Dziękuje za radę. Nie wątpię, że wiele belek muszę usuwac. To słowo zawsze aktualne, i dzięki za nie.

Tu jednak nie rozmawiamy ani o mnie, ani o Yarpenie. Przejrzałem 7 stron tego wątku. Nie napisal ani słowa dlaczego nie uważa tak a nie inaczej w sprawie określenia relacji Pismo-Tradycje na IV sesji Soboru, nie wiem zreszta co w oģóle uważa. Poza obelgami i pomowieniami nie napisal nic wiecej.
Ja uzasadnilem to co pisze. Można sie z tym nie zgadzac, można miec inne zdanie, może to byc nieprzekonujące lub zwyczajnie błędne. Nie zamierzam niczego nikomu udowadniac ani przekonywac do czegos, nie do tego - przynajmiej zgodnie z regulaminem, który zaakceptowaliśmy - służy to forum. Jeśli Yarpen ms jakikolwiek pogląd na to, że ojcowie w Trydencie zamierzali w dekrecie na IV sesji przesądzić pytanie o materialną wystarczalność Pisma, to niech o tym napisze
Chętnie poznam, co nie znaczy, że musze go podzielać. Pogląd, a nie jedynie obelgi i insynuacje. Nie o belki ani drzazgi chodzi, ani moje ani Yarpena, ani o nas w ogóle, ale o wypowiedzi na Forum.

A tak trochę z innej beczki: czytałem,że Marcin Luter odrzucił Kościół i odrzucił skierowane do niego zaproszenie do wzięcia udziału w Soborze Trydenckim. Z Panem Bogiem!

Co oznacza "odrzucić Kościół" - będziemy się w tym różnili, mamy odmienne eklezjologie, wiec zostawmy.
Luter zmarł 2 miesiące po tym, jak zaczęła się pierwsza sesja. A próbowano zwołać reformatorski sobór w Trydencie ponad 20 lat. W połowie lat 40tych podziały były po obu stronach już na tyle trwale, a charakter zwoływanego soboru na tyle polemiczny, że na porozumienie nie było szans. Już w XIX von Harnack pisał, odnosząc się do dekretu o usprawiedliwieniu (to już po śmierci Lutra było), że gdyby uchwalony został pokolenie wcześniej, protestancka reformacja nie miałaby racji bytu.

Odrzucił Kościół jako pewnego rodzaju pośrednika między Jezusem, Bogiem a ludźmi. Niektórzy katoliccy publicyści idą jeszcze dalej i twierdzą,że można powiedzieć,że Marcin Luter jest ojcem twierdzenia: "Chrystus- tak, Kościół-nie". Sobór Trydencki i Kościół nauczają,że usprawiedliwia nas wiara ukształtowana przez miłość, a ostatecznie sam Jezus, a nie moja wiara mnie zbawia. Pozdrawiam

W Dużym Katechiźmie, jednej z ksiąg wyznaniowych, ks. Marcin Luter, pisał o Kościele, że jest "Matkę każdego chrześcijanina, rodzącą i karmiącą go
przez Słowo Boże, które Duch Święty objawia i rozpowszechnia (...).
I tak aż do sądnego dnia pozostanie Duch Św. z chrześcijaństwem, czyli ze zborem świętych, przez który przyprowadza nas do Chrystusa i którym się posługuje, aby Słowo rozbrzmiewało i było opowiadane; przez nie zaś sprawia i pomnaża uświęcenie, by zbór codziennie rósł i wzmacniał się w wierze, i wydawał owoce, jakie On (Duch Św.) rodzi. ". Do dziś Kościół do się przyznaje i tego uczy.

O Kościele w tradycji luterańskiej i rzymskokatolickiej i kwestiach, o których w których - w nauczaniu o Kościele - istnieje konsensus i co jest przedmiotem dalszego dialogu - podaje wspólny dokument "Od Konfliktu do komunii 213-218". Jest on na stronach vatican.va po polsku, nie ma więc problemu z tłumaczeniem. To owoc przeszło 50 lat wspólnej drogi.
Jest tam wiele rzeczy, jednak o "pośrednictwie Kościoła między Jezusem, Bogiem a ludźmi" Twój Kościół nic nie mówi, więc to nie jest jakaś fundamentalna rzecz, stanowiąca o "odrzuceniu".
NB ciekawe, że "tradycja luterańska" odwołuje się do konfesji augsburskiej, "tradycja katolicka" zaczyna się przy Soborze Watykańskim II.

To już papież nie jest "antychrystem" a Kościół katolicki "Wielką nierządnicą" ?
Cieszymy się Z Panem Bogiem!

Papieża nie mamy, wiec nie zajmujemy sie, kim jest.

Co do Kościoła i jego grzeszności, tak naucza:
Kościół jest Kościołem świętym na mocy świętości swego źródła.... Jako społeczność uświęconych przez Boga chrześcijanie i Kościół stoją wspólnie przed zadaniem kształtowania swojego życia w posłuszeństwie wobec Bożego przykazania. Społeczność ta ma stale okazję do wyznawania swojej winy, głoszenia, że jest największą grzesznicą (M. Luter). Właśnie dlatego, że Kościół jest Kościołem świętym, może on prosić o przebaczenie (por. WA 34/I, 276,8-13).

Czyli można stwierdzić,że Kościół jest święty świętością Boga, a grzeszny grzesznością człowieka Pozdrawiam

To, że Kościół - w takim znaczeniu - jest święty i grzeszny, jest formułą bardziej protestancką. Myślę, że rzymska eklezjologia ujęła by to tak, że "Kościół jest święty, ludzie w Kościele są grzeszni".

Kościół jest święty, bo jego Głową jest Chrystus (a widzialną Biskup Rzymu), natomiast ludzie w Kościele są grzeszni, za wyjątkiem Jezusa i Najświętszej Maryi Panny dzięki przywilejowi Niepokalanego Poczęcia.
Z Bogiem !