Prawosławni też mają o katolikach złe zdanie

To stanowi barierę i od ponad 1000 lat nie potrafią się porozumieć. Całe szczęście, że mądrość jest jednak niektórym dana i potrafią rozumieć jedni drugich. Tak naprawdę to cierpienie dotyka najbardziej tych co się naprawdę kochają i muszą wybierać: chłopcy będa katolikami a dziewczynki prawosławnymi. Pan Bóg jest wszędzie mawiała wdowa po prawosławnym księdzu i chodziła na mszę do pobliskiego kościoła, bo cerkiew była poza zasięgiem jej możliwości przemieszczania się. Uratowała moją mamę przed śmiercią, gdy ta była dziewczynką. Można więc powiedzieć, że zawdzięczam jej to, że jestem.

Świadkowie Jehowy też uważają, że pierwszymi wyznawcami ich wiary byli apostołowie. Oznacza to mniej więcej tyle, że potem świadkowie Jehowy "wyginęli", aby w XIX wieku znowu się pojawić, a to z kolei oznacza, że przez wiele stuleci Ziemia nie nosiła prawdziwych wyznawców Chrystusa.

Gdzie byli luteranie przed XV wiekiem? Gdzie byli świadkowie Jehowy przed XIX wiekiem?

Tak samo można zapytać, gdzie był dogmat o niomylności papieża przed XX wiekiem?...

Nieomylność papieska była uznawana już wieki przed ustaleniem dogmatu na ten temat.Błogosławiony Ewerard Hanse, męczennik reformacji, zapytany przed skazaniem o nieomylność papieską już w 1581 roku powiedział:

"Papież zbłądzić może w życiu i obyczajach, może się pomylić w codziennych rozmowach, pismach; ale nie pomylił się i pomylić się nie może, gdy orzeka jakiś artykuł wiary, lub pewną jakąś naukę mianem nauki kłamliwej i heretyckiej uroczyście piętnuje." ("Angielscy męczennicy reformacji"Ks.Jan Badeni SJ)

Sajmon, daj spokoj. Odnosisz sie do wypowiedzi, ktora ma na celu osmieszyc wyznanie naszego partnera. Takich ludzi nic nie przekona, ze pierwsze prawo Newtona przed nim nie dzialalo.

Tak samo można zapytać, czy prawosławie po 1000 letnim rozłamie dokonało samodzielnie jakiegoś progresu doktrynalnego?

Robaczek ma rację. To jałowe przepychanki, z których nie da się wyprowadzić żadnego dobra - dla nikogo.

Takie przepychanki rzeczywiście niczemu nie służą, poza może połechtaniem dobrego samopoczucia piszących. Co do relacji prawosławno-rzymskokatolickich myślę - patrząc z boku - że nadal aktualny jest program nakreślony przed laty przez ks. prof. J. Ratzingera: "W tym, co dotyczy doktryny o prymacie, Rzym nie powinien wymagać od Wschodu więcej niż to, co zostało sformułowane i przeżywane podczas pierwszego tysiąclecia. kiedy podczas wizyty Papieża w Fanar 25 lipca 1967 r., Patriarcha Athenagoras zwrócił się do niego jako "następcy Piotra, pierwszego w honorze pomiędzy nami, tego, który przewodniczy w miłości" usłyszeliśmy z ust wielkiego przewodnika Kościoła istotną zawartość deklaracji pierwszego millenium na temat prymatu i Rzymowi nie wolno wymagać więcej. Ponowne zjednoczenie mogłoby mieć miejsce na tej podstawie: ze swojej strony Wschód odrzuci traktowanie zachodniego rozwoju doktryny drugiego tysiąclecia jako heretyckiego i zaakceptuje Kościół katolicki jako uprawomocniony i ortodoksyjny w formie jaka odnalazł w ciągu wieków tego rozwoju; ze swojej strony Zachód uzna Kościół prawosławny jako ortodoksyjny i uprawniony w formie jaką zachował" - z Theologische Prinzipienlehre: Bausteine zur Fundamentatheologie, Monachium 1982 r., s. 209.

Nie jest tak, że prawosławna doktryna w drugim millenium nie zna żadnego rozwoju. Wystarczy wspomnieć spór o hezyhazm i kwestię palamicką czy teologię neochalcedońską bardziej współcześnie. Inna rzecz, że doktryna jest w inny sposób przeżywana i doświadczana niż na Zachodzie. Bardziej jako "doxa" niż jako "logia". Miejscem uprawiania teologii jest bardziej liturgia a niż sympozjun, bardziej klasztor niż uniwersytet. Teraz to sie bardziej zaciera, umiemy sie lepiej wymieniac swoimi wyznaniowymi doświadczeniami.

To wątek "katolicyzm czy prawosławie" więc warto wspomnieć, że aktualna reforma rzymskolickiej wspólnoty po Waszym ostatnim Soborze zawdzięcza wiele elementów spotkaniu z teologia prawosławną. Warto wspomnieć aktywną rolę Nissiotisa na Vat II i pneumatologiczny wymiar, który zawdzięcza jemu konstytucja o kościele i najbardziej "rewolucyjny" dokument jakim jest Dei Verbum. W eklezjologii eucharystycznej obecnej w konstytucji o Kościele akta soborowe wprost odwołują sie do przełomowej pracy "Kościół, który przewodzi w miłości" Afanasjewa itp. Nie jest więc tak, że prawosławna doktryna i teologia "zatrzymały się" 1000 lat temu.

Nie jest tak, że prawosławna doktryna w drugim millenium nie zna żadnego rozwoju. Wystarczy wspomnieć spór o hezyhazm i kwestię palamicką czy teologię neochalcedońską bardziej współcześnie. Inna rzecz, że doktryna jest w inny sposób przeżywana i doświadczana niż na Zachodzie. Bardziej jako "doxa" niż jako "logia". Miejscem uprawiania teologii jest bardziej liturgia a niż sympozjun, bardziej klasztor niż uniwersytet. Teraz to sie bardziej zaciera, umiemy sie lepiej wymieniac swoimi wyznaniowymi doświadczeniami.

To wątek "katolicyzm czy prawosławie" więc warto wspomnieć, że aktualna reforma rzymskolickiej wspólnoty po Waszym ostatnim Soborze zawdzięcza wiele elementów spotkaniu z teologia prawosławną. Warto wspomnieć aktywną rolę Nissiotisa na Vat II i pneumatologiczny wymiar, który zawdzięcza jemu konstytucja o kościele i najbardziej "rewolucyjny" dokument jakim jest Dei Verbum. W eklezjologii eucharystycznej obecnej w konstytucji o Kościele akta soborowe wprost odwołują sie do przełomowej pracy "Kościół, który przewodzi w miłości" Afanasjewa itp. Nie jest więc tak, że prawosławna doktryna i teologia "zatrzymały się" 1000 lat temu.

Moim zdaniem trochę tak jednak jest, ponieważ prawosławie nie miało w II tysiącleciu tej klasy teologów jak św. Tomasz z Akwinu, którzy próbowałoby naukowo opisać tajniki naszej wiary
Pozdrawiam