A co z tego wg Ciebie wynika dla znaczenia ofiary Chrystusa, w kontekście uwag rozpoczynajacych ten wątek?

Na ten moment wynika tyle, że dotarło do Ciebie, iż napisałeś o śmierci Chrystusa "dla nas" chociaż nie ma o tym mowy w Biblii, ale nie masz dość odwagi i honoru, aby się przyznać do błędu, więc starą metodą próbujesz zmienić temat naszej rozmowy i uciec od poruszonej przeze mnie kwestii.

Yarpenie, co rozumiesz przez określenie, iż Chrystus umarł "za nas" i jak postrzegasz różnicę w znaczeniu "dla nas" i "za nas"?

No, ok. Nawet jeśli dla Ciebie to wynika, to co, to wnosi do tematu wątku? Jaka jest dla Ciebie różnica "za nas" i "dla nas"; "propter nos" i "pro nobis" w kontekście ofiary i okupu?

Hmm , no intrygujące jak to rozróżnić by było przeciwstawne, bo wydaje się, że można powiedzieć i tak i tak i będzie dobrze:
- Chrystus złożył Ofiarę za nas, by nas wykupić z niewoli grzechu ;
- Chrystus złożył Ofiarę dla nas ( w znaczeniu zrobił to) dla nas, by nas wykupić z niewoli grzechu.

Nie wiem jak rozumie to rozróżnienie Yarpen? Czy tak jak wyżej napisane jest źle?

Na innym przykładzie:

1. "Adam przyniósł worek dla Andrzeja".
2. "Adam przyniósł worek za Andrzeja".

Czy te dwa zdania można stosować zamiennie?

Jasne, oba słowa - mimo wspólnych zastosowań - nie mają identycznego znaczenia. Moje pytanie zmierza jednak do czego innego; jak rozumiesz różnicę w tym wypadku - gdy mówimy o Ofierze Jezusa.
A dokładnie: co oznacza w Twoim rozumieniu, że Jezus umarł "za nas"?

Proponuję wszystkim (zawrzeć sojusz; nie dyskutujmy "wrogo". Temat jest ważny. Dojdźmy do sedna.

Ale Yarpenie ten Twój przykład z Adamem i Andrzejem znaczy co innego , niż mój wcześniejszy, bo przyrównując to do Ofiary Naszego Pana , to wychodzi, że Chrystus umarł na krzyżu zamiast nas, to w Twoim przykładzie znaczy że Adam przyniósł worek za Andrzeja. Czy zatem "za nas " należy rozumieć według Ciebie "zamiast nas" odnośnie Ofiary Krzyża?

Chrystus został ukrzyżowany za nas w sensie "w naszym imieniu"

To będę dociekliwy: co to znaczy?

Jako Człowiek doskonały.

Chrystus został ukrzyżowany za nas w sensie "w naszym imieniu" = jako Człowiek doskonały? Nie pytam: jako Kto, tylko o sens: w naszym imieniu. Zresztą, można dalej dociekać: co to znaczy: jako Człowiek doskonały?
Czy Bóg Ojciec potrzebował ofiary ze swego Syna, aby nam wybaczyć grzechy, skoro Jego śmierć była konieczna do naszego zbawienia=pojednania z Nim?

No właśnie - co to znaczy?
Chodzi mi właśnie o to, by wyjsć poza słowa, poza określenia; bo mam wrażenie że przez swoje "oklepanie" terminy zastępują nam znaczenia.

Różnica jest kolosalna.
Bo w 1 worek otrzymuje Andrzej, a w 2 np. Jan, któremu przyniósł worek Adam, zamiast Andrzeja, który nie przyniósł worka Janowi.

Orfeusz
Bóg niczego nie potrzebuje od nikogo, jest samo wystarczalny. To my potrzebujemy wszystkiego, więc i ofiary za nas przez Chrystusa. Chrystus poniósł ofiarę za nas, bo nas na nią nie było stać. Ofiarę nieuchronną ze względu na winy ( oczywiście nasze ). Więc w imieniu nas, byśmy znali ową nieuchronność. To ta konieczność. Dlatego że w przypadku naszej winy, kończącaj się naszą śmiercią. To nasze doświadczenie z tej lekcji jest ostatnim w naszym życiu. Więc na nic tu ta nasza lekcja z tego wynikła, nas już nie ma. Natomiast ktoś taki jak Bóg, biorąc za nas na siebie naszą winę. Mimo wszystko potrafi nam wykazać, czym to się kończy. Naszą śmiercią, a Jego bo się za nami ujął. On mógł to wykazać, bo potrafi z martwych powstać. Nam by to nie wyszło.
To w kontekście wcześniejszych ofiar jednych ludzi wobec innych, było całkowicie nowym wyzwoleniem dla nas. Bo nikt nie przeczy że ofiar wcześniej nie było, one były z życiem swym włącznie. Tyle że wykazywały one ofiarność, poprzez utratę swego życia. Co było wprost, żadnym dobrym przykładem ofiarności. No bo życie za życie, czy ząb za ząb ( wybity). Tak to wyglądało. Ofiara Chrystusa wykazała nam, że jest granica naszej ofiarności która nadaje jej sens. Oraz granica pozbawiająca sensu tą ofiarność ( krótko, kiedy ten czyn ofiarą już nie jest, a prostą zamianą ról ). Nie żyje jedna osoba, choć nie ta która powinna nie żyć, z uwagi na bycie sprawcą swej śmierci. Czyli zamiana śmierci jednej ( winowajcy) osoby, na śmierć nie winnej osoby. Konia z rzędm temu, kto uzna to za użyteczną postawę. Na nasze szczęście Chrystus już nam to wykazał.
Lekcja dla nas, nie każda ofiara ma sens. Mamy patrzeć w przyszłość ( wieczność ), czy to dla czegoś służy? Jeśli chcemy ponosić ofiarę za kogoś, czy ona nią będzie? Czy to tylko bez sensowna zamiana ról.
Chrystus nie namawia nas do samobójstwa. A przeciwnie odradza to. I najważniejsze uwalnia od tego. Sami byśmy do tego nie doszli, dlatego uwalnia.