Nie wiem jak to dobrze napisać... Bóg owszem, pomaga, ale niekoniecznie w formie wpływu na konto nowych środków (choć i tak się zdarza).
Często pomaga w zupełnie inny sposób, który nam by nie przyszedł do głowy i nawet się o niego nie modliliśmy. Dlatego lepiej zostawić sposób rozwiązania Jemu.

Chodzi też o znalezienie odpowiedniej, ufnej postawy - w końcu po to są modlitwy, by nas kształtować, Bogu do niczego innego nie są potrzebne.
Zauważyłem w moim życiu, że otrzymywałem pomoc przede wszystkim wówczas, gdy nie miałem już swoich pomysłów na rozwiązanie, gdy przyjmowałem do wiadomości, że jestem bezradny.
W takich sytuacjach Bóg chętnie pomaga.

To jest szansa na zmianę nastawienia, przemianę wewnętrzną. Warto byłoby spróbować szczerej modlitwy niekoniecznie skupionej na "usługach", jakie by Bóg miał wykonać względem nas, ale na zaufaniu ("Panie, proszę Cię, żeby się stało to, co Ty chcesz, co Ty - w perspektywie Wieczności - wiesz, że dla mnie najlepsze. Jedyne o co proszę, to niech się dzieje Twoja wola").

Warto też szczerze z Nim porozmawiać (nie tylko w kluczu proszenia o coś). Jeśli masz pretensje do Niego (albo do Świata) to On jest właściwym rozmówcą. On lubi szczere rozmowy, wierz mi.
Wiem, że nie wygram z Twoją depresją przekonując, że masz nieprawdziwy obraz życia. Jest trudne, ale jest też niesamowicie ciekawe. Nie podchodź do niego w wizji "szukania sił do cierpienia" - cierpienie się zdarza, ale to nie ono jest istotą życia.
I nie lekceważ też proszę pomocy lekarskiej/psychologicznej. Żyjemy w XXI wieku, żadna ujma pójść do psychologa, raczej wyraz rozsądku.

Dodam do tego co Barney napisał:
Boża pomoc to nie tylko jakieś cudowne zjawiska, ale także ludzie którzy są w pobliżu. Pomoc lekarza także - lekarz nawet o tym sam nie wiedząc może być ręką Boga.

Dodam parę słów z własnego doświadczenia.

Myślę, że potrzebujesz pomocy. Strach nie pochodzi od Boga.
A co do opieki to jestem żywym przykładem tego, że Bóg troszczy się rownież o finanse moje i mojej rodziny. Czasami jak byłem chwilowo bezrobotny to wpadały jakieś dziwne zlecenia dziwnym trafem jak potrzebowałem koniecznie pieniędzy. Za każdym razem w jakiś dziwny i nieoczekiwany sposób Bóg odpowiadał. Nie zawsze było to tak, że dostawałem kasę czy to czego bardzo chciałem lub wydawało mi się ze bardzo tego potrzebuje. W każdej sytuacji uczył mnie Bóg zaufania do siebie i potwierdzał, że On sam wystarczy.
To nie znaczy, że namawiam to nic nie robienia czy tylko skupienia na modlitwie. Nie pracuj tak jakby wszystko zależało od ciebie i módl się tak jakby wszystko zależało od Boga.
Niezbadane są drogi którymi Bóg odpowiadań na nasze modlitwy.

Pozwól że powiem co ja bym zrobił na twoim miejscu. Poszedłbym do jakiegoś dobrego i zaufanego kapłana i z nim szczerze porozmawiał. Nie wiem czy na zasadach spowiedzi czy jakiegoś kierownictwa duchowego. W każdym razie warto powalczyć o siebie i o ufność Bogu

Rocznie w Polsce notuje się ok 6000 samobójstw (16 osób dziennie), jest to dwa razy więcej niż ginie w wypadkach komunikacyjnych. W samobójstwo się schodzi.
Ludzie zakładają maski pozornego ładu i spokoju. W środku jest anhedonia, czyli pustka. Pacjent trafia jednak do lekarza pierwszego kontaktu i kiedy mu lekarz zasugeruje psychiatrę wycofuje się i to nierzadko. Do psychiatry? Boli mnie coś konkretnie a tu lekarz kieruje do psychiatry. Ja chcę rozmawiać o tym, że Bóg nie jest miłosierny a tu sugestia, że problemem nie jest brak Opatrzności Bożej. Racjonalność zawodzi, więc teksty mogą trafić do kogoś kto ma przy sobie chorego, który kombinuje. Nawet żonie trudno przekonać męża, by pokonał opór i zaczął przyjmować leki.
Chory czuje się jak cyborg, więc nie zawalczy o siebie.
Ten wątek też zaczął się niewinnie. Co sądzicie o Bożej Opatrzności? i tak jak przed pieciu laty. Dziękuję tej czy tamtej osobie...maska. Ciekawe macie przemyślenia...maska.