Nie sądzę, to dopiero byłoby fałszywe i pozbawiające jakiejkolwiek wiarygodności.

Przeceniasz moje zdolności...jestem osobą mało skomplikowaną, i zmieniam zdanie dość często ale tylko gdy ktoś racjonalnymi argumentami udowadnia mi, że nie mam racji...
No więc wyraziłem się jasno co wg mnie należałoby przedsięwziąć wobec osoby, która identyfikuje się ze swoim stanem(emocjami)...inną kwestią jest identyfikowanie się z kimś, kto jest przedstawicielem jakiejś społeczności/wspólnoty, na podstawie racjonalnych przekonań...
Pytałeś odnośnie tego fragmentu o wyłupywaniu oka i odrzucaniu ich, jaka to jest interpretacja zgodna z Duchem Świętym więc ci odpowiedziałem jaka(wg mnie) jest interpretacja "po linii" tegoż Ducha...

Dopiero fałszywe? Hmm. Miałem na myśli to, żeby wprowadzić nowe słowo, które oznacza poznawanie się, zrozumienie i poszanowanie i rzeczywiście się to przekłada na realne działania. W taki właśnie sposób.
Chociaż mam lepszy pomysł, po prostu coś takiego wprowadzać w czyn, a o ekumenizmie jako słowie zapomnieć.


Chodziło mi o coś innego. Jak w przykładzie z tym, że ktoś widzi drzewa (rośliny), ktoś las (np miejsce wypoczynku), ktoś inny drewno (interes) itd. A nie o to, że lepiej widzieć drzewa niż las. Czyli wzajemne ubogacanie perspektywy, a nie zmiana z jednej na drugą.

To zależy z czym się dany człowiek identyfikuje lub z kim. Chodzi mi o dalekosiężne konsekwencje.

Otóż obawiam się, że doświadczenie generuje samo siebie. Niektórym to przynosi szczęście, innym szkodzi.

Nie mam nic przeciwko ubogacaniu perspektywy więc jeśli chciałbyś ubogacić moją mało skomplikowaną perspektywę jakąś cenną propozycją/argumentem, to jestem otwarty...
O jakim dalekosiężnym doświadczeniu mówisz...jeśli chociaż ci o rzeczywistość tego świata, to relacja z Chrystusem światowego szczęście nie gwarantuje gdyż tak jak Jezusa prześladowano, tak samo i z Jego naśladowcami czynili/czynią i czynić będą dopóki człowiek pozostaje w zasięgu "władcy tego świata"

Kościół rzymskokatolicki przystąpił do ruchu ekumenicznego - którego początki w nowożytnej erze sięgają drugiej połowy XIX w. - w latach 60 tych ub. wieku, a więc niemal w stulecie po jego rozpoczęciu, wcześniej stanowczo u się sprzeciwiając. Trudno więc przyjąć, że "ekumenizm" miałby oznaczać to, o czym piszesz.
Ekumenizm to słowo określające wszelkie międzywyznaniowe inicjatywy służące większej współpracy pomiędzy różnymi Kościołami.

No proszę, nawet nie wiedziałem.

Myślałem raczej o wspólnym ubogaceniu.
O takim, że jeśli człowiek uważa się za kogoś, to wchodzi w sytuacje, które mu to potwierdzą. Dzięki czemu dalej się za kogoś uważa, dzięki czemu dalej wchodzi w sytuacje, które to potwierdzają i tak w kółko. I tutaj nie ma znaczenia, czy stan człowieka mu się podoba czy nie. Bez znaczenia jest jak bardzo doświadczenie jest przekonujące.

Toteż od wiary się zaczyna... Trzeba tylko uważać, żeby uwierzyć w Prawdę, a nie w kłamstwo. Dorosły człowiek sam wywołał swoje doświadczenie, choć zrobił to nieświadomie.

Ateistom dla przykładu nie przeszkadza w uwierzeniu brak eksperymentalnych dowodów na istnienie Boga. To tylko wymówka. Przeszkadza im duma. Bo musieliby uznać, że istnieje ktoś większy i mądrzejszy niż oni sami.

Wspomnienie przez Chrystusa o prześladowaniach uważam bardziej za ostrzeżenie niż za zapowiedź. Coś jakby mówił: "Takie, a takie rzeczy będą się działy. Z tej strony przyjdzie przeciwnik, a wszystko będzie wskazywało na to, że przyjdzie z tamtej. Bądź gotowy" Jeśli wiemy, co się stanie, to możemy się przygotować, albo nawet przeciwdziałać. To jak zaglądanie w przyszłość.

Tak jak kazanie na górze. To przyczyna odstępstw od chrześcijaństwa.
I zapowiedź prób. Ktoś się zaczął zamartwiać swoją sytuacją i zaczął np kraść. Ktoś został obłudnikiem, kogoś innego zwiodła cudza żona, ktoś sobie narobił wrogów. Ktoś wszystkich chciał naprawiać, a zapomniał o sobie. Ktoś poczuł się zniewolony zbyt dużą ilością nakazów. I tak dalej...

Tylko nie mówcie, że poszliście wszyscy spać

Nie ma to jak nie ma sie pojęcia o czym sie mówi, a mówi się autorytatywnie , ale dobrze, że przyznałeś się do niewiedzy. Może teraz inaczej spojrzysz na ekumenizm.

Owszem, nie tylko na ekumenizm, na katolicyzm też.

Całe bogactwo katolickiej perspektywy jest stoi przed to tobą otworem...wystarczy sie tylko na nią otworzyć...

Interesujący pomysł. Jasne, czemu nie.

Tak więc z katolickiej perspektywy ubogaceniem jest to, że jeśli Bóg jest naszym Ojcem, Chrystus Jezus naszym bratem i przyjacielem, a Maryja(Jego matka) naszą Matką, to my możemy uważać(nazywać siebie) braćmi w wierze...

Ja wierzę, że na pewno nie to masz na myśli i mój wpis nie jest skierowany przeciw Tobie, ale to sformułowanie przypomina mi coś, co mnie niepokoi - mianowicie uważanie Chrystusa za kumpla i kuchennego powiernika.

Masz rację Batlogin, że to sformułowanie niesie ze sobą takie niebezpieczeństwo. W naszych czasach wiele konkretnych sformułowań nabrało pejoratywnego znaczenia i dlatego warto jest przypominać i przywracać słowom ich pierwotne znaczenie...
Gdy Chrystus zwraca się do Judasza „Przyjacielu, po coś przyszedł?" (Mt 26,50) to nie myśli o nim jak o zdrajcy ale o tym, za którego pragnie oddać życie...
Czy może być większa miłość od TEJ gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich(którzy okazują się zdrajcami)...

Zgadzam się.