Do PeterW

Poszukaj w internecie to znajdziesz że jest prawie pewne że 2 List Piotra nie został napisany przez Piotra ponieważ został napisany w 2 wieku gdy Apostoł Piotr już nie żył. A napisany został prawdopodobnie przez uczniów Pawła żeby to niby Piotr uwiarygodnił nauczanie Pawła.

Do Barney

Wszystkie cytaty z Biblii które podałeś to są listy napisane przez Pawła w których on sam siebie tytułuje apostołem. Nie ma innych tekstów oprócz 2 Listu Piotra opisanego wyżej w których ktokolwiek mówiłby o Pawle apostoł.

Hm.. Wikipedia pisze o jakiś wątpliwościach, ale dosyć delikatnych. Masz jakieś bardziej dokładne dane? Internet jako taki (sieć sieci w protokole IP) to żaden argument..

Nie "prawie pewne" tylko możliwe. I nic nie zmienia. Prawdopodobnie także niektóre listy Pawła nie są autorstwa Pawła, a Apokalipsa jest autorstwa innego Jana ni Jan Ewangelista.
To niczego nie zmienia.

A w ilu różnych natchnionych Pismach musi coś być napisane, byś uwierzył?

Lubczyk, prostota wiary jest dobra, pod warunkiem, że nie ma wokół takich, którzy wiarę podważają, przekręcają. Gdy w średniowieczu ktoś mieszkał na wsi, w życiu nie spotkał heretyka, to takiemu wystarczały podstawy wiary. Dzisiaj sytuacja jest inna. Dziś, tak jak na początku dziejów Kościoła, z każdej strony bombardują nas pogańskie idee oraz błędne interpretacje Pisma Świętego. Dlatego należy wzmacniać się w zrozumieniu Pisma i Przekazu Ojców, bo bez tego wiara będzie miotana wiatrami różnych błędów. Przez zaniedbanie własnej nauki można dać się zwieść i utracić zbawienie. Ludzie potrafią zadbać o wykształcenie świeckie, które ma dać im splendor i pieniądze. Potrafią ponieść znaczne koszty, żeby opłacić studia i materiały do nauki. Ale jakoś nie potrafią kupić materiałów, które mogą wzmocnić ich wiarę i ocalić ich zbawienie wieczne. Oczywiście fundamentem jest Pismo Święte. Problem w tym, że głębia Objawienia przerasta możliwości czytelnika, który raz na rok przerzuca kartki. Co można zrobić? Można czytać Pismo Święte cytowane w pismach Ojców Kościoła, począwszy od Ojców z pierwszych trzech wieków. Książka "Pierwsi świadkowie". Książka "Pierwsi apologeci greccy". "Wykład nauki apostolskiej" oraz "Adversus Haereses" Ireneusza z Lyonu. "Wybór pism" PSP5 Tertuliana. Pisma Hipolita Rzymskiego. "Pisma" i "Listy" Cypriana z Kartaginy. I późniejsze: "Mowy" Leona Wielkiego". "Panarion" Epifaniusza z Salaminy. "Kazania" Cezarego z Arles. Materiału jest tyle, że można go czytać i wracać do końca życia. Ojcowie tak obficie cytują Pismo, parafrazują i streszczają zawarte tam prawdy, że jest to jakby czytanie Pisma z komentarzem. Gdy się te rzeczy czyta, wtedy dobrze rozumie się naukę apostoła Pawła - np. to, że nie stoi ona w sprzeczności z nauką Pana Jezusa. I dopiero, gdy ma się wiedzę fundamentalną, czyta się Pismo Święte bez zgrzytów, bo się rozumie, o co chodzi w Objawieniu. Wtedy można powiedzieć, że człowiek pielęgnuje swoją wiarę.

QQBARA, Dziejów Apostolskich NIE napisał Paweł, a jednak czytamy:

"Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz? Kto jesteś, Panie? - powiedział. A On: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić." (Dzieje 9:3-6)

Szaweł udał się do Damaszku i zatrzymał się na ulicy Prostej. A tymczasem Jezus przemówił do Ananiasza:

"W Damaszku znajdował się pewien uczeń, imieniem Ananiasz. Ananiaszu! - przemówił do niego Pan w widzeniu. A on odrzekł: Jestem, Panie! A Pan do niego: Idź na ulicę Prostą i zapytaj w domu Judy o Szawła z Tarsu, bo właśnie się modli. /I ujrzał w widzeniu, jak człowiek imieniem Ananiasz wszedł i położył na nim ręce, aby przejrzał/. Panie - odpowiedział Ananiasz - słyszałem z wielu stron, jak dużo złego wyrządził ten człowiek świętym Twoim w Jerozolimie. I ma on także władzę od arcykapłanów więzić tutaj wszystkich, którzy wzywają Twego imienia. Idź - odpowiedział mu Pan - bo wybrałem sobie tego człowieka za narzędzie. On zaniesie imię moje do pogan i królów, i do synów Izraela. I pokażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia." (Dzieje 9:10-16)

QQBARA, do wyboru masz: uwierzyć w to, że Paweł głosił naukę Jezusa, albo zaprzeczyć natchnieniu powyższych fragmentów Pisma Świętego.

Do Jotef:

Ja nie uważam że cała Biblia jest natchniona tak jak katolicy i większość protestantów. Natomiast wierzę że Biblia zawiera Słowo Boże. Jednak jeżeli chcemy być uczciwi to musimy niestety przyznać że w Biblii jest trochę sprzeczności.

Na przykład powiedz mi który z fragmentów (Dziejów Apostolskich opisujących to samo wydarzenie zacytowane wyżej przez Ciebie) jest natchniony bo niestety są sprzeczne

1. Słyszeli lecz nie widzieli:
(Dz 9.7) Ludzie, którzy mu towarzyszyli w drodze, oniemieli ze zdumienia, słyszeli bowiem głos, lecz nie widzieli nikogo.
2. Widzieli lecz nie słyszeli:
(Dz 22.9) Towarzysze zaś moi widzieli światło, ale głosu, który do mnie mówił, nie słyszeli.

Na przykład to Ty nie wyrywaj tekstu z kontekstu..
Dz 9. 7
Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba. 4 A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: «Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?» 5 «Kto jesteś, Panie?» - powiedział. A On: «Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. 6 Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić».

Dz 22.9
Upadłem na ziemię i posłyszałem głos, który mówił do mnie: "Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?" 8 "Kto jesteś, Panie?" - odpowiedziałem. Rzekł do mnie: "Ja jestem Jezus Nazarejczyk, którego ty prześladujesz". 9 Towarzysze zaś moi widzieli światło, ale głosu, który do mnie mówił, nie słyszeli. 10 Powiedziałem więc: "Co mam czynić, Panie?" A Pan powiedział do mnie: "Wstań, idź do Damaszku, tam ci powiedzą wszystko, co masz czynić".

Wytęż wzrok i pokaż palcem części wspólne, a następnie sprzeczne. I teraz zastanów się, co w tych przekazach jest istotne. Czy fakt że Szaweł ujrzał światło i Chrystusa, który się go pyta o przyczynę prześladowania, a następnie mówi mu co ma dalej czynić? Czy to czy jego towarzysze usłyszeli głos ale go nie zrozumieli, czy nie usłyszeli (i też nie zrozumieli), czy może nie widzieli światła i nic z tego nie rozumieli, czy widzieli światło i też nie rozumieli? Co dla Ciebie jest istotne w tym przekazie? Że byli nierozumiejący co się dzieje towarzysze Szawła-Pawła, czy to że Szaweł-Paweł spotkał się z Jezusem?
Kiepściutko prowokujesz..

Oba. Wbrew dziwnemu przekonaniu, które przebija się z Twojego tekstu, Pismo Święte zostało spisane z natchnienia, a nie pod dyktando Ducha Świętego. Ew. sprzeczności wynikające np. z niedoskonałości ludzkiej pamięci, w żaden sposób nie przeczą jego natchnieniu.

Pierwszy fragment został napisany przez Łukasza jako opis faktów. Drugi fragment został napisany przez Łukasza jako wierna relacja, co powiedział Paweł w chwili krytycznej. W takich chwilach człowiek np. ma na myśli "ratunku mordują", a krzyczy "mordunku ratują". W chwili wielkiego napięcia można się przejęzyczyć.

Apostoł wypowiedział to w okolicznościach następujących:

Dap 21:35 Kiedy [Paweł] znalazł się na schodach, doszło do tego, że żołnierze musieli go nieść z powodu naporu tłumu.
Dap 21:36 Wielki tłum bowiem szedł za nim, wołając: Zgładź go!
Dap 21:37 A gdy Paweł miał być wprowadzony do twierdzy, zapytał dowódcę: Czy wolno mi coś do ciebie powiedzieć? A on odpowiedział: Mówisz po grecku?
Dap 21:38 Czy nie jesteś tym Egipcjaninem, który przed tymi dniami wzniecił rozruchy i wyprowadził na pustynię cztery tysiące zabójców?
Dap 21:39 A Paweł powiedział: Jestem Żydem z Tarsu, obywatelem znacznego miasta w Cylicji. Dlatego proszę cię, pozwól mi przemówić do ludu.
Dap 21:40 Gdy pozwolił, Paweł, stojąc na schodach, dał ręką znak ludowi, a gdy nastała wielka cisza, przemówił po hebrajsku:

I w takich okolicznościach Paweł powiedział to zdanie:

Dap 22:9 A ci, którzy byli ze mną, wprawdzie widzieli światłość i przestraszyli się, ale głosu tego, który do mnie mówił, nie słyszeli.

Ale czytaj dalej:

Dap 22:11 A ponieważ zaniewidziałem z powodu blasku tej światłości, przyszedłem do Damaszku prowadzony za rękę przez tych, którzy byli ze mną.

A więc w samym fragmencie masz wyjaśnienie, że Paweł po prostu się przejęzyczył. Miał na myśli, że towarzysze słyszeli głos, ale światła nie widzieli, tylko wypowiedział to odwrotnie. Bo skoro Paweł zaniewidział z powodu światła, to i towarzysze zaniewidzieliby, gdyby ujrzeli światło. A przecież czytamy, że to oni prowadzili Pawła za rękę, więc widzieli dobrze. Łukasz był tak staranny, że wiernie opisał nawet przejęzyczenie Pawła.

Przy czytaniu Pisma Świętego trzeba myśleć.

Jeśli istnieje osobowy Stwórca – a istnieje – to musiał objawić się swemu stworzeniu. Bóg musiał się objawić, bo inaczej nie miałby prawa nas sprawiedliwie sądzić. Gdzie więc jest to objawienie? Bóg zadbał o to, by zapis objawienia był dostępny w Piśmie Świętym. Objawiał się na przestrzeni wszystkich wieków i sprawiał, by wybrani przez Niego ludzie (i ich sekretarze) zapisywali to objawienie. Dlatego całe Pismo jest natchnione - to Bóg decydował, co tam powinno było się znaleźć. A skoro tak, to nie mógłby dopuścić, by w Piśmie znalazły się rzeczy przeciwne objawieniu. Dlatego niemożliwą jest rzeczą, by Jezus nauczał tak, a apostoł Paweł odwrotnie. Łudzisz się, QQBARA. Wygląda to tak, jakbyś naczytał się w internecie jakichś sekciarskich treści. Ale to już wszystko było. Epifaniusz z Salaminy opisuje sektę Cerynta, który podważał autorytet Pawła jako apostoła. Podobnie sekta ebionitów znieważała Pawła i przeciwstawiała go Jezusowi, a z kolei Jezusa uznawała za syna Józefa.

Wymysł dziedziczenia grzechu pierworodnego - jest bezzasadny.

To dlaczego przez wiele pokoleń przed Chrystusem Bóg zawierał z człowiekiem nowe przymierza, powoływał Proroków, by nawoływali do nawrócenia ?
Czy Bóg od Adama do Chrystusa był w ukryciu?
Czy Bóg nie szukał człowieka, czy nie pragnął miłości człowieka, nie kochał człowieka, nie pragnął, by człowiek żył zgodnie z Jego wolą, by człowiek Bogu oddawał cześć uwielbienie i chwałę?
Nie ma z góry dziedziczenia grzechu. Jest tylko przechodzenie i trwanie w grzechu poprzez zwiedzenie i skamieniałe serca ludzi, którzy nie chcieli otworzyć swojego serca na Boga.
Dlaczego Izraelici byli pod Zakonem? - bo chcieli służyć Bogu. Byli bardzo religijni i skrupulatni w swojej wyznawanej ustalonej przepisami wierze. Ale oni źle wierzyli, bo uważali, że wszytko, co czynią tu na ziemi - było z woli Bożej. Nie wierzyli w podszepty szatańskie, które uch zwodziły i prowadziły na drogę zła. Nie wierzyli w nieśmiertelność duszy - niebo, piekło. Wierzyli, że wszelkie działanie Boga - nagrody i kary, dotyczą tylko ich życia na ziemi. Oczekiwali króla Izraela, który przyjdzie od Boga i będzie nowym królem na ziemi, który ustanowi królestwo Izraela. Nie oczekiwali Króla, który doprowadzi do zbawienia ich dusz po śmierci. Oni widzieli wszystko fizycznie - dla ciała, dla życia ziemskiego.
Przecież Bóg przez te tysiąclecia przed Chrystusem zawsze był z człowiekiem i trwał przy człowieku - mimo grzeszności człowieka.
Człowiek trwał w ciemności, bo nie chodził w prawdzie Bożej, ale w szatańskim kłamstwie i dlatego inaczej widział Boga, przez co służył szatanowi i oddawał cześć demonom.
Jezus Chrystus narodził się na ziemi, by światłość zaświeciła w ciemności - by prawda zwyciężyła. By człowiek poznał prawdziwy obraz Boga. By człowiek wyznawał prawdziwego Boga, który od stworzenia człowieka zawsze kochał człowieka i trwał przy nim.
Przed narodzeniem Chrystusa większość ludzi szła na zatracenie, bo byli pod władzą szatana. Chrystus sprawił, że człowiek poznał prawdę i może się wyzwolić z pod szatańskiej nad nim władzy. Chrystus poprzez daną człowiekowi prawdę - wyzwolił człowieka z mocy szatana, bo przez wiarę w Chrystusa, wiarę w Jego prawdę, życie z tą prawdą - daje wolność - życie w Bogu i z Bogiem.

Ap.Paweł pisze: 5:15Lecz nie tak jak z upadkiem ma się sprawa z łaską; albowiem jeśli przez upadek jednego człowieka umarło wielu, to daleko obfitsza okazała się dla wielu łaska Boża i dar przez łaskę jednego człowieka, Jezusa Chrystusa.

Pisze, że nie wszyscy umarli przez upadek Adama - ale umarło wielu, tak przez Jezusa Chrystusa dla wielu będzie obfitowała łaska Boża.
Nie na wszystkich było dane potępienie, ale na tych, co nie słuchali Boga i nie wypełniali woli Bożej. Człowiek słuchał ustaleń ludzkich, a nie Bożych.
Święci Boży po śmierci mieszkali w Królestwie Bożym, grzesznicy szli do królestwa szatana na potępienie. Jezus otworzył dla ludzi drogę do Nieba, bo nauczył ludzi jaką drogą mają iść, by ta droga prowadził do Boga. Przecież Jezus nauczał o szerokiej drodze, którą grzesznicy szli na zatracenie oraz o wąskiej drodze, która prowadziła do Boga. Tą drogę nie wymyślił Jezus, bo ona już była prędzej. Jezus nauczał, że ona istnieje.

7:13Wchodźcie przez ciasną bramę; albowiem szeroka jest brama i przestronna droga, która wiedzie na zatracenie, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą.
7:14A ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do żywota; i niewielu jest tych, którzy ją znajdują.


Byli jednak tacy, którzy szli tą wąską drogą, która prowadziła do żywota, ale było ich niewielu.

Biorąc pod uwagę, że wstęp twojego posta wybrana jest zagraniem erystycznym, bo zakłada, że gdyby człowiek był z natury skażony grzechem pierworodnym, to Bóg by mu nie pomagał (co nie jest prawdą), ogólnie nie ufam temu postowi, bo reszta potem też trochę lawiruje.

Błędne wyciągnęłaś wnioski, ale to są twoje własne wnioski.
Ojciec nigdy nie odwraca się od swoich dzieci, mimo ich grzeszności.
Dziecko rodzi się duchowo czyste, bo było zawsze i jest obdarzone przez Boga czystą duszą.
Wraz ze wzrostem świadomości i poznania dobra i zła, dusza ulega skażeniu, bądź trwa w miłości Bożej. Jezus Chrystus jest jej ochroną i tarczą, by w niej trwała, bo Jezus dał prawdę, którą ma dusza się posilać. Dał wiarę czystą, nieskażoną, prawdziwą, wiarę, która daje zbawienie.

No patrz, a św. Paweł napisał, że wszyscy zgrzeszyli, czyli małe dzieci też są obarczone grzechem.

Wybrana, to co opisujesz to opis Maryji, Matki Jezusa, ktora trwala w Milosci Bozej.
Reszta niestety nie podchodzi nawet w niewielkim stopniu pod ten opis i stanowi wlasnie o tych ktorzy ulegaja skazeniu.

II List Piotra jest zacytowany przez Ireneusza z Lyonu (AH V, 23, 2) i mądrym ludziom to wystarczy.