Wiem ze stosowne tempo jest rozwiazaniem, ale nie chodzilo mi tu o konkretne wspolnoty, tylko ogolnie, bo nawet na moodlitwy wspolnoty przychodzi wiele innych osob i w rezultacie zamiast modlitwy wychodzi kocia muzyka.
W sumie to glowny problem chyba lezy w glosnosci modlitwy, bo jesli by np. prowadzacy glosno i wyraznie wymawial slowa narzucajac wlasciwe tempo, a pozostali czlonkowie wspolnoty dostosowywali sie do tego, to wtedy kazdy inny nie tylko glosniej by sie modlil, ale takze dopasowal do wlasciwego tempa. No ale jak prowadzacemu sie gdzies spieszy to skutek wiadomy.
To samo dotyczy spiewu podczas mszy. Ledwo slychac, a to co slychac brzmi jak kocia muzyka, na tle dzwieku organ.
Wiem, nie kazdy ma sluch muzyczny, ale przy mowionej modlitwie?

A co sądzisz o takich modlitwach?
https://www.youtube.com/watch?v=fCBt21orGnE

O tempie

(coś mi wysiadł mechanizm cytowania, przepraszam, nie mam czasu na walkę z techniką)
sapper: "W sumie to glowny problem chyba lezy w glosnosci modlitwy, bo jesli by np. prowadzacy glosno i wyraznie wymawial slowa narzucajac wlasciwe tempo, a pozostali czlonkowie wspolnoty dostosowywali sie do tego, to wtedy kazdy inny nie tylko glosniej by sie modlil, ale takze dopasowal do wlasciwego tempa. No ale jak prowadzacemu sie gdzies spieszy to skutek wiadomy"

Nio właśnie. Tempo odpowiednie i wyraźne, wystarczająco głośne, słyszalne prowadzenie. To jest do osiągnięcia, tylko trzeba byłoby popracować z prowadzącym, gdziekolwiek to jest. Pogadać, poprosić. To, że sobie tu ponarzekamy i podiagnozujemy, raczej samo nie pomoże, trzeba wyjść do konkretnych miejsc w realu, aby uzyskac szanse zmiany. Prosto być nie musi, ale co szkodzi próbować.

O filmiku z modlitwą o deszcz, post lekarstwa

Filmik oczywiście prześmiewczy. Kontekst polityczny itp. Zostawiam te uwikłania.
Ale modlitwa o deszcz (sprzyjający plonom itp.) ma ogromne tradycje i nie mam nic przeciwko. Tradycyjnie śpiewa się też w Polsce zw. z tą intencją pieśń "Królu, Boże Abrahama". Nie bardzo wiem, o co dokładnie pytasz. Może o to, czy oczekuje się jasnej odpowiedzi, owocu, konkretu: deszczu? Tak, oczekuje się. Nie wiem, czy zawsze jest dany. Jeśli nie, to np. nie oskarżałabym łatwo modlących się, że robią coś nie tak.
No cóż, zdarzają się klęski suszy na ziemi, niekiedy wieloletnie, tak jak i powodzie. Nie, nie czuję się kompetentna, by wyciągać z tego jednoznaczne wnioski religijne.

Dałem taki przykład modlitwy, która jednoznacznie kojarzy się z czymś sztucznym, formalnym, nietrafionym, wręcz bluźnierczym (o ile można tak traktować modltwę).

Czy taka modlitwa w ogóle będzie poważnie traktowana przez Boga? Oczywiście zastrzegam sobie, że nie mam zamiaru antropomorfizować Boga, wiem, że Jego myśli nie są ludzkimi myślami.

Ale jeśli już, to czy modlitwa wymaga jakichś warunków? Czy każdy może sobie wejść wprost z obory, w brudnych butach do świętego miejsca?
Podobnie z modlitwą, czy człowiek nie powinien najpierw postarać się o łaskę uświęcającą, spowiedź, przyjęcie Komunii, wyrażając tym samym szacunek i bojaźliwe przygotowanie do prośby?

Bo to wiąże się właśnie z oczekiwanymi efektami. Może brak przygotowania i modlitwa z marszu przynosi nieraz mierne efekty?

Nie mam żadnych podstaw twierdzić, że modlitwa o deszcz kojarzy się jednoznacznie z czyms sztucznym, formalnym, nietrafionym i bluźnierczym. Nie mam prawa tego osądzać. To, że ktoś z tego kpi w parlamencie, nie podważa sensu modlitwy.

Nie wiem też, czy ludzie, ktorzy podejmują taką modlitwę, mają niecne, bluźniercze intencje i są nieprzygotowani. Nie wiem.

Natomiast jestem przekonana, że modlić się może też osoba będąca w grzechu. I to cudowne, że chce się modlić.
Myślę, że kontakt z Panem Bogiem nie jest dla jakoś tam nieskazitelnych. Jezus rozmawia z grzesznikami, bez wstępnych warunków. To pokazuje Ewangelia.

Ja jeszcze raz podkreślę, że modlitwa służy bardziej przemianie samego człowieka modlącego się, czy tego w intencji o kogo się modlimy.
A nie samego tylko upraszania Boga.
To upraszanie jest konieczne do przemiany danej osoby.

Więc chciał czy nie, forma modlitwy powodująca zwiększenie koncentracji dla takich osób, jest tu bardzo istotna.
Wtedy to uzdalniają się oni, na dary które Bóg daje im.
Bo Bóg daje i bez konieczności modlitwy.
Tylko takie dawanie często jest marnowane, przez zdekoncentrowane osoby.
Główną koniecznością modlitwy, jest nabranie wiary i skoncentrowanie się na darach Boga.
Nie przekreśla tu niczego modlitwa nieskładna, bo i ona ma swą rolę do spełnienia, zwłaszcza dla tych którzy nie nabrali jeszcze pewności tego czym modlitwa jest.
Niemniej chodzi mi tu, o zaznaczenie kierunku rozwoju modlitw jako celu.
Celem jest przemiana, a przemiana ma być ludzi a nie Boga.
By iść w kierunku przemian, trzeba jednak dać z siebie więcej.
Więc uciekać z chaosu jeśli w nas gości, to wymaga podejścia i przygotowań do modlitwy.
Byśmy poczuli że te nasze prośby, to coś wyjątkowego dla nas, wyproszonego od kogoś o bardzo wielkim autorytecie.
Stąd mowa o dążeniu do maksymalnego skupienia i to za każdym razem, bo w modlitwie nie może dochodzić do rutyny.
My rozmawiamy z Bogiem, a to nie to samo co powiedzenie wierszyka nawet w bardzo piękny sposób.
Trzeba poczuć tą rozmowę, wtedy poczujemy i skutki jakie na nas wywiera.
Nie twierdzę że to łatwe, że za każdym razem to się tak udaje, dlatego trzeba ciągle na nowo przygotowywać się do modlitwy, by była na miarę wszystkich naszych możliwości chwili.

To jest ideał do którego powinniśmy zmierzać, by nie spowszedniała ona.
No ale to nie znaczy że tak jak pisze -Terremoto, że osoby w grzechu nie mają prawa do rozmowy z Bogiem, modlitwy.
Mają i ich modlitwa też ma swoją wagę.
Proście a otrzymacie, nawet ateista może się pomodlić i uzyskać to o co prosi, jeśli zostanie natchniony do modlitwy.
To jest oczywiste, bo ateista sam z siebie nie ma nawyku modlić się, prosić poprzez modlitwę Boga.
Zawsze jednak należy utrzymać kierunek na maksymalną koncentrację, skupienie, by tak wyrazić szacunek do tego z kim rozmawiamy.
Nie uda się trudno, innym razem będzie lepiej.

Wlasnie, ta koncentracja, skupienie powinno byc na Bogu i tylko na Nim, bo z Nim rozmawiamy w modlitwie.
Innaczej to wyjdzie modlitwa przeplatana naszymi myslami o tym ze zapomnielismy kupic marchewke, podlac kwiatka, zadzwonic do znajomych itp.
Skupienie powinno byc takie ze nie widzimy i nie slyszymy co sie wokol dzieje, tylko rozmawiamy z Bogiem.

To wiadomo. Tego nikt nie neguje. Chyba nie podejrzewałaś mnie o myślenie, że modlitwa przysługuje tylko świętym.

Mi chodzi o to, czy słusznie myślę, że na każdym etapie Drogi, wymagane są od nas coraz większe rzeczy. Komu więcej wybaczono, ten więcej miłuje. Komu więcej dano, od tego więcej się wymaga.

Dewotka twardo będzie odmawiać pacierze, nawracający się grzesznik uroni łzę wstydu i żalu za swoje grzechy, ale święty nie przestanie ronić tych łez, tylko wyleje ich więcej i doda do nich łzy uwielbienia i wdzięczności.

O to mi chodzi też w przypadku modlitwy. Czy na którymś etapie nie powinno się wymagać od siebie i swojej modlitwy więcej. Nawet nie chodzi o wymuszanie od siebie, tylko o przemożną, naglącą żądzę bycia coraz bliżej Boga i coraz lepsze modlenie się pałającym sercem i coraz bardziej napięte oczekiwanie spełnienia modlitwy, wręcz cudów.

Witam:) Jestem nowa na tym forum, a do dołączenia do niego skłonił mnie fakt, iż, jak większość ludzi, miewam pewne rozterki i mam wiele pytań. Jedno z nich chciałabym właśnie zadać i mam nadzieję na uzyskanie jak największej liczby odpowiedzi Otóż, miałam dziś konkurs rejonowy z języka angielskiego, na którym mi niesamowicie zależało i wciąż zależy. Rok temu nie powiodło się mi, zabrakło mi czterech punktów. Nie ukrywam, że bardzo to przeżyłam, lecz to zupełnie osobny temat. W tym roku równie ciężko pracowałam, a w drodze do szkoły, w myślach błagałam Boga o wsparcie. W ciągu testu, gdy myślałam nad jednym zagadnieniem również w myślach wzywałam Jego imię i opłaciło się, bo nagle wpadły mi do głowy dwa wyrazy, nad którymi właśnie myślałam. Ogółem mam jeden pewny błąd (nie napisalam jednego wyrazu, bo wypadl mi z glowy i po 10/20 min sie poddalam), ale reszty jestem w 100% pewna i jestem niezwykle wdzięczna Bogu, bo wierzę, że to zasługa mojego przygotowania, ale przede wszystkim mojej głębokiej wiary i modlitwy. W związku z tym, teraz, kiedy jestem w domu i mam czas wolny, chcę całym sercem się pomodlić, nie własnymi słowami (tak jak to zawsze robię, niezależnie od intencji), lecz chciałabym się pomodlić jakąś "specjalną" modlitwą dziękczynną, aby wyrazić swą radość i wdzięczność. Jeżeli ktoś z Was zna takową, bardzo prosiłabym o podanie jej regułki, będę bardzo wdzięczna I mam nadzieję, że nie uznacie mojego postu za błahy, śmieszny, tudzież żałosny wręcz Pozdrawiam serdecznie i czekam na Wasze wypowiedzi. Z Bogiem :*

Jozek, nie wiem czy to jest coś w rodzaju "nocy duszy". Choć raczej nie. To może być ukrycie Boga. On cały czas przy nas jest, ale ukrywa się, my to odczuwamy. I Ojciec obserwuje, czy pragniemy Jego bliskości, bo bez tego czujemy się jakby to powiedzieć "osamotnieni", stan duszy z zakochanej w Bogu, zmienia się na obojętny, a nawet na swego rodzaju mękę.

Na początku modliłem siedząc, ale po jakimś czasie przeszkadzało mi to. Zacząłem klęczeć. Lubię jeździć rowerem, więc postanowiłem, że będę się modlił w czasie jazdy, bo myślałem, że to strata czasu. Ale od razu działy się podczas tych wycieczek dziwne rzeczy, skutkiem czego pomyślałem, że Bóg nie chce żebym się rozpraszał na rowerze, bo może mi się coś stać. Teraz się tak nie modlę, ale nie wiem czy czasem w tym nie maczał palców szatan. Dzisiaj modlę się w łóżku, leżąc na brzuchu, przed oczyma mam najpiękniejszy obrazek w smartfonie Maryi, zdjęcie, które zrobił pewien chłopak figurze MB w Medjugorje, ale na fotce ukazała się Maryja z Tihaljiny. No to jak zobaczyłem to zdjęcie to się zakochałem.

Modliłem się jakiś czas razem z telewizorem, wiadomo na jakiej stacji, ale przestaje mi się to podobać, często jest za szybko, i takie tam. Wolę sam z Maryją rozważać tajemnice.

Raz miałem dziwną sytuację podczas takiego różańca. Odmawiam zdrowaśki, patrzę oczywiście w oczy Maryi, i nagle coś mi zatrzymuje modlitwę i przez około może 10 sek wpatruję się w Jej oczy. Miłe doświadczenie. Modlę się nieraz o poczucie Bożej Miłości.

ps w którymś poście do ZX6R, gdzie pisałem o sobie, napisałem że nie czuję się szczęśliwy, to może nie tak do końca, nie jestem jakiś zdolowany, czy w depresji nie wiadomo jakiej. Staram się przyjmować ze spokojem to co daje mi Jezus i być spokojny.

Czasem gdy uczestniczę w "ekumenizmie", to tłumaczę Pismem, dlaczego Jezus nie poświęcał Maryi zbyt dużo czasu, albo tłumaczę Jego pozorną "oschłość". Niektórzy bowiem odczytują w tym znak - wyraźny sprzeciw dla jej kultu ! Tym czasem, a piszę to o twoich, moich, wszystkich odczuciach, jest dokładnie odwrotnie. Jezus zostawia 99 owiec, szukając tej zbłąkanej. Jest lekarzem który przychodzi do tych co się źle mają, omijając zdrowych. To jest przecież nauka Jezusa, więc te odczucia wcale nie powinny nas niepokoić.

Ewangelia Mateusza:
Modlitwa
6:5A gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy, gdyż oni lubią modlić się, stojąc w synagogach i na rogach ulic, aby pokazać się ludziom; zaprawdę powiadam wam: Otrzymali zapłatę swoją.
6:6Ale ty, gdy się modlisz, wejdź do komory swojej, a zamknąwszy drzwi za sobą, módl się do Ojca swego, który jest w ukryciu, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie.
6:7A modląc się, nie bądźcie wielomówni jak poganie; albowiem oni mniemają, że dla swej wielomówności będą wysłuchani.
6:8Nie bądźcie do nich podobni, gdyż wie Bóg, Ojciec wasz, czego potrzebujecie, przedtem zanim go poprosicie.
"Ojcze Nasz"
6:9A wy tak się módlcie: Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię twoje,
6:10Przyjdź Królestwo twoje, bądź wola twoja, jak w niebie, tak i na ziemi.
6:11Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj,
6:12I odpuść nam nasze winy, jak i my odpuszczamy naszym winowajcom;
6:13I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego; albowiem twoje jest Królestwo i moc, i chwała na wieki wieków. Amen.
6:14Bo jeśli odpuścicie ludziom ich przewinienia, odpuści i wam Ojciec wasz niebieski.
6:15A jeśli nie odpuścicie ludziom, i Ojciec wasz nie odpuści wam przewinień waszych.

6:21Albowiem gdzie jest skarb twój - tam będzie i serce twoje.


Módl się krótko, ale każde słowo niech płynie prosto z twojego serca, bo tylko taka modlitwa jest prawdziwa i szczera.

W Ogrójcu Chrystus modlił się przez parę godzin powtarzając te same słowa. Wg. Ciebie Jego modlitwa nie była prawdziwa i szczera?

Ile godzin i ilokrotnie powtarzał te same słowa?

Mt 26:44 bt4 "Zostawiwszy ich, odszedł znowu i modlił się po raz trzeci, powtarzając te same słowa."
Mk 14:39 bt4 "Odszedł znowu i modlił się, powtarzając te same słowa."