie musi chcieć gdziekolwiek ze mną chodzić, bo On przenika wszystko.
Z drugiej strony nie mam takiej mocy i potrzeby, żeby Boga do czegoś zmuszać.

No więc w czym widzisz problem, że osoba zakochana w Bogu obecnym w niej pyta Go czy woli On żeby szła do kina czy do fryzjera ?
Kto tutaj mówił gdzieś o zmuszaniu...?

Problem natury psychicznej - to raz. Dwa - rozeznawanie woli Bożej jest ponoć bardzo trudne. Po prostu nie wyobrażam sobie, żeby o każdy aspekt codziennego życia pytać swojego niewidzialnego Oblubieńca. Ja bym od tego chyba ześwirował.

W Raju Bóg nie był jakimś natrętem, który ciągle chodził za Adamem i Ewą. Oni też cieszyli się chwilami sami ze sobą, a to że przegięli to już inna sprawa.

No ok...wielkie Święte Kościoła też były podejrzewane o problemy psychiczne z tego powodu, że były w takiej relacji ze swoim Oblubieńcem iż to Jego pytały o zgodę w każdej sprawie...
No ok...co nie znaczy, że nie powinno być czymś normalnym w życiu wyznawcy Chrystusa gdyż czym innym niż pustosłowiem/sloganem byłoby wielokrotnie wypowiadanie "bądź wola Twoja ? My faceci mamy w sobie takie "szufladki" w których czujemy się najlepiej sami...
Nikt nigdzie nie mówił o natręctwie...Boża obecność nie jest natręctwem jeżeli jest nieustającym pragnieniem serca.

Nie mnie to oceniać ale czy świętość wyklucza chorobę psychiczną ?


"Bądź wola Twoja" można też rozumieć jako akceptację tego, co mi się w życiu wydarza. Akceptacja - a nie wyimaginowane szukanie tej woli.


No tak ale pytanie się czy mam zjeść jajecznicę czy chleb z dżemem, bo może inna siostra zakonna ma dzisiaj ochotę na jedno lub drugie, robi z tej relacji jakieś kuriozum.

Bo to jest coś takiego, że zakochana dziewczyna dzwoni do chłopaka, który jest w innym mieście, czy ma iść do fryzjera czy kosmetyczki, no bo ona tak go kocha, że sama nie wie co ma zrobić i boi się, że jak sama podejmie decyzję, to zrani tym jego serce.

Czy Bóg wyzwolił nas do wolności czy do niewoli Bożej i totalnego unicestwienia się w Nim ?

Cóż każdy z nas przenosi doświadczenia z własnej relacji. Nawet nie będę pytał o wolność w związku. To co pokazujesz to toksyczny związek. Ja w moim wieloletnim małżeństwie nie mamy takich patologicznych postaw. Moja żona idzie do fryzjera kiedy chce i nie pyra mnie czy może. Raczej zgłasza mi to ze idzie i tyle. Czasami jest tak ze żona spotyka się ze swoimi przyjaciółkami a ja zostaje z dziećmi i tak samo informuje mnie ze maja babski wieczór. I tak samo ja. Nie pytam ja czy mogę tylko raczej uzgadniali czy jest realne.
Z twojej wypowiedzi wynika nie relacja partnerów w miłości a pan niewolnik.
Tak taka postawa kojarzy mi się z islamem gdzie Allaha nie interesuje człowiek a tylko to czy realizuje jego wole. Islam jak dla mnie to patologia. To co ty piszesz o relacjach miłości to również patologia. Przeczytałem wszystkie twoje odpowiedzi i nie zmieniło to mojej oceny.

Wracając do sedna Bóg chce nas zbawić i to jest najważniejsze dla Niego i to jest Jego wola dla nas. Nie wnika On w detale typu gdzie wakacje, gdzie praca, jak się uczesać itp. Wiele patologicznych postaw które przywędrowały głównie od zielonoświątkowców można znaleźć wśród katolików. I to co ty piszesz jest jedna z takich postaw. Bóg dał przykazania, mamy Ducha Świetego udzielonego na chrzcie i dopełnione na bierzmowaniu. Mamy zawsze możliwość zwracania się do Niego jak do Ojca. Wola Boga dla nas to życie w świętości. W wypełnianiu Jego przykazań a nie to czy pójdziesz do fryzjera czy nie. To jest detal absolutnie nieistotny. Ważne jest sumienie i życie sakramentalne.

Świętość tak...
Czyli jak ci się wydarza stłuczka(np jak ta opisana wyżej przez Jockey'a), to mówisz Bogu "bądź wola Twoja czy szukasz w tym woli kogoś innego...?
No cóż...to twoja(jeszcze nie świętego) opinia... ;)
To pytanie do Świętych Pańskich, którzy unicestwiając swoje ego upodobnili się do Chrystusa całkowicie...

Jakiś dowód ?

Nie, no według Twojej logiki, gdy wydarzy Ci się stłuczka powinieneś się modlić i rozeznać, czy dzwonić najpierw na Policję czy do towarzystwa ubezpieczeniowego.


To, że Kościół przez stulecia "promował" pewien styl świętości, nie oznacza, że ten styl nie podlega krytyce i nie ulegnie ewolucji. W końcu ludzkość ciągle coraz bardziej pogłębia rozumienie Bożego objawienia.


Nie ma takiej opcji by upodobnić się do Jezusa całkowicie, bo On ma naturę boską, wiedział skąd przychodzi i dokąd idzie. Był i jest z Ojcem w doskonałej harmonii.
Więc uważam to pytanie za otwarte, bo nawet człowiek okrzyknięty świętym, nie musi znać na nie dobrej odpowiedzi.

Wydaje mi się, że mówienie o tym ,że Bóg ma dla nas rozpisany scenariusz czy plan jest sporym nadużyciem. Bóg nie przydziela nam ról, które my mamy odgrywać, bo wtedy moglibyśmy się niee zgodzić na swoją rolę i na tym ucierpiał by Boży plan.
Wolę roczej mówić o Opatrzności, odwiecznym Bożym zamyśle, który włącza w niego, wolną odpowiedź każdego człowieka. KKK600. Jest to zamysł który już uwwzględnia w sobie odpowiedź pozytywną bądź negatywną na łaskę, a przez to jest niezmienny.

Dla mnie jest to spore przegięcie także ze względu na II przykazanie
Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy (Wj 20, 7; Pwt 5, 11).

Na twój wpis Jockey nie odpowiadam, bo znowu widzę w nim przypisywanie moim wypowiedziom czegoś, co z nich nie wynika...

Wydaje mi się, że temat zboczył na zupełnie inny problem: relacji danej wierzącej osoby z Bogiem - trudno to imho obiektywnie rozstrząsać, bo cóż można mówić o subiektywnym pojmowaniu relacji : dla jednego dana relacja będzie dziwną, dla drugiego pogłębieniem zaufania, a dla jeszcze kogoś innego może być czymś niezrozumiałym.

Imho to nie temat do dyskusji : wewnętrzne życie danej osoby .