Nie godzi się dyskredytować zasadności piękna i bogactwa liturgicznego mszy trydenckiej, bo chory kapłan nie może jej odprawiać.


Przeczytaj sobie jeszcze raz po co użyłem tego przykładu.

Nie godzi się przypisywać komuś tego, czego nie powiedział. Zwłaszcza, kiedy jest to unik od odpowiedzi na postawione pytania, które okazały się bardzo niewygodne.

No dobra, no to może inaczej to ujmę: jak człowiek leży na posadzce w Kościele (zakładamy brak problemów zdrowotnych) to świadczy o jego ignorancji wobec wiary, natomiast to, że ministrant ma adidasy, nie musi świadczyć o jego niewychowaniu, tylko np. o tym, że jego rodziców nie stać na to, aby miał więcej niż dwie pary butów.

Przeczytaj 3 raz po co użyłem tego przykładu.


To niech mu ksiądz kupi albo nie służy.

Wiesz co, to już jest fanatyzm i de facto faryzeizm kiedy chcesz wykopać ministranta spod ołtarza tylko dlatego, że wg Ciebie ma nieodpowiednie buty.

Przeczytałam już wcześniej i dlatego go podważam, bo nie jest on analogiczny do adidasów ministranta. Porównania powinny być adekwatne tak bardzo, jak to tylko możliwe.

Przyjrzyjmy się tym rozwiązaniom bliżej:
a) to niech ksiądz mu kupi - księdza mamy od razu obciążać, bo chłopaka mamy nie stać? Poza tym niektórzy ludzie, którzy nie mają pieniędzy, mogą czuć się skrępowani, kiedy im się udziela takiej pomocy.
b) albo nie służy - to już dyskryminowanie ze względu na brak pieniędzy. Chłopak gorszy, bo ma tylko adidasy?

Ksiądz kupuje różne rzeczy liturgiczne, komże, czemu nie buty, ministrant posługuje w kościele w prezbiterium a nie na jarmarku.


Tak, gorszy do ministrantowania, lepszy do joggingu.

Faryzeizm w czystej postaci... Przykro patrzeć.

Natomiast wtedy pewnie znaleźliby się sprytni, którzy chętnie by wykorzystali hojność księdza.

Ale "ministrantowanie" to funkcja, gdzie moim zdaniem przede wszystkim ważna jest wiara ministranta. Lepszy ministrant w adidasach, który wierzy w cud Eucharystii, niż chłopak z bogatego domu w pięknych butach który ma gdzieś wiarę tak naprawdę, a ministrantem zostaje dla np. lepszej oceny z religii.
Ja rozumiem, Eucharystia sprawą bardzo ważną i nadzwyczajną, ale przede wszystkim chodzi właśnie o to, aby się skupić na niej, niż na tym, co jej wizualnie towarzyszy. O to też warto dbać, ale... Nie jest to kluczowe i jeżeli jakiś chłopak pragnie zostać ministrantem, aby pomóc w jej odprawieniu i tak dalej, to powinniśmy się cieszyć, że ma w sobie tę chęć, a nie: Ale ty masz adidasy...

Nie Eucharystia tylko msza św, Eucharystia to jest Ciało Paańskie.

Zastanów się w jakim temacie piszesz, mężczyzn mało wzruszają rzewne historyjki o biednym chłopaczku, który z biedy przychodzi posługiwać na mszy w łapciach, tam jest Bóg i asysta ma być adekwatnie ubrana, by widzieć, że służą komuś Wielkiemu.

W godnym ubieraniu się przyznaję Ci rację. To forma szacunku dla Boga. Szaty litergiczne i wystające spod alby poszarpane dżinsy, jasne skarpetki i sandały to wyraz niechlujstwa, również duchowego. Czy ten ksiądz pójdzie tak samo ubrany do kardynała?

Sądzisz, że Pan Bóg się pogniewa jak ksiądz będzie sprawował Mszę Świętą w sandałach? To co byś powiedziała na księdza, który odprawia Mszę ubrany w stułę i przepaskę biodrową?

Ciekawe która szanująca się kobieta poleci na randkę w podartych rajstopach.

Ks ma pokazywać wiernym ubiorem, i gestami, że przyszedł sprawować Ofiarę z Boga.

Bóg się nie pogniewa, ale człowiek wykazuje wartościowanie: do Boga w sandałach, do kardynała w czarnych i lśniących półbutach. A wierni to widzą i potem przyjdą na mszę w podkoszulkach i getrach z brzuchami na wierzchu. Do szefa na rozmowę kwalifikacyjną tak pójdzie? Może do agencji towarzyskiej. Ubranie to forma zewnętrzna, ale nie powinna być pomijana.