Od kilku lat czytam Nowy Testament i tam widzę wyraźną różnicę pomiędzy tym co mówił Pan nasz Jezus Chrystus a tym co pisał w swoich listach Paweł z Tarsu który sam siebie nazwał Apostołem (trzynastym).
Dlaczego prawie nikt o tym nie mówi ?
Zarówno kościół katolicki jak i kościoły protestanckie uznają listy Pawła na równi z wypowiedziami Jezusa a przecież są różnice.
Najważniejsza dla nas to ta że Jezus pytany o to co trzeba zrobić żeby być zbawionym powiedział że trzeba przestrzegać przykazań, natomiast Paweł mówi że wystarczy wierzyć w Jezusa i nie trzeba przestrzegać przykazań. Co o tym sądzicie ? Czy ktoś że mną podyskutuje na ten temat ?

Daj ten cytat proszę.

Uznali go za apostoła inni apostołowie. Nie zapominaj też o tym, że Jezus mówił o tym, że jak przyjdzie Duch Święty to Objawi wszystko czego jeszcze apostołowie nie byli w stanie przyjąć.A możesz udowodnić tę ciekawostkę?Dawaj cytaty bo tak to nie wiadomo o czym mówisz.
Przypomnij sobie co Jezus mówił w czasie Ostatniej Wieczerzy

Zobacz, co Paweł głosił na temat przykazań:

"Obrzezanie nic nie znaczy i nieobrzezanie nic nie znaczy, tylko zachowywanie PRZYKAZAŃ Boga." (1Kor 7:19)

"Dzieci, bądźcie posłuszne waszym rodzicom w Panu, bo jest to sprawiedliwe. Czcij swego ojca i matkę – jest to pierwsze PRZYKAZANIE z obietnicą; Aby ci się dobrze powodziło i abyś długo żył na ziemi." (Efez 6:3)

"Ponadto, bracia, prosimy was i zachęcamy przez Pana Jezusa, abyście – według otrzymanego od nas pouczenia o tym, jak należy postępować i podobać się Bogu – coraz bardziej w tym obfitowali. Wiecie przecież, jakie NAKAZY daliśmy wam przez Pana Jezusa." (1Tes 4:1)

Mowa jest tutaj o przykazaniach Nowego Przymierza, tj. nowej umowy Boga z ludźmi. Chcąc zrozumieć apostoła Pawła, trzeba uwzględnić, że rozróżniał on Prawo Nowego Przymierza i prawo Starego Przymierza. Sam o tym napisał:

"Dla tych, co są pod Prawem [tzn. dla Żydów], byłem jak ten, który jest pod Prawem - choć w rzeczywistości nie byłem pod Prawem [żydowskim] - by pozyskać tych, co pozostawali pod Prawem. Dla nie podlegających Prawu [żydowskiemu] byłem jak nie podlegający Prawu - nie będąc zresztą wolnym od prawa Bożego, lecz podlegając prawu Chrystusowemu [tzn. Prawu Nowego Przymierza] - by pozyskać tych, którzy nie są pod Prawem." (1Kor 9:20-21)

A zatem Paweł przyznaje, że NIE jest pod prawem ST, a zarazem jest pod Prawem Nowego Przymierza. Prawo Nowego Przymierza to są wszystkie przykazania Pana Jezusa dane dla Nowego Przymierza (w tym przykazanie miłości i Dekalog wyjaśniony w duchu nowotestamentalnym). Te przykazania Paweł nakazuje przestrzegać pod groźbą utraty zbawienia. Gdy natomiast Paweł przeciwstawia wiarę prawu, ma na myśli prawo Starego Przymierza w sensie tych przykazań ST, których Jezus nie włączył do Nowego Przymierza (np. obrzezanie, sabaty, koszerność), jak również w sensie, że Żydzi szukali zbawienia w tymże prawie, uznając, że odkupienie Jezusa jest zbędne. Oto przykład. Jezus mówi do Żydów:

Jana 5:39-40
(39) Badacie Pisma, bo sądzicie, że macie w nich żywot wieczny; a one składają świadectwo o mnie;
(40) Ale mimo to do mnie przychodzić nie chcecie, aby mieć żywot.

Chrystus obala błąd faryzeuszy, mianowicie przekonanie, że zbawienie mogą Żydzi osiągnąć przez poznawanie prawa Mojżeszowego (J. 7:49) i starania w jego spełnianiu (zamiast przez Nowe Przymierze Jezusa). Wiersz 39 pokazuje, że Żydzi wierzyli w zbawienie przez Pismo, którego fundamentem był Pięcioksiąg, czyli Prawo Mojżeszowe. Z tego powodu gardzili zbawieniem, które dał Jezus (w. 40). Kwestia była taka: czy zbawienie jest przez Pięcioksiąg i Stare Przymierze, czy przez naukę i odkupienie Jezusa, ogólnie Nowe Przymierze? Tę właśnie kwestię rozstrzygał apostoł Paweł, nauczając, że zbawienie dokonuje się nie przez Pięcioksiąg-Prawo (stare Objawienie i Przymierze), tylko przez Nowe Przymierze, przez wiarę w nowe Objawienie Jezusa – taką wiarę, która trwa w posłuszeństwie temu nowemu Objawieniu. Skoro Syn Boży objawił prawdę o odkupieniu i nowym narodzeniu i dał przykazania dostosowane do odrodzonych, to wierzący mają być posłuszni już nie Mojżeszowi, tylko Mesjaszowi. Nie Pięcioksięgowi-Prawu, tylko Mesjaszowi. Stąd Pawłowe przeciwstawienie: Prawo kontra wiara (w Jezusa).

A zatem to nie Paweł wymyślił konflikt między szukaniem zbawienia w Prawie (Pięcioksięgu, Starym Przymierzu) a wiarą (że Jezus i Jego Przymierze jest jedyną drogą zbawienia). Konflikt między szukaniem zbawienia w Prawie a szukaniem zbawienia w Mesjaszu ogłosił sam Jezus. Paweł jedynie powtórzył powyższe nauki Pana. Żydzi argumentowali, że w ten sposób Paweł obala Pięcioksiąg-Prawo. Paweł odpowiadał, że Nowe Przymierze nie obala istoty prawa Starego Przymierza, bo zamierzenie prawa (miłość) realizuje się, gdy człowiek ma w sercu miłość płynącą z odnowionego sumienia i z wiary w Odkupiciela („końcem przykazania jest miłość z czystego serca i z dobrego sumienia, i z wiary nieobłudnej”, 1 Tm 1:5; „końcem bowiem prawa jest Chrystus”, Rz. 10:4). Chodzi tu o koniec prawa w sensie końca Starego Przymierza, bo właśnie zawiązano Nowe Przymierze z nowym Prawem. Człowiek odrodzony z wody i z Ducha (uwolniony od władzy grzechu) nie potrzebuje już ponad 600 przykazań Pięcioksięgu, które były dostosowane do niewolników grzechu. Potrzebuje tylko tego, do czego Pięcioksiąg był zaledwie wstępem, przygotowaniem. Wiara w naukę Jezusa, oczyszczone, dobre sumienie i płynąca z tego miłość uczynkowa jest istotą i wypełnieniem prawa Starego Przymierza:

Mat. 22:34-40
(37) A Jezus mu odpowiedział: Będziesz miłował Pana, swego Boga, całym swym sercem, całą swą duszą i całym swym umysłem.(...)
(39) (...) Będziesz miłował swego bliźniego jak samego siebie.
(40) Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy.

Mat. 7:12
(12) Wszystko więc, co chcecie, aby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie. To bowiem jest Prawo i Prorocy.

Tak więc miłość była istotą prawa Mojżeszowego. „To bowiem jest Prawo i Prorocy” – objawia Jezus. Miłość dana przez Jezusa w odrodzeniu jest sednem, celem, zamierzeniem, wykonaniem i zarazem końcem prawa Mojżeszowego. Dlatego Paweł naucza:

Gal. 5:14
(14) Całe bowiem prawo wypełnia się w tym jednym słowie, mianowicie: Będziesz miłował swego bliźniego jak samego siebie.

Miłość wypływa z sumienia dobrego – mówi Paweł w 1 Tm 1:5. Kto więc przyjął przez wiarę dobre sumienie (1 Ptr 3:21), ten przez spełnianie przykazań wiary i miłości wypełnia Prawo Chrystusa, a wypełniając Prawo Chrystusa wypełnia zarazem istotę prawa Starego Przymierza (które już nie obowiązuje, ale jego istota-miłość przeszła do Nowego Przymierza).

A więc cytaty. Najpierw Paweł: (Rz 3.20) "Jako że z uczynków Prawa żaden człowiek nie może dostąpić usprawiedliwienia w Jego oczach. Przez Prawo bowiem jest tylko większa znajomość grzechu." (Ga 2.16) "A jednak przeświadczeni, że człowiek osiąga usprawiedliwienie nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, lecz jedynie przez wiarę w Jezusa Chrystusa, my właśnie uwierzyliśmy w Chrystusa Jezusa, by osiągnąć usprawiedliwienie z wiary w Chrystusa, a nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, jako że przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków nikt nie osiągnie usprawiedliwienia" (Ef 2,8) "Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: 9 nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił" i kilka innych podobnych.

A co mówi Jezus?: (Mt 19.16)
A oto zbliżył się do Niego pewien człowiek i zapytał: «Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne?» 17 Odpowiedział mu: «Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden tylko jest Dobry. A jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania». 18 Zapytał Go: «Które?» Jezus odpowiedział: «Oto te: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, 19 czcij ojca i matkę oraz miłuj swego bliźniego, jak siebie samego!" (Mt 5.17) "Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić6. 18 Zaprawdę. bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. 19 Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim"

DLACZEGO NIE WIDZĄ TEGO TEOLOGOWIE K.K I KOŚCIOŁÓW PROTESTANCKICH ? Może dlatego: (Mt 11.25)
"W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom".

Kolejny, któremu się wydaje, że odkrył coś, co przegapili inni...

Nie, QQBARA, nie przegapiono tego. Po prostu nie znasz nauczania Kościoła i wydaje Ci się, że te nauki, które wskazałeś, są ze sobą sprzeczne. Natomiast Ty nie widzisz tego, że chociażby same nauki Pawła, które wskazałeś, dotyczą zupełnie innych kwestii, bo chociażby usprawiedliwienie i zbawienie to nie jest to samo.

Wyjaśnijmy to. Podajesz Rz 3:20:

(Rz 3.20) "Jako że z uczynków Prawa żaden człowiek nie może dostąpić usprawiedliwienia w Jego oczach. Przez Prawo bowiem jest tylko większa znajomość grzechu."

Sens: Paweł mówi w 3:9, że "wszyscy są pod grzechem", tzn. wszyscy nieochrzczeni. Z tego właśnie powodu (z powodu grzechu pierworodnego i grzechów własnych) nie mogą dostąpić usprawiedliwienia w Bożych oczach, choćby spełniali wiele uczynków prawa - mówi Paweł w 3:20. Bo jeśli nawet Żydzi starają się przestrzegać prawo Starego Przymierza, to nie mając wiary w Jezusa, Chrztu i Bierzmowania, nie mogą być usprawiedliwieni przed Bogiem. Streszczając myśl Pawła: przez Stary Testament (uczynki prawa ST) żaden człowiek nie może dostąpić usprawiedliwienia w Bożych oczach. Zgadzasz się z Pawłem, QQBARA, czy wolisz wierzyć, że zbawienie jest możliwe bez Chrystusa, na mocy samego prawa ST?

Drugi fragment.

(Ga 2.16) "A jednak przeświadczeni, że człowiek osiąga usprawiedliwienie nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, lecz jedynie przez wiarę w Jezusa Chrystusa, my właśnie uwierzyliśmy w Chrystusa Jezusa, by osiągnąć usprawiedliwienie z wiary w Chrystusa, a nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, jako że przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków nikt nie osiągnie usprawiedliwienia"

Sens: Paweł pisze to do chrześcijan z Galacji, którzy dali się zwieść, jakoby do zbawienia konieczne było obrzezanie. Paweł tłumaczy im, że skoro Chrystus nie wymaga obrzezania, to szukanie zbawienia w obrzezaniu jest aktem zaparcia się wiary w jedynozbawczość Chrystusa. Bo skoro uważasz, że do zbawienia potrzebujesz czegoś spoza woli Chrystusa, to nie wierzysz, że Chrystus wystarcza do zbawienia. Skoro uważasz, że do zbawienia potrzebujesz Starego Przymierza (obrzezanie i sabaty jako uczynki prawa), to trzeba ci wytłumaczyć, że "człowiek osiąga usprawiedliwienie nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, lecz jedynie przez wiarę w Jezusa Chrystusa" - czyli przez Nowe Przymierze. Ponieważ uczynki obrzezania i sabatów były aktami zaparcia się wiary w jedynozbawczość Jezusa, dlatego Paweł nazywa je uczynkami prawa (Starego Przymierza). Bo skoro Jezus nie włączył ich do wiary, której mamy być posłuszni, to nie należą do wiary nowotestamentalnej. Ponieważ uczynki obrzezania i sabatów były aktami zaparcia się wiary w Jezusa, dlatego Paweł przeciwstawia je wierze. Mając oczywiście na myśli wiarę nowotestamentalną, czyli "wiarę działającą przez miłość" (Gal. 5:6). Trzeba rozumieć, że u Pawła wiara oznacza nie tylko to, że się wierzy, ale też całokształt nauk, które są głoszone i którym trzeba być posłusznym. Stąd określenia "słuchanie wiary" (Gal. 3:2), "posłuszni wierze" (Dzieje 6:7) i "posłuszeństwo wierze" (Rzym. 1:5; 16:26). Dlatego tak naprawdę "uczynki prawa" oznaczają tu przykazania poza-Jezusowe, a określenie "wiara" oznacza nauki i przykazania Jezusa i posłuszeństwo im. W takim sensie zbawienie jest przez wiarę, a nie przez uczynki prawa. Czy teraz wszystko jasne? Jeśli tak, to trzeciego fragmentu nie muszę wyjaśniać. A to, że Paweł rozumiał wiarę zarazem jako posłuszeństwo nakazom tej wiary, to masz zapisane w tym samym Liście do Galatów:

Gal 6:2 Jedni drugich brzemiona noście, a tak wypełniajcie prawo Chrystusa.
(...)
Gal 6:7 Nie łudźcie się, Bóg nie da się z siebie naśmiewać. Co bowiem człowiek sieje, to też żąć będzie.
Gal 6:8 Bo kto sieje dla swego ciała, z ciała żąć będzie zniszczenie. Kto zaś sieje dla Ducha, z Ducha żąć będzie życie wieczne.
Gal 6:9 A w czynieniu dobra nie bądźmy znużeni, bo w swoim czasie żąć będziemy, jeśli nie ustaniemy.
Gal 6:10 Dlatego więc, dopóki mamy czas, czyńmy dobrze wszystkim, a zwłaszcza domownikom wiary.

A zatem Paweł głosił zbawienie przez wiarę, ale "wiarę działającą przez miłość", tzn. taką, której człowiek jest posłuszny w uczynkach, do których wiara i miłość nas nakłania. Tę myśl warto dla jasności rozwinąć.

Dzięki mocy Chrztu, Bierzmowania i Eucharystii jest w nas wiara i jest w nas miłość na tyle mocne, by dobrze czynić. Ale istnieją też wewnętrzne i zewnętrzne pokusy, które same w sobie nie są grzechem. Można je nazwać obrazowo grzechem kuszącym. Posiadamy też wolność woli. Dlatego ani wiara i miłość nie są w stanie zmusić nas do dobrych czynów, ani pokusy nie są w stanie zmusić nas do złych czynów. Bóg dał nam wolność wyboru między wiarą i miłością a grzechem. Jeśli wybieramy grzech, zapieramy się wiary i miłości. Apostoł Paweł tak właśnie to określił:

1Tm 5:8 A jeśli kto o swoich, zwłaszcza o domowników nie ma starania, ten zaparł się wiary i jest gorszy od niewierzącego.

A zatem przez brak dobrych uczynków człowiek zapiera się swej wiary - według Pawła. Jak to się ma do twoich zarzutów względem Pawła? Jeśli chcesz być w porządku, to gdy zrozumiesz swój błąd, powinieneś przeprosić Pawła publicznie za oczernienie go.

Jotef, opisałeś się tu a ja "ni w ząb" nic z tego nie zrozumiałam. Powiem Ci jak mnie uczyli księża w kościele katolickim, w małym miasteczku na wschodzie Polski, tj. w lubelskim i w czasie kiedy to były już jedne z ostatnich lekcji religii w salkach, a było to przygotowanie do Pierwszej Komunii. Sedno tej nauki praktcznie można streścić w trzech zdaniach. Pan Jezus cierpiał za nasze grzechy, za moje, dał się poniżyć wyszydzić i ukrzyżować dlatego Jemu radość sprawia największą jak ja wychodzę z tych grzechów i staram się ich nie popełniać z wdzięczności do Pana Jezusa. Największą radość Jemu sprawia to gdy ja już przestaję popełniać grzechy wtedy pocieszam Go w Jego bólu gdy cierpi nadal bo inni grzesznicy go obrażają. To nie Żydzi ukrzyżowali Jezusa, chociaż oni historycznie są odpowiedzialni za śmierć ale moje grzechy go przybiły kiedyś do krzyża. A jak śpiewało się "Ludu mój ludu czemuś mnie opuścił..." to wiadomo było że chodzi o wiernych w kościele a nie żydowski lud z Izraela. Nie było żadnych gitar i przyśpiewek czy klaskania bo to była poważna uroczystość i doniosła a nie potańcówka. Pieśni same eucharystyczne o przyjęciu po raz pierwszy Pana Jezusa do serca. W kościele nie mówiło się o żadnym nawracaniu innych bo było wiadomo że od tego są misjonarze. Nie było nawet mowy o żadnej innej religii. Centrum wiary to był krzyż, cierpienie Jezusa za grzesznika i odpowiedź na to cierpienie w formie wdzięczności czyli uczynków lub poprostu unikania grzechów ciężkich i żalu za grzechy lekkie. Księża też cale dnie modlili się z wiernymi i to głównie z babciami starszymi i jakoś im to nie przeszkadzało i nie ciągneli do ludu żeby przebywać z wiernymi. Telewizji nawet nie mieli w pokojach. Pisma św. się nie czytało, tylko na kazaniach bo nie było takiej potrzeby. Każdy wiedział jak umarł Jezus i to wystarczyło a reszta inicjatywy należała do człowieka. Świat wiadomo wciągał ludzi w swój wir, ale wówczas umocnienie schronienie i Jezusa człowiek znajdował w kościele jeśli szukał lub borykał się sam z problemami. Ja dziś muszę wychodzić z kościoła gdy tam słyszę o .... islamie.

Do Jotefa:

Jotef dziękuję za Twoje wyjaśnienia. Widzę że znasz trochę teologii. Czyli streszczając wg Ciebie Paweł mówiąc o uczynkach miał na myśli uczynki starego zakonu takie jak obrzezanie i kilkaset innych a nie przestrzeganie 10 przykazań Boga. Muszę to przeanalizować.

Ja naprawdę nie chcę oczerniać Pawła ale gdy widzę że to co pisze Paweł różni się od tego co mówił Jezus to ja zdecydowanie wybieram Jezusa ponieważ Paweł był tylko człowiekiem a Jezus jest Bogiem a to ogromna różnica.

A co powiesz o tym że Paweł jest apostołem ?

Jezus sam wybrał i powołał 12 apostołów. Gdy Judasz go zdradził, pozostali apostołowie (jedenastu) wybrali Macieja na dwunastego. (DZ 1.21) "Trzeba więc, aby jeden z tych, którzy towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał z nami, 22 począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba, stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania». 23 Postawiono dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, z przydomkiem Justus, i Macieja. 24 I tak się pomodlili: «Ty, Panie, znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego wybrałeś, 25 by zajął miejsce w tym posługiwaniu i w apostolstwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść swoją drogą». 26 I dali im losy, a los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu apostołów"
Wynika z tego że Paweł sam się ogłosił 13 apostołem bo inni go nie wybrali. Zresztą Paweł nie był z Jezusem od początku a więc nie mógł być wybrany apostołem według kryteriów ogłoszonych przez innych apostołów.
Co powiesz na ten temat ?



Do Yarpen Zirgin:

Napisałeś: „Kolejny, któremu się wydaje, że odkrył coś, co przegapili inni... „

Kiedyś myslałem że wystarczy słuchać księży w K.K. ponieważ oni wszystko wiedzą co trzeba o chrześcijaństwie. Wsród nich jest tylu profesorów teologii, uczonych, biskupów itd. Później zauważyłem że trzeba jednak szukać samemu ponieważ ci księża czasem nauczają w kościele o różnch dziwnch rzeczy o tym o czym pisała Lubczyk czyli o ….. islamie (że niby wierzymy w tego samego Boga). Mówią o tym że nie ma piekła (mówił o tym generał zakonu Jezuitów w wywiadzie dla włoskiej gazety) i wiele innych spraw.
A więc szukam sam i sam muszę dla siebie odkrywać to co czasem inni już odkryli.

Do cytatów biblijnych używamy koloru niebieskiego. Innych kolorów na forum userzy nie stosują.R.

Aby zrozumieć, iż nie jest to konflikt, lecz kontynuacja, trzeba głęboko rozważyć w jakim sensie Stare Prawo jest zniesione, a w jakim sensie zachowane. Problem w tym, że używa się tego określenia (a także określenia "Zakon") na różne rzeczy - na przykazania, na normy starotestamentowe liturgiczne i prawne, wreszcie na ciąg zapowiedzi - typów (pascha, wąż miedziany itd) zmierzających do tego co zapowiadały (Eucharystia, ukrzyżowanie itd).

Gdy się te znaczenia pomiesza, można odnieść takie wrażenie jak założyciel wątku (i autorzy różnych filmów na ten temat).

To wszystko obala choćby taki tekst św.Pawła:
„Czy więc przez wiarę obalamy Prawo? żadną miarą! Tylko Prawo właściwie ustawiamy.”/Rz 3,31/

Kto odpowie na moje pytanie podane wyżej tzn Czy Paweł z Tarsu był 13 apostołem ?

13 apostołem był Maciej. Paweł był 14.

Po pierwsze, to jak chcesz się dowiadywać, co np. powiedział jakiś ksiądz, z którego fragment wypowiedzi jakaś gazeta robi sensację, to trzeba dotrzeć do źródła i znaleźć komplet. Często się bowiem okazuje, że miał na myśli coś innego, niż nagryzmolił redaktorzyna szukający tematu na pierwsza stronę.
Po drugie, wyważasz otwarte drzwi, a nie szukasz odpowiedzi. Zabierz się najpierw za przygotowanie merytoryczne do wyjaśniania Pisma Świętego (czego ci brakuje, a co widać choćby po myleniu zbawienia i usprawiedliwienia), a potem dopiero czytaj Biblię w poszukiwaniu nauczania w nim zawartego.
Po trzecie, zanim zaczniesz "po drugie", zapoznaj się dokładnie z nauczaniem Kościoła.

Aha... Św. Paweł nie był jednym z Dwunastu, mimo iż był Apostołem Pogan. "Trzynastym" Apostołem był Maciej wybrany w miejsce Judasza.

Piotr w swoim 2 Liście w pełni akceptuje Pawła

2 P 3
11 Skoro to wszystko w ten sposób ulegnie zagładzie, to jakimi winniście być wy w świętym postępowaniu i pobożności, 12 gdy oczekujecie i staracie się przyspieszyć6 przyjście dnia Bożego, który sprawi, że niebo zapalone pójdzie na zagładę, a gwiazdy w ogniu się rozsypią. 13 Oczekujemy jednak, według obietnicy, nowego nieba i nowej ziemi7, w których będzie mieszkała sprawiedliwość. 14 Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się, aby [On] was zastał bez plamy i skazy - w pokoju, 15 a cierpliwość Pana naszego uważajcie za zbawienną, jak to również umiłowany nasz brat Paweł według danej mu mądrości napisał do was, 16 jak również we wszystkich listach, w których mówi o tym. Są w nich trudne do zrozumienia pewne sprawy, które ludzie niedouczeni i mało utwierdzeni opacznie tłumaczą, tak samo jak i inne Pisma, na własną swoją zgubę.

Najpierw Macieja (w miejsce Judasza) (Dz 1,26)
Potem innych. Specjalne miejsce zajmuje Paweł namaszczony bezpośrednio przez Boga -Biblia mówi o nim "apostoł" dość często (Rz 1,1;11,13;1 Kor 1,1;9,1-2.5;15,9;2 Kor 1,1;Gal 1,1;1,17;Ef 1,1;Kol 1,1;1 Tm 1,1;2,7;2 Tm 1,1;1,11;Tyt 1,1;1 Tes 1,1;Dz 14,4;14,14)

Jednak Biblia "nazywa apostołami" także innych :
-Andronika i Juniasa (Rz 16,7)
-Sylwana i Tymoteusza (1 Tes 1,1 w połączeniu z 1 Tes 2,7) Co do tego ostatniego wiemy nawet że został ustanowiony przez nałożenie rąk (1 Tm 4,14)

-Barnabę Dz 14,4;14,14
Paweł wymienia "apostoła" jako urząd w Kościele (1 Kor 12,28 tę samą myśl powtarza w Ef 4,11)
Także Piotr mówi o miejscowych apostołach (2 Ptr 3,2)

Oczywiśćie Dwunastu którzy chodzili z Panem pamiętamy w sposób szczególny (Ap 21,14) - ale jak widać to nie znaczy że tytuł "apostoła" do nich się ogranicza.