„Słuchajcie Mnie, wszyscy, i zrozumiejcie! Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym. […] Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota”. Mk 7,14-15, 21-23

"Tomasz Morus miał przyjaciela, który prowadził rozwiązłe życie. Ponieważ martwił się o niego, poprosił, aby ten wytłumaczył swoje grzeszne postępowanie. Przyjaciel usprawiedliwił się figlarną uwagą: „Trzy słowa wystarczą mi w chwili śmierci i będę uratowany. Wystarczy, że powiem: Mój Jezus miłosierny”.

W niedługim czasie podczas przeprawy przez most koń przyjaciela spłoszył się i zrzucił jeźdźca do rwącej rzeki. Tonący zdążył tylko krzyknąć: „Niech cię diabli!” i nurt wciągnął go pod wodę.

Morał
Rodzi się pytanie: czy będziemy w stanie wołać o miłosierdzie Boże, jeśli przez całe życie nigdy po nie się nie zwracaliśmy?"

https://glosojcapio.pl/psychologia-pozytywna-i-wiara/item/135-trzy-slowa-by-dostac-sie-do-nieba-szczescie-zalezy-tylko-od-nas

Czy Chrystus uzależniał swoje miłosierdzie od czegokolwiek? Umierał na krzyżu za wszystkich ludzi bez różnicy, także za tych, którzy go torturowali i zabijali. Miłosierdzie Boże nie zna granic i raczej nie zależy od jakichkolwiek słów w chwili śmierci. Bardziej zależy od zastanowienia nad własnym życiem, od pokory i skruchy.

Co z tego, że będziemy w stanie, gdy po śmierci po takim złym życiu, Jezus nam pokaże nasze występki, i co pójdziemy do Nieba? No nie, to tak nie działa. Pójdziemy na ciężki Czyściec, jeśli nie gorzej. I od razu przychodzi na myśl sytuacja złego łotra, tego co się uniżył przed Panem. Jezus odpowiedział, że będzie on (łotr) z Nim w Niebie.

Niektórzy mówią,że po to odmawiamy rózaniec, aby "trenować" i nie popełnić błędu, w chwili śmierci zwracając się do kogoś innego
" Swięta Maryjo Matko Boża, módl sie za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej"...

Takie zachowanie pochodzi pod jeden (albo i dwa) z grzechów przeciwko Duchowi Świętemu:


Patrząc na to inaczej. Szczęście nieba polega na oglądaniu, wielbieniu i spełnianiu woli Boga. Żyjąc tak jak wpomniany przyjaciel św. Tomasza Morusa nasze szczęście pokładamy w doczesnych przyjemnościach i chcielibyśmy, żeby Bóg zapewnił nam ich kontynuację za cenę "magicznej" formuły wypowiedzianej przed śmiercią. Kto wie, może nawet Bóg ukazuje niebo, tym którzy tak zrobią, ale podejrzewam, że okazuje się ono dla nich czymś zupełnie nieznośnym.

Tylko szczere przyznanie (nawet w ostatnim momencie życia), że wszystkie nasze plany na życie są błędne i tylko w Bogu może być nasze szczęście może rozpocząć proces naprawy uzdalniający nas do nieba. Jendak sądzę, że rozmyślne odkładanie poprawy na później tak naprawdę utrudnia albo i uniemożliwia prawdziwe nawrócenie.