Na jakie? Jeśli to pytanie dosłowne, to nigdzie nie wysyłam,jeżeli w pokrętny i poniżający sposób po raz kolejny zadajesz pytanie o operacje zmiany płci u osób chorych psychicznie, z urojenia itd, to już kilkakrotnie odpowiedź dostałeś.


Nie ma takich operacji. Jest jedynie operacja upodobnienia do określonej płci.[/quote]
Już pisałeś. Ok, Twój pogląd. Coś jeszcze chcesz wiedzieć?

Istnieje płeć genetyczna / biologiczna, w przypadku osób interseksualnych to jest czasem bardzo skomplikowane, tak jak w przypadku Caster Semenya która genetycznie ma kariotyp XY, ale nie posiada penisa, ma zewnętrzne narządy kobiece, ale nie ma wewnętrznych narządów kobiecych, za to ma wewnętrzne jądra produkujące testoteron, ma jakieś niewielkie piersi i czuje się kobietą, identyfikuje się z płcią żeńską, a także ma żonę.
Możliwe że jej mózg jest źeński jak również psyche i identyfikuje siebie jako kobietę.

Ale nawet na stronach chrześcijańskich podkreślana była psychiczna strona płci jako ta decydująca o tym czy ktoś czuje się kobietą czy mężczyzną. Także nie jest to czymś co można by ignorować iż nie ma żadnego znaczenia. U osób transseksualnych zgodność i harmonia pomiędzy płcią genetyczną / biologiczną a psychiczną jest poważnie zaburzona, nie współgra ze sobą, płeć psychiczna należy do płci przeciwnej, stąd silne wrażenie konfliktu, niedopasowania i uwięzienia.

I to ma być usprawiedliwienie dla zaniechania prób? Przez wieki nie dało się znaleźć skutecznej metody leczenia chociażby gruźlicy, ale mimo to lekarze się nie poddawali i w końcu opracowali i metody, i lekarstwa. Skoro podejmowane próby nie działają, to szuka się kolejnych metod, a nie stwierdza, że jak "dopasujemy" ciało do głowy i to rozwiąże problem (sama zaś przyznajesz, że to nie jest rozwiązanie problemu).


Może z tej przyczyny, że jego polem działania są homo i biseksualiści, a nie transseksualiści i to zwyczajnie nie jego działka.


Łagodząc cierpienie, a nie okaleczając.

Tak, tylko ze to jest na podobnej zasadzie - dlaczego raka leczą chemioterapią i zmuszają do tego ludzi, proponując taką metodę, a przecież to sprawia tak wiele dodatkowego cierpienia, a nawet jest przyczyną szybszego zgonu, dlatego zatem tak kontrowersyjna terapia? Bo czasem ratuje, pomaga, może zbyt rzadko. Z punktu widzenia wiary nie popieram korekty ciała, bowiem Kościół jej nie popiera a ja jako katolik czuję się w obowiązku słuchać głosu Kościoła. Jednak pozostaje zawsze indywidualna jednostka która chce żyć i cierpi.

I czy ta indywidualna jednostka ma taką siłę przebicia aby nakłonić naukowców do podjęcia prób innej terapii? Ta jednostka idzie tam gdzie ją kierują lekarze. Bo rozpaczliwie chce żyć.



To w takim razie transseksualizm pozostaje działką dla ''doktorów od transów' a my pozostajemy w punkcie wyjścia. Bez żadnej alternatywy.



Łagodzić cierpienie bez okaleczania można kuracją hormonalną. Nie sposób zmienić psyche, tego poczucia płci. To jest niezmienne, ja wiem ile razy próbowałam i ile razy mi się wydawało że jest ok, jednak to wszystko wracało bo nigdy nie odeszło, to coś co jest niezmienne, niezależnie od woli.

Już o tym pisaliśmy w tym wątku, transseksualność ma wieloczynnikową genezę, nie tylko genetyczną, więc rozpatrywanie zmiany genetycznej płci, jeżeli ktoś by się tego podjął, nie byłoby adekwatne. Transseksualność jest nieadekwatnością ukształtowania ciała, przez które normalnie doświadczamy, określamy i identyfikujemy siebie, a więc też i płeć, z posiadaną przez nas płcią. Zmiana płci tę równowagę przywraca, koryguje nieprawidłowość. Co mają do tego rozważania o zmianach genotypie? Nikt nie potwierdził, by transseksualność była jednoznacznie uwarunkowana genetycznie.


Chodzi o integralność osoby. Ciało przez które określamy i identyfikujemy pleć, zmienimy by dostosować je do naszej płci. Przecież nikt nie zmieniania komuś jego/jej własnej identyfikacji płci. To kwestia ludzkiej godności.


To oczywiście absolutny skandal, że nie jest refundowany.

Panie @Yarpen przy zapaleniu wyrostka robaczkowego łagodzi się cierpienie „okaleczając”. Mówienie o zabiegu operacyjnym nawet tym dotyczącym chirurgii plastycznej - okaleczenie - jest nieuprawnione i głupie wynika z braku wiedzy lub ignorancji'.
Okaleczenie to np. zrobienie sobie sznytów, zresztą co tu więcej.....

Jest zbliżony, bo jest, bez względu na rzeczywistość? Wyjaśniono Ci, że nie jest i dlaczego nie jest.


Badania nad transseksualnością trwają, dziś wiemy nieporównywalnie więcej niż 20 lat temu. Co mają takie ogólne hasła do meritum tego wątku? Ktoś nawołuje by zaprzestać badań nad transseksualnością?


Zdrowie jest "jest stanem pełnego dobrego samopoczucia („dobrostanu”) fizycznego, psychicznego i społecznego". Operacja zmiany płci (piszę o całości procesu, trwającego kilka lat, nie tylko w apskecie czysto medycznym, ale też prawnym czy psychologicznym - pisał/a o tym equuleuss) ma doprowadzić do maksymalnie możliwego, w aktualnym stanie wiedzy, stanu zdrowia osobę transseksualną, interseksualną, czy z zespołem dezaprobaty płci. I temu służy. A czy coś maskuje, czy nie; w medycynie chodzi o zdrowie osoby a nie o sofistyczne rozważania.

Koleżanka nie ma kończyn od urodzenia. Kwestie genetyczne. Nie wiem czy dziś można coś genetycznie zmienić przez wczesnej diagnozie i czy w praktyce można to zrobić. Kiedyś na pewno nie. Jest zaprotezowana. Chodzi, pracuje, samodzielnie funkcjonuje w społeczeństwie, wychowuje dzieci. Ma ograniczenia, w biegu przez płotki nie weźmie udziału, nie może dźwigać, musi zachowywać określone rygory, brać leki itd itp. Na codzień jednak nie poznasz nawet, że nie ma nóg. Można powiedzieć, że medycyna przywróciła jej zdrowie w maksymalnie możliwym stopniu, w stanie aktualnej wiedzy; można też siedzieć i narzekać, ze "tylko" zamaskowała chorobę, bo przecież dalej nie ma nóg, opowiadać o niezmienionym DNA, i postulować "że powinni poszukać metod wyleczenia (tzn czego?)", że "okaleczyła" amputując niewykształcone kończyny i "tylko upodobniła, przyczepiając sztuczne atrapy". I co z tego? W medycynie nie chodzi o to, by "z powrotem wyrosły nogi" bo to może być niemożliwe, niewykonalne, obciążone zbyt wielkim ryzykiem. Chodzi o to, bo osobie przywróć w sposób maksymalnie możliwy zdrowie.


Ty wiesz, ja wiem, ale P524 najwyraźniej ma problem z przyjęciem tego do wiadomości.[/quote]
Operacja m.in. upodabnia ciało do płci danej osoby, w jej wyniku następuje zmiana płci osoby.


Nic. Ta operacja nie rozwiązuje problemu, a jedynie go maskuje.[/quote]
Przywraca w maksymalnie możliwy sposób zdrowie, co jest celem medycyny. Nie ma zadania "rozwiązywania problemów" tworzonych innym przez YZ czy kogokolwiek innego.

Skuteczność w medycynie weryfikuje się w badaniach klinicznych, jakieś referencje do sprawozdania z takich badań?


I znajdują, to Ty widzisz w tym problem.


Przywraca zdrowie, Ty masz z tym problem, a to inna rzecz.

To zależy w czym tkwi problem. Społeczność rzymskokatolicka ma określone przekonania co do spraw bioetycznych, w tym także kwestii zmiany płci, nie jestem rzymskokatolikiem, więc nie będę wchodził w szczegóły. Dla osób transseksualnych, które są częścią społeczności operacje zmiany płci mogą być problemem, ponieważ wchodzą w konflikt z ich przekonaniami. Każdy zabieg, procedura czy działanie medyczne powinny w zgodzie z wiedzą medyczną szanować przekonania i wierzenia pacjenta czy pacjentki. Rzymskokatolicy mają problem ze zmiana płci, są grupy religijne, które odrzucają transfuzję krwi, sa pewnie jeszcze inne. Udzielane wsparcie powinno respektować i szanować w maksymalny sposób, w sposób zgodny z wiedzą medyczną, przekonania, decyzje, wolę pacjenta czy pacjentki. To zawsze dla konkretnej osoby jest "problem" do którego należy podejść z całą powagą.

@P524 jeśli chodzi o podejście KRK to:

http://www.kosciol.pl/article.php/20030126110710384
https://opoka.org.pl/biblioteka/Z/ZR/md ... ualne.html

nie wszyscy katolicy jednak, mówią nie katolikom, że zmiana chirurgiczna płci to okaleczenie.
To, że ja jestem wierny nauce Kościoła, nie znaczy, że nie wiem co mówi medycyna na temat poruszany w wątku.

oraz że za pragnieniem, by funkcjonować na sposób innej płci, kryje się niezadowolenie z obecnego sposobu istnienia jako człowieka, a nie jako mężczyzny czy kobiety.

Nie bardzo mogę zgodzić się z tym zdaniem. Często mam wrażenie że osoby piszące na temat transseksualizmu piszą artykuły tylko i wyłącznie z punktu widzenia osoby której po prostu wydaje się co może czuć taka osoba. Ale nie wiedzą dokładnie co taka osoba czuje. Tak jak nie bardzo mogę zgodzić się z określeniem iż osoba transseksualna odczuwa konflikt na poziomie emocjonalnym i tylko emocjonalnym.

Czuję tę tożsamość od dziecka. Już jako dziecko miałam tożsamość chłopca i upodobania chłopca, zachowanie chłopca a nie dziewczynki. Jak dziecko może czuć niezadowolenie z bycia człowiekiem a już na pewno nawet w takim wieku nie zdaje sobie sprawy z tego co to być mężczyzną lub kobietą. To było zatem całkowicie spontaniczne.

Poza tym, również teraz, mam wygląd chłopaka, gesty niekobiece, sposób poruszania się męski, mimikę męską, zachowanie, osobowość, upodobania, cechy psychiczne męskie. To dlatego nie potrafię poczuć się kobietą. Trudno poczuć się kobieco kiedy patrząc w lustro widzi się faceta a cała psyche i cechy psychiczne, sposób bycia jest raczej męski niż kobiecy. To powoduje konflikt, bo człowiek czuje że jakoś lepiej spełniałby się w płci przeciwnej do genetycznej i lepiej wypełniałby rolę płci przeciwnej do której jest psychicznie i osobowościowo bardziej predysponowany. Nie da się tego tak zmienić, bo to jest kwestia całej osobowości, całej osoby człowieka, tożsamości.

Kto chorych zmusza do leczenia? Zmuszają do leczenia, czy je proponują? Czy Ty aby na pewno wiesz, o czym piszesz?