Bóg jest czasownikiem (relacją) a nie rzeczownikiem.

KKK 239 Określając Boga imieniem "Ojciec", język wiary wskazuje przede wszystkim na dwa aspekty: że Bóg jest pierwszym początkiem wszystkiego i transcendentnym autorytetem oraz że równocześnie jest dobrocią i miłującą troską obejmującą wszystkie swoje dzieci. Ta ojcowska tkliwość Boga może być wyrażona w obrazie macierzyństwa (Por. Iz 66, 13; Ps 131, 2(*)). który jeszcze bardziej uwydatnia immanencję Boga, czyli bliskość między Bogiem i stworzeniem.
Język wiary czerpie więc z ludzkiego doświadczenia rodziców, którzy w pewien sposób są dla człowieka pierwszymi przedstawicielami Boga. Jednak doświadczenie to mówi także, że rodzice ziemscy są omylni i że mogą zdeformować oblicze ojcostwa i macierzyństwa. Należy więc przypomnieć, że Bóg przekracza ludzkie rozróżnienie płci.
Nie jest ani mężczyzną, ani kobietą, jest Bogiem. Przekracza także ludzkie ojcostwo i macierzyństwo (Por. Ps 27, 10). chociaż jest ich początkiem i miarą (Por. Ef 3, 14; Iz 49, 15.: nikt nie jest ojcem tak jak Bóg."

Jak Bóg może byc czasownikiem? I do tego relacją w jednym? Może mnie coś ominęło, ale wydaje mi się, że słowo "Bóg" istnieje w języku jako rzeczownik. Zatem samo słowo jest próbą określenia tej pierwotnej, wszechobecnej siły i zamknięcia jej w ludzkie ramy.

Posypały się bardzo mądre słowa. Jednak nie pytałam o głębsze znaczenie tego wyrazu "Ojciec", bo zdaję sobie sprawę, że chodzi o autorytet a zarazem miłośc wiążącą się z tym nazewnictwem. Próbuję tylko dojśc do tego, dlaczego określamy płec Boga poprzez samo nazywanie go płciowo nasiąkniętym męskością słowem "Bóg". "Ten" Bóg, "tego" Boga.

Mam jeszcze prośbę o niezapisywanie domniemanego Imienia Bożego - istotnie w Torze występuje Imię JHWH, ale nie ma samogłosek, zatem nie wiadomo nawet, jak było to wymawiane. Jednak tradycją jest niezapisywanie Imienia.
Zresztą w chrześcijanskich przekładach pojawia się w tym miejscu słowo "Pan", co wyraża sens niewymawiania Imienia, jednak ja wolę i tego unikać, żeby nie powodować wrażenia, że Bóg jest istotą rodzaju męskiego."

Dlaczego ludzie nie wyszli poza te ramy i nie określają go płcią nijaką?

Skoro Bóg jest wszechobecny, wszechmocny i nieskończony, dlaczego określamy go Ojcem (nie chodzi mi tu o głębsze znaczenie tego słowa), czyli przypisujemy mu tym samym płec męską? Dlaczego nie nazywamy Go matką? W końcu to ona rodzi i łączy ją bardzo silna więź z dzieckiem.

Skoro Bóg jest wszechobecny, wszechmocny i nieskończony, dlaczego określamy go Ojcem (nie chodzi mi tu o głębsze znaczenie tego słowa), czyli przypisujemy mu tym samym płec męską? Dlaczego nie nazywamy Go matką? W końcu to ona rodzi i łączy ją bardzo silna więź z dzieckiem.

Bo Bóg to to"płeć męska".
Stworzył Adama na swoje podobieństwo.
A Adam to mężczyzna.

A Adam to mężczyzna.

Odsyłam do Nowego Leksykonu Biblijnego.
Oto fragmenty:
Adam oznacza ludzkość albo ludzi. Człowiek istnieje w postaci dwóch płci. Są równe co do istoty, a jednak oddzielone od siebie, mimo to zwrócone do siebie, uzupelniaja się wzajemnie. Adam staje się imieniem własnym pierwszego czlowieka dlatego,że w dalszej części obu bibl. opowiadań to mężczyzna staje się protoplastą zrodzonych potem ludzi, a tym całej ludzkości. W ten sposób Biblia podkreśla jedność rodzaju ludzkiego, tzn zasadniczą równość wszystkich ludzi i ich wspólny los na dobre i złe. W związku z tym przypisana mu kobieta, jako 'matka wszystkich zyjących', otrzymuje imię Ewa (Rdz3,20).

Doczytaj całą definicję z Leksykonu, wraz z powoływaniem się na Biblię, potem krytykuj. Całego opisu nie przepisywałam, za długi. Podałam więc odnośnik do źródła.