Ok. nie ma o co kruszyć kopii.

Ale w sposób jaki On tego oczekuje - w duchu i prawdzie.

W duchu i prawdzie czyli konkretnie jak?

Tylko że protestanci (poza wyjątkami) łaskę rozumieją inaczej niż katolicy. Gdy protestant mówi, że "tylko łaską", ma na myśli, że wola ludzka nie musi współdziałać z łaską; że zbawia sama łaska, bo człowiek nawet mając łaskę nie jest w stanie przestrzegać przykazań Jezusa; że spełnianie przykazań jest obojętne Bogu, ani nakazane, ani zakazane; że Jezus nie jest prawodawcą, którego trzeba słuchać; że do zachowania stanu usprawiedliwienia nie są konieczne dobre uczynki; że dobre uczynki spełniane nie tylko z miłości, ale też dla otrzymania życia wiecznego są grzechem niewiary; że jedynym grzechem śmiertelnym jest niewiara, a grzechy uczynkowe nie mają znaczenia dla zbawienia; że dobrymi uczynkami nie można zasłużyć na wzrost łaski i życie wieczne.

Tak rozumiane protestanckie hasło "tylko łaską" zasługuje na wyszydzenie, bo rozum ma wyszydzać głupotę i nieprawdę, żeby obronić mądrość i prawdę. Ich łaska jest łaską bluźnierczą i szatańską. Ludzie rozumiejący łaskę po protestancku są wykluczeni z Kościoła powszechnego - przeciwko powyższym protestanckim twierdzeniom o łasce Sobór Trydencki ogłosił:

"4. Gdyby ktoś mówił, że ludzka wolna wola, poruszana i pobudzana przez Boga, w niczym nie współdziała z Bożym pobudzeniem i wezwaniem, przez co przysposabiałaby się i przygotowywała na otrzymanie łaski usprawiedliwienia, ani nie może się sprzeciwić, jeśli by chciała, ale jak coś bezduszne niczego w ogóle nie czyni i pozostaje bierna142 – niech będzie wyklęty.
(...)
9. Gdyby ktoś mówił, że bezbożny usprawiedliwiany jest samą wiarą w tym sensie, że do otrzymania łaski usprawiedliwienia nie potrzeba żadnego innego współdziałania, i żaden udział nie jest konieczny, żeby z poruszenia własnej woli przygotował się i przysposobił – niech będzie wyklęty.
(...)
18. Gdyby ktoś mówił, że nawet człowiek usprawiedliwiony i posiadający łaskę nie jest w stanie zachować przykazań Bożych – niech będzie wyklęty.
19. Gdyby ktoś mówił, że jedynym przykazaniem Ewangelii jest wiara, a inne są obojętne i dowolne, ani nakazane ani zakazane153 , albo że dziesięć przykazań nie dotyczy chrześcijan154 – niech będzie wyklęty.
20. Gdyby ktoś mówił, że człowiek usprawiedliwiony, bez względu na stopień doskonałości, nie jest zobowiązany przestrzegać przykazań Boga i Kościoła, ale tylko wierzyć, jakby Ewangelia była prostą i bezwzględną obietnicą życia wiecznego, bez warunku przestrzegania przykazań155 – niech będzie wyklęty.
21. Gdyby ktoś mówił, że Bóg dał ludziom Jezusa Chrystusa jako Odkupiciela, któremu mają ufać, a nie również jako prawodawcę156, którego mają słuchać – niech będzie wyklęty.
(...)
24. Gdyby ktoś mówił, że otrzymanej sprawiedliwości nie utrzymuje się ani nie zwiększa wobec Boga dobrymi uczynkami, ale że są one tylko owocami i znakami uzyskanego usprawiedliwienia, a nie także przyczyną jego wzrostu159 – niech będzie wyklęty.
(...)
26. Gdyby ktoś mówił, że sprawiedliwi za dobre uczynki dokonane w Bogu161 nie powinni oczekiwać ani mieć nadziei na wieczną nagrodę od Boga przez Jego miłosierdzie i zasługę Jezusa Chrystusa, jeśli w czynieniu dobra i przestrzeganiu Bożych przykazań wytrwali aż do końca162 – niech będzie wyklęty.
27. Gdyby ktoś mówił, że jedynym grzechem śmiertelnym jest niewiara163, albo że raz otrzymanej łaski nie można stracić przez żaden inny grzech, bez względu na jego ciężar i wielkość, z wyjątkiem niewiary – niech będzie wyklęty.
(...)
32. Gdyby ktoś mówił, że dobre czyny człowieka usprawiedliwionego są darami Bożymi w takim sensie, że nie są zarazem dobrymi zasługami tegoż usprawiedliwionego, albo że usprawiedliwiony dobrymi czynami, spełnionymi z pomocą łaski Bożej i przez zasługę Jezusa Chrystusa (którego jest żywym członkiem), nie zasługuje prawdziwie na wzrost łaski, życie wieczne i jego osiągnięcie (jeśli umrze w stanie łaski) oraz na wzrost chwały169 – niech będzie wyklęty." (Trydent, Dekret o usprawiedliwieniu, Sesja 6)

Dlatego ekumenizm spełni swój cel tylko wówczas, jeśli protestanci porzucą potępione tu twierdzenia (oraz te, których tu nie zacytowałem). W przeciwnym razie łączenie się z nimi przez wspólną Eucharystię byłoby ciężkim grzechem.

Bardzo slusznie.
Kosciol dawniej i dzis (jak to mowi tytul watku) staral sie i stara isc sladami Jezusa, ktory ciagle odwolywal sie do konkretnych przykladow. Mysle o setniku, Marii i Marcie i wielu innych.
W pierwszym tysiacleciu ogol wiernych wypowiadal sie o tych, ktorzy "w duchu i prawdzie". Prawoslawie mniej wiecej robi tak do dzis. KRK w drugim tysiacleciu opracowal kryteria uznania kogos za swietego i dawac jako przyklad tych, ktorzy oddawali Ojcu czesc w duchu i prawdzie.
Przylacze sie do pytania Yarpen Zirgin - konkretnie jak Ty rozpoznajesz tych, ktorzy oddaja czesc w duchu i prawdzie?

Tak prawde mowiac "kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie" odnosi sie do mnie. Podejrzewam ze rowniez do wielu innych. Spiewamy "nie jestem godzien Panie bys w sercu moim byl". Moze cos w tym przeslaniu Franciszka jest.

Yarpen zadał inne pytanie.
Konkretnie jak w duchu i prawdzie?
Czyli w społeczności duchowej z Bogiem Ojcem znając prawdę przekazaną przez Ducha Św., który prowadzi i naucza osobiście dzieci boże.

A w jaki sposób weryfikujesz że to co uważasz za prawdę, pochodzi od Ducha Świętego?

W taki sam sposób jak to robili chrześcijanie 2000 lat temu, którym Ap. Jan przypominał w co zostali wyposażeni przez Pana Jezusa [I Jana 2.27]:Ale to namaszczenie, które od niego otrzymaliście, pozostaje w was i nie potrzebujecie, aby was ktoś uczył; lecz jak namaszczenie jego poucza was o wszystkim i jest prawdziwe, a nie jest kłamstwem, i jak was nauczyło, tak w nim trwajcie. + Biblia.

Intrygujące. Św. Jan pisał o namaszczeniu od Chrystusa, a Ty dodałeś do tego Biblię. Ale wiesz o tym, że pierwsi chrześcijanie jej nie mieli?

Owszem, ale ci, którzy nauczali (np. apostołowie) cytowali teksty pism ST.
Nie widzę tu sprzeczności, ani niczego intrygującego.

Bardzo slusznie.
Zaskakujace jak wszyscy swieci kosciola zostali pouczeni o wszystkim. I mieli czelnosc pouczac biskupow i papiezy. Zostali wyposazeni przez Pana Jezusa.
Przychodzi mi na mysl dzialalnosc Maksymiliana Kolbe. Jak to sie stalo ze Duch Sw zaprowadzil go do Rzymu aby np ogladal parade wolnomularzy. Albo wiedzial gdzie zaprojektowac siedzibe w Nagasaki.

Cytowali również z tekstów, które nie stały się częścią ST. Więc?


Intrygujące jest to, że Apostołowie, których ponoć słuchasz, nie wskazali Biblii jako wzorca do tego, aby poznawać czy ktoś oddaje cześć Bogu w duchu i prawdzie.

Ja również nie. Pytanie PeteraW dotyczyło innej kwestii.

No to popatrzmy:

Jak dla mnie dotyczyło.

Aha... Może byś tak odniósł się do faktu, że Apostołowie powoływali się w swoim nauczaniu także na teksty, które nie stały się częścią Pisma Świętego?

Pytanie dotyczyło mojej osoby,jak ja weryfikuję co jest pradą i pochodzi od Ducha Św., a nie jak ja weryfikuję kogoś innego - przeczytaj sobie jeszcze raz pytanie PeteraW.
Nie podoba Ci się moja odpowiedź, nie zgadzasz się z nią - ok.
Jednak dyskutowanie z nią jest bez sensu.
Odpowiedziałem PeterowiW i nie mam nic więcej do dodania.

A powiedz ile razy się powołali? Czy to była nagminna praktyka stosowana przez wszystkich?