Postowi to na pierwszym miejscu powinna towarzyszyć modlitwa, tak jaki to czynili apostołowie. 1 W Antiochii, w tamtejszym Kościele, byli prorokami i nauczycielami*: Barnaba i Szymon zwany Niger, Lucjusz Cyrenejczyk i Manaen*, który wychowywał się razem z Herodem tetrarchą, i Szaweł. 2 Gdy odprawili publiczne nabożeństwo i pościli, rzekł Duch Święty: «Wyznaczcie mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem». 3 Wtedy po poście i modlitwie oraz po włożeniu na nich rąk, wyprawili ich*. 4 A oni wysłani przez Ducha Świętego zeszli do Seleucji*, a stamtąd odpłynęli na Cypr. DZ,13:1-4.

Zgadza sie, tylko fragment ktory wybrales dotyczy raczej poslugi kaplanskiej i kaplanow.
Tu chodzi o to by osoba pelniaca funkcje koscielne stala sie z grzesznego czlowieka w pelni sluga Bozym chocby na czas wykonania konkretnego zadania.
Szczegolnie to wlasnie widac u prorokow i ojcow Kosciola.
Nawet kaplani powinni sie dobrze przygotowac do odprawienia Mszy Sw.

Zgadza się , ale z tego wynika, że post obok modlitwy stanowił normalną praktykę wspólnoty w Antiochii, a zapewne także w innych wspólnotach chrześcijańskich. Praktykowano go zwłaszcza przed ważniejszymi wydarzeniami, podejmowaniem decyzji, których skutki mogły sięgać daleko, jak w tym wypadku wysłanie misjonarzy do zakładania nowych wspólnot, głoszenia Ewangelii tam, gdzie jeszcze dotąd nie dotarła. Może być to i dla nas wezwaniem do podejmowania postu przed wydarzeniami ważnymi dla naszych wspólnot i dla nas samych, np. kapitułami wybierającymi przełożonych czy osobistymi ważnymi decyzjami.

Do dobrego odprawienia Mszy Św, to dzisiaj nie tylko kapłani maja obowiązek dobrze się przygotować bo wierni też.

Aby przygotować się odpowiednio na przyjęcie sakramentu Eucharystii, wierni zachowają ustanowiony przez Kościół post. /KKK 1387/

Podobnie jak u proroków, wezwanie Jezusa do nawrócenia i pokuty nie ma na celu najpierw czynów zewnętrznych, "wora pokutnego i popiołu", postów i umartwień, lecz nawrócenie serca, pokutę wewnętrzną. Bez niej czyny pokutne pozostają bezowocne i kłamliwe. Przeciwnie, nawrócenie wewnętrzne skłania do uzewnętrznienia tej postawy przez znaki widzialne, gesty i czyny pokutne. /KKK 1430/

Kan. 919 §1 Przystępujący do Najświętszej Eucharystii powinien przynajmniej na godzinę przed przyjęciem Komunii świętej powstrzymać się od jakiegokolwiek pokarmu i napoju, z wyjątkiem tylko wody i lekarstwa.

Kan. 919 §2 Kapłan, który tego samego dnia sprawuje dwa lub trzy razy Najświętszą Eucharystię, może przed drugim lub trzecim sprawowaniem coś spożyć, chociażby nie zachodziła przerwa jednej godziny.

To nawrocenie serca to po prostu zrozumienie Milosci, a to jak pisane bylo wczesniej ze bez niej praktycznie wszystko bedzie sie mijalo z celem.
Dlatego kiedys probowalem wyjasnic czym jest Milosc, ale ciezko pokonac przekonania wiekszosci. Obawiam sie ze niektozy mogli by za to zabic.

Czytałem taką książkę o POŚCIE niedawno i tam pisało na przykład że Ojcowie Kościoła łączą nieopanowanie brzucha z nieopanowaniem podbrzusza. Nawet ułożenie części ciała jest nie przypadkowe, najpierw brzuch a potem to co pod brzuchem. Gdy Adam zjadł owoc z drzewa zakazanego to pierwszym skutkiem jego grzechu była nagość. Najpierw jabłko a później poczucie nagości i wstydu czyli skojarzenie z seksualnością.
Trzeba też sobie uświadomić że stosowanie postu nie bierze się tylko z 40sto dniowego postu Pana Jezusa ale musimy pościć żeby niejako odzyskać to co utraciliśmy w Raju ponieważ pierwszym grzechem było OBŻARSTWO i stąd potrzeba poszczenia.
Kiedyś słyszałem też że w przebywaniu Pana Jezusa na pustyni nie chodziło tylko o nie jedzenie przez 40 dni ale o opuszczenie swojego domu rodzinnego na 40 dni i nocy czyli taka próba wejścia w dorosłość, życie bez Mamy i Taty.

Pan Jezus udał się na pustynie po chrzcie ,który otrzymał od Jana Chrzciciela. A udał się dlatego że wziął na siebie wszystkie grzechy całego świata, i dla tego udał się na pustynię, gdzie pokutował, przez 40 dni. (On zresztą przez całe życie pokutował za grzechy ludzi i umarł za nie na krzyżu.) Dla Pana Jezusa był to czas przygotowania do podjęcia dzieła zbawienia. I to był prawdziwy powód przebywania Pana Jezusa na pustyni.

Co do liczby czterdzieści, to liczba czterdzieści w Piśmie Świętym, występuje kilkadziesiąt razy w różnych sytuacjach i zawsze wskazuje na czas wyznaczony przez Boga dla człowieka. Oto kilka wersetów z Pisma Świętego.

I był tam Mojżesz u Pana czterdzieści dni i czterdzieści nocy, i nie jadł chleba, i nie pił wody. I napisał na tablicach słowa przymierza - Dziesięć Słów (Wj 34,28).

Pamiętaj na wszystkie drogi, którymi cię prowadził Pan, Bóg twój, przez te czterdzieści lat na pustyni, aby cię utrapić, wypróbować i poznać, co jest w twym sercu; czy strzeżesz Jego nakazu, czy też nie (Pwp 8,2).

Tymczasem Filistyn ciągle wychodził z rana i wieczorem i stawał tak przez czterdzieści dni (1 Sm 17,16).

A człowiek, który doznał tego cudownego uzdrowienia, miał ponad czterdzieści lat (Dz 4,22).

Izaak miał czterdzieści lat, gdy wziął sobie za żonę Rebekę, córkę Betuela, Aramejczyka z Paddan-Aram, siostrę Labana Aramejczyka (Rdz 25,20).


Iszbaal, syn Saula, liczył lat czterdzieści, gdy zaczął panować nad Izraelem, a rządził dwa lata. Tylko dom Judy został przy Dawidzie (2 Sm 2,10).

Izraelici jedli mannę przez czterdzieści lat, aż przybyli do ziemi zamieszkałej. Jedli mannę, aż przybyli do granic ziemi Kanaan (Wj 16,35).


Powstawszy zatem, zjadł i wypił. Następnie mocą tego pożywienia szedł czterdzieści dni i czterdzieści nocy aż do Bożej góry Horeb (1 Krl 19,8).

Masz poparcie samego Biskupa. Tylko że On uważa że jałmużna pogłębia w człowieku miłość. Pisze On tak:

Oddasz ćwierć wypłaty?
– Istotą Wielkiego Postu jest pójście za wskazaniami Jezusa: post, modlitwa i jałmużna – przypomina ks. Grzegorz Ryś – Myślę, że coraz częściej zapominamy dziś o jałmużnie. A jest ona, myślę, duszą postu. Dlaczego? Bo pogłębia w człowieku miłość, uczy go dawać coś w ukryciu. Jan Kanty uważał, że jałmużna jest najlepszą formą pokuty, zwłaszcza w sytuacjach, które można by uznać za beznadziejne np. ktoś żyje z tego, że prowadzi dom publiczny. Jan Kanty pisał, że dla niego nie ma właściwie innej formy pokuty niż jałmużna. Bo ona przemienia wewnętrznie, rodzi miłość. Praktyka Kościoła ustanowiła pewną miarę jałmużny. Była to jedna czwarta dochodów przeznaczana na biednych. Tym żył Kościół pierwotny i średniowieczny. Myślę, że to sensowne rozwiązanie. I bardzo konkretne. Spróbujmy zostawić sobie ¾ wypłaty, a ¼ dać ubogim. To naprawdę „trzepie po kieszeni”.


– Dziś wiele wspólnot wraca do różnych form ascetycznych – podsumowuje ks. Ryś – Gdy kard. Lustiger otworzył w Paryżu seminarium w którym powrócono do milczenia, ascezy i solidnej medytacji biblijnej sceptycy kręcili głowami. Tymczasem seminarium jest pełne, a księża, którzy je kończą nie rezygnują z kapłaństwa.


Św. Serafin z Sarowa, ostatni święty prawosławia kanonizowany przed rewolucją październikową przez trzy lata zachowywał całkowite milczenie. Nie odezwał się do nikogo ani słówkiem. Potem przez tysiąc dni (prawie trzy lata!) spędził na czuwaniu dniem i nocą klęcząc na twardym kamieniu. I choć na własnej skórze boleśnie odczuł, czym jest prawdziwa asceza przypominał na każdym kroku – Modlitwa, post i czuwanie, chociaż są dobre same w sobie, nie stanowią celu życia chrześcijańskiego. Prawdziwy cel życia chrześcijańskiego polega na osiąganiu Świętego Ducha Bożego!


A odpowiadając na pytanie tytułowe. Z czym to się je? Z chlebem i wodą. Po to, by poczuć smak. I przekonać się na własnej skórze, że nasze życie nie zależy wyłącznie od stanu konta, czy pełnej lodówki. Jesteśmy w rękach samego Boga. W najbezpieczniejszym miejscu na świecie.

Takie autentyczne zrozumienie Milosci wlasnie tak dziala ze ta Milosc rozwija sie w niemal ze w galopujacym tempie.
Im wiecej ja rozumiesz tym wiecej jej masz-dostajesz i coraz wiecej rozdajesz, a im wiecej rozdajesz tym wiecej jej dostajesz......

I na miłości opiera się całe Prawo i Prorocy. I tak uczy Stary Testament, i tak czynił Pan Jezus, i tego żąda od nas .

7 Pan wybrał was i znalazł upodobanie w was nie dlatego, że liczebnie przewyższacie wszystkie narody, gdyż ze wszystkich narodów jesteście najmniejszym, 8 lecz ponieważ Pan was umiłował i chce dochować przysięgi danej waszym przodkom.
Pwt,7:7-8.

12 A teraz, Izraelu, czego żąda od ciebie Pan, Bóg twój? Tylko tego, byś się bał Pana, Boga swojego, chodził wszystkimi Jego drogami, miłował Go, służył Panu, Bogu twemu, z całego swojego serca i z całej swej duszy, 13 strzegł poleceń Pana i Jego praw, które ja ci podaję dzisiaj dla twego dobra. Pwt,10:12-13.

1 Było to przed Świętem Paschy. Jezus wiedząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca1ich umiłował. J,13:1.

37 On mu odpowiedział: «Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem9. 38 To jest największe i pierwsze przykazanie. 39 Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego10. 40 Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy».
Mt,22: 37-40.


34 Przykazanie nowe11 daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. 35 Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali»J,13:34-35.

Ja bym raczej krotko napisal ze Pisma wyjasniaja czym jest Milosc.
To wlasnie Milosci mamy sie uczyc i ja zrozumiec tu na ziemi, by wrocic tam skad pochodzimy.
Mamy sie calym soba stac Miloscia to wtedy mozemy wrocic do Stworcy.
Wszystko co opisuja pisma do jak instrukcja jak do tego dojsc i jak sie nauczyc Milosci.

No przecież ja napisałem bardzo krótko co Pismo Święte mówi na temat miłości. Tylko że poparłem wersetami z Pisma Świętego swoją wypowiedź.

Alez ja nie kwestionowalem twojego wpisu, tylko powtorzylem to innymi slowami, by to o czym piszemy bylo lepiej rozumiane.